We fietsen al weer een paar dagen in de Elzas. Het gebied waar de Vogezen het gebergte zijn. Een gebied dat zowel lieflijk, als gezellig, als knus, als uitdagend is. Vooral uitdagend omdat de bergen de côtes en de cols hier weliswaar niet heel hoog zijn, maar de klimmen liegen er niet om. Zowel gisteren als vandaag fietsen we behoorlijk wat hoogtemeters omdat we de Route des Crêtes volgen. Een prachtige route waarbij we telkens op de hogere delen fantastisch uitzicht hebben over het omringende gebied. De dorpen, voor zover we er door komen, zijn gezellig aangekleed met veel geraniums aan de huizen, aan de bruggen en waar al niet meer. Nooit geweten dat je hier zelfs kleine skigebieden hebt, waarvan de liften in de zomer worden gebruikt om mountainbikers naar boven te brengen zodat ze weer kunnen afdalen. Samen met de viticultuur en bosbouw speelt recreatie hier een belangrijke rol en daar doen wij vrolijk aan mee. We zijn bezig met de laatste serie cols boven de 100 en hebben er nog een stuk of vijf voor de boeg. Ook de wijn en het eten is er prima. We passeren regelmatig oorlogsbegraafplaatsen uit de oorlog 14/18, zoals een Duitse waar een jood nog samen met zijn Duitse makkers vocht. Iets verderop liggen de tegenstanders. Zo ging dat en zo gaat dat, de beslissers zitten thuis bij moeder de vrouw. Niks mis met de Elzas waar na al die jaren de Duitse invloed nog altijd merkbaar is. Een mooie mix met die van de Franse.

Geschreven door Jena.reisverhalen