Daar zit ik dan, uitzicht op heuvels die nog net in een paarsig licht te zien zijn. Aan een tafel van un altro pianeta (een andere planeet), waar ik heerlijk te eten kreeg. Dat Italiaanse eten is toch best apart; je weet dat het bestaat, primi piatti, secondi piatti, maar kiest meestal een van de twee. Hier kreeg ik allebei: eerst een bord pasta met tomatensaus (echt al dente), wat eigenlijk al genoeg was. Toen kwam er nog een bord gegrilde groenten en aardappels en iets wat vis moest zijn, maar zich verhield tot een echte vis als spaanplaat tot hout. Nou ja, ik liet maar een stukje liggen. Als toetje een bakje ijs en abrikozen. En espresso na. Nu buik ik uit en overdenk de dag die begon niet zo ver van hier.

Eigenlijk was het een vergissing dat ik deze plek uitkoos om te overnachten. Ik had gewoon niet goed gekeken. Liet me verleiden door de beschrijving: 'Afrikaans ingerichte kamers en een schitterend uitzicht'. Maar wel nog niet eens halverwege de route van deze dag. Ik vond dat het niet erg was. Vertrok om half 9 na een eigen ontbijt (veel gedroogde abrikozen🙃) en liep al snel weer omhoog met prachtige vergezichten.

Op een schaduwplek onder olijfbomen zat ik anderhalf uur en keek in mijn boek wat ik de komende dagen voor de boeg had ('Franciscaanse voetreis' is wat dat betreft een bijbel voor pelgrims, alles staat erin en ook nog eens leuk en goed beschreven). Verder naar het dorp waar ik zou overnachten, Diacetto. Ik kocht kaas, tomaten en verse abrikozen en at het op bij de kerk. Helaas geen koffie, want de bar was net dicht gegaan. En zo kwam ik al voor half drie aan bij mijn onderkomen en kon ik heel lang uitrusten. Geen ontmoetingen vandaag, wel iemand die me 'buona camminata' toewenste. Soms is dat ook gewoon genoeg.

Geschreven door Claartje-onderweg