Lieve allemaal,

De golden bay; een belangrijk moment in de historie van onze nederlandse ondekkingsreiziger Abel Tasman. In opdracht van de VOC kwam hij langs een baai waar hij maori's tegenkwam (de bewoners van toen). Met trompettergeluid maakte de moari's duidelijk dat het nederlandse ship niet welkom was. Dat begreep Abel verkeerd en terwijl hij antwoord gaf met zijn eigen trompetters ging het eerste bootje aan wal. Helaas hebben deze mannen het niet gehaald en noemde Abel Tasman de baai 'moordenaars baai' waarna hij snel vertrok.

Maar die naam vond James Cook niet passend bij deze prachtige omgeving en immers ook niet goed voor het toerisme, vandaar de nieuwe naam. En dat toerisme is overigens goed te merken, de golden bay is een prachtige plek voor locals als weekendje weg of vakantie oort. Aan de zee, vlakbij 2 'great walks', mountainbike en hike tracks, schattige hippie stadjes; ook wij hebben het vakantie ritme ineens te pakken.

Ondanks het ongelukkige verloop heeft Abel wel als eerste Nieuw Zeeland ontdekt en is er toch een park naar heb genoemd; het Abel Tasman National Park. Hier doorheen loopt 1 van de 9 'great walks' en het laatste stuk hebben wij meegepakt via de Gibs Hill. Onze eerst grote wandeling; 24 km! Wel een leuke wandeling met mooie uitzichten over de vele baaitjes die het park telt. Na ruim 6 uur wandelen vonden wij dat we het biertje wel hadden!

Rondom de golden bay zijn er leuke wandelen naar onder andere de imponerende rawhiti cave, maar ook pupu springs waar je het heldere schoonste water van onder de grond naar boven ziet borrelen. Later die week hebben we Farewell Spit opgezocht, het meest noorderlijke puntje van het zuidereiland. Vanaf daar hebben we in 3 uur tijd langs akelige hoge cliffen naar Wharariki beach gewandeld. Een van onze mooiste wandelingen tot nu toe een duidelijke lente hier; overal liepen we door weilanden vol met pasgeboren lammetjes! En wat hadden we een mazzel want terug lopen hoefde we niet, met de pick-up van een locale vakantieganger werden we opgepikt en zo reden we achterin het bakkie mee terug.

Aan de andere kant van de 290 bochten tellende Takaka Hill bevind zich de riwaka resurgance river. Het water komt hier uit de berg via een grot, voor de moari's een helende poel, maar het hele jaar door is het water 9 graden. Toch zijn we erin gedoken, je weet maar nooit.. Bij Marahau zijn we een dag gaan kayakken om het Abel Tasman National Park vanaf het water te bekijken. Dat is hard werken, en Linda natuurlijk weer verbrand. Wel even kunnen zonnen op 1 een verlaten baaitje en weer zeeleeuwen puppies gespot! Bij Taikerikeri heeft maarten zijn eigen mosselen gevangen, en deze hebben we die avond zelf bereid en opgegeten. Gratis en voor niets, hmmm!

En kan je je voorstellen, zitten we hier met uitzicht over de zee, een wijntje en een hapje en ondertussen doet Maarten weer een poging tot vissen. Dat is toch echt vakantie.. :)

Tot snel,

Liefs,
Maarten en Linda

Geschreven door Linda-maartens.reizen