Lieve allemaal,

Ondanks alle verhalen over de horror bus naar Laos, gingen we toch de uitdaging aan. Om 5 uur snachts werden we de bus uit gegooid. 2 verschillende bus chauffeurs sommeerde ons met hen mee te komen. Dat gaf uiteraard enige verwarring. Gelukkig waren er nog een paar andere westerlingen a.k.a lotgenoten. En afwachten maar.. onder het genot van een kop koffie, dat dan weer wel. Om half 8 vetrok de volgende bus en zo kwamen we 2 uur 'doorgereisd' bij de grenspost aan. Keurig werden we uitgestempeld. Maar bij de visum aanvraag hebben ze gegarandeerd wat extra geld aan ons verdiend. Visa kosten + weekend kosten bij raampje nummer 1. Nummer 2 was service kosten voor de stempel, nummer 3 was de toeristen toeslag en nummer 4 was het toppunt; Health check, oftewel, temperatuur meten. Moest je ook betalen! Mooie bedoeling haha!

Wij waren blij dat we erdoor mochten en 2 uur later kwamen we in het slaperige dorpje Muang Khua aan. Wat een verademing! Geen toeterende scooters, geen chaos verkeer. En onverharde weg met een paar huizen en restaurants aan de prachtige rivier Nam Ou. De volgende dag zijn we naar Muang Ngoi afgereisd, welke alleen via het water te bereiken is. Met een bootje over de rivier kwamen we 4 uur later aan. Het miezerde een beetje, maar de omgeving is prachtig waar we zo nu en dan een klein dorpje langs de oever aantroffen.
Ook Muang Ngoi was heel relaxed. De hidden gem is echter geen geheim meer, er is letterlijk 1 straat vol met restaurantjes en hostels en vele chillende backpackers. Ondanks dat nog steeds een fijne plek en vonden wij een goedkope eigen bungalow met hangmat en uitzicht over de Nam Ou. Die middag hebben we een mooie wandeling gemaakt door de karst gebergtes, waar we voor het kennis maakte met de loatiaan, met handen en voeten probeerde we een praatje te maken met deze vrolijke man en zijn jachtgeweer. Daarna hebben we ons ook overgegeven aan de relaxte sfeer.

Het volgende dorp was Nong Khiaw, vergelijkbaar met de bovenste twee. Hier hebben we een van de bergen beklommen om het prachtige landschap van de top te aanschouwen. Een pittige glibberige wandeling, maar het was het waard.

Eenmaal in luang prabang, weg uit de bergen, sloeg de hitte toe. En dan zijn wij ook gelijk een stuk minder productief. Een beetje slenteren door de straatjes met een prachtige ouderwetse uitstraling. Een hoofdstad maar geen skyscraper te vinden en mede daarom staat Luang Prabang terrecht op de UNESCO wereld erfgoed lijst. Met deze hitte kan het ook eigenlijk niet anders dan dat het een keer losbarst, elke avond onweer en een vervrissende heftige bui. Naast de vele tempels hebben we het UXO museum bezocht. Wist je dat Amerika 9 jaar lang, elke 8 minuten een bom liet vallen in Laos (meer dan het totaal aantal gedropte bommen tijdens WW2). 280 miljoen bommen waarvan er 80 miljoen niet zijn afgegaan en nog steeds door het land verspreid liggen. Dat vormt nog steeds een groot gevaar voor de locals, ze zijn begonnen met opruimen maar dat zal nog jaren duren.

De laatste dag hebben we een tripje naar de Kuang Si waterval gemaakt. En ondanks de vele die we in Nieuw Zeeland hebben gezien was dit veruit de mooiste. Meerdere trapsgewijze lichtblauwe baden die in elkaar overlopen, prachtig! We konden er zelfs in een zwemmen.
In de stad hebben ze een avondklok, alles sluit om elf uur. Dan vertrekt iedereen masaal met de tuktuk naar de enige toko die wel langer open blijft; de bowlingbaan! Met een biertje ontmoette we een stel anderen in de Utopia bar, er hing een relaxte sfeer, je kan er letterlijk languit liggen als je dat zou willen. Zij gingen met ons de bowling challange aan. Een gezellige avond, helaas niet gewonnen.

Op naar Vang Vieng. Tot snel.

Geschreven door Linda-maartens.reizen