Briançon valt ons een klein beetje tegen. Het zal best wel een mooie stad zijn maar wij vinden het erg rommelig. De stad uit fietsen vinden wat zwaar, mogelijk hebben we nog wat last van de klim van gisteren. Beetje weke benen zeg maar. Het eerste deel gaat over de provinciale weg naar Grenoble en is erg druk. Gelukkig hebben de samenstellers van de route een alternatief gekozen dat wel wat meer klimwerk met zich meebrengt maar we zijn verlost van het drukke verkeer. Bovendien rijden we door een prachtig beekdal. Aangekomen in Lautaret, het dorp waar de col naar is genoemd, komen we weer uit op de genoemde weg. En zo komen we aan op de Col de Lautaret. Daar eten we een broodje met een bak koffie om voldoende energie te hebben voor de Calibier. En die fietsen we fietsen we rustig op. De weg is vrij smal waardoor de hinder van motoren en campers toe is genomen. Af en toe schrik ik me wezenloos van het gescheur en het lawaai van de motoren. Als je het goed bekijkt zijn de Alpen een groot speelparadijs. We worden vaak aangemoedigd en soms krijgen we zelfs applaus voor onze prestatie. Met volle bepakking door de Alpen fietsen. Boven op de col treffen we dezelfde Italianen aan die we gisteren op de Izoard ook al troffen. Ze zijn nog uitbundiger dan gister en maken een mooie foto van ons. Met een prachtige lange afdaling komen we aan in Valloire. Daar is van alles te doen. We zien onder andere sculpturen van hooi en stro en in het dorp zijn concerten en allerlei activiteiten voor kinderen. Zelfs de kunstijsbaan is ondanks de hittegolf gewoon in gebruik. Fietsen in de Alpen is spectaculair en adembenemend, maar af en toe verlangen we ook wel weer terug naar de stille binnenwegen van de minder populaire gebieden.

Geschreven door Jena.reisverhalen