We staan op met zon en hoeven geen vest of jas aan. Geweldig! Na wat noodzakelijke inkopen zoals nieuw flosdraad fietsen we langs het Canal de St.-Quentin over een stuiterpad. Slecht voor de bips. Nog wel even een foto gemaakt van een Duitse oorlogsbegraafplaats. Altijd zwarte kruizen, terwijl de geallieerden witte stenen hebben. Ook valt ons op dat in de landbouwdorpen de borden zijn omgedraaid. Net als de vlaggen bij ons. Toch zien juist die dorpen er veel beter uit dan de dorpen meer in het noorden waar de industrie is ingekakt. En daar geen omgekeerde borden. Precies op het goede moment treffen we de zo vertrouwde tabac. Je kunt er voor van alles terecht. Koffie, een neut, maaltijd, pakjes bestelservice, gokken, de krant lezen, tv kijken. En vooral ouwehoeren. Gouden plek. Met de lekkere zon, wat wind achter, af en toe klimmen en dalen zoeven we langs de akkers met graan en aardappelen. Graansilo’s als flatgebouwen staan her en der in het landschap. Zo komen we in Noyon, een stokoude stad. Karel de Grote was hier ook. Dus waarom wij niet? Geluncht op het plein en een foto gemaakt van het kerkportaal. Het verbeeldt het einde der tijden. Onderaan komen mensen uit de graven en dan vindt het selectieproces plaats. We maken een kleine omweg om de wagon te zien waar in 1918 de vrede is getekend tussen de Duitsers en de geallieerden. Een vernedering voor Duitsland. Zodanig dat Hitler in 1941 een soort van verhaal kwam halen en Frankrijk de overgave liet tekenen. We weten hoe het allemaal is afgelopen. Voor de foto’s die we er zien hoeven we niet om te fietsen. Zet de tv maar aan. 113 km gefietst en aangekomen in een schitterend appartement met alle comfort.

Geschreven door Jena.reisverhalen