Lieve allemaal,

Na kaikoura hebben we onze weg vervolgd terug naar de westcoast via de Lewispass. Deze omgeving staat bekend om zijn goud en kolenmijnen en een herinnering hiervan kwamen we al op het einde van de lewispass al tegen. Eerst het verlaten 'ghost gold town' Waitui. Een dorpje onstaan na het vinden van goud en 50 jaar later weer verlaten nadat de boel instorten. Verlaten huisjes en een begroeid zwembad vonden we er terug, alsof de tijd er sinds 1950 heeft stilgestaan. De enige weg er naar toe was uiteraard onverhard en toen wij vriendelijk de tegenligger lieten passeren, kwamen wij niet meer de greppel uit. Leuk .. bij zo'n verlaten dorpje en mevrouw reed gewoon lekker door. Echter heeft vriendelijk Nieuw Zeeland ons weer gerust gesteld met een behulpzame man in zijn 4WD die ons eruit heeft weten te trekken.

Dichterbij Greymouth kwamen we langs de Brunner kolen mijnen. Een nederzetting met een lange historie maar als zwarte dag de ontploffing in de mijn waarbij zo'n 60 man om het leven kwam. Later op de route langs de westcoast hebben we het dorpje Denniston boven op de berg opgezocht, daar waar ze toen der tijd een ingenieus maar levensgevaarlijk systeem hadden bedacht om de kolen zo snel mogelijk ruim 700 meter naar beneden te krijgen. De verhalen en foto's op al deze plaatsen, maakte dat alles een bijzondere indruk bij ons achterliet. In Greymouth hebben een mooie wandeling gemaakt naar Point Elizabeth en de dag afgesloten met een proeverijtje bij Monteith's bier brouwerij; doen waar we goed in zijn ;)

Overigens zijn we tot de conclussie gekomen dat de bijnaam 'wet coast' helaas perfect bij de westcoast past. Weer stond ons een hele dag regen en harde wind te wachten. Maar daar mochten we ons natuurlijk niet door laten weerhouden en hebben we de pancake rocks in Punakaiki bezocht, een natuurlijk fenomeen waar wij mensen nog geen vinger op kunnen leggen. Hierna een wandeling langs de Punakaiki river en de truman track gedaan. Doorweekt zaten we 4 uur later weer in de auto, en toch was alles het helemaal waard. In ieder geval was het overal wel lekker rustig.

Op het einde van de scenic westcoast road arriveerden we bij de Operara Basin helemaal bovenin. Het was weer een spannende rit van 11km op een onverharde smalle weg en de regen zit dan immers ook niet mee. Maar met grote ogen hebben we staan kijken naar de spectaculaire Moria en de Operara arches. Met name de Operara arch, die was 219 meter breed en 43 meter hoog! Een waar beeld van hoe de natuur dit in beweging zet; de rivier die zijn weg erdoorheen baant en de bergen die maar blijven groeien.

Na een laatste relaxte charming creek wandeling over het oude kolenmijnen spoor hebben we in Westport de westcoast afgesloten met een must-have voor je vertrekt; whitebait! Het seizoen was immers net begonnen en overal kwamen we gepensioneerde hobbie vissers tegen die maar op 1 ding uit waren; de net geboren visjes die de rivier op kwamen zwemmen. En daar maken ze hier dan omeletjes mee. Wij hebben voor vertrek naar Nelson met een Whitebait pattie sandwich de westcoast verlaten, best lekker.

Tot snel.

Liefs,
Maarten en Linda

Geschreven door Linda-maartens.reizen