Gaar, beetgaar, pret à manger. Met de Ventoux nog in de benen klimmen we vandaag op de fiets om naar Montbrun te gaan. Omdat we kamperen in Bedouin en eerst naar Malaucene moeten, pakken we Madeleine nog een keer. In Malaucene hebben ze hele lekkere koffie, broodjes en nog een megameringue erbij. Voor slechts twee euro. We spreken twee Nederlanders die ook de 100 Cols doen. De ene geloof ik al voor de derde keer. Maar ze nemen het met de uitgezette route niet zo nouw. Zonodig pakken ze alternatieven als die voorhanden zijn. Uiteindelijk moeten we richting de Alpen en dus geleidelijk zullen we moeten klimmen. Opnieuw hebben we mooi uitzicht op de Ventoux met zijn witte kruin. Ook het uitzicht op het landschap beneden ons is mooi maar we raken eraan gewend. Mijn benen zijn niet zo heel best. Mogelijk is dat de straf voor die halve liter van gisteren. In mijn beleving hebben we gisteren ook geen fietsersmaal gehad. En het lijkt of zich dat in mijn hoofd nestelt. We pakken de Cols des Astauds, des Gainons, de Veaux en de côte des Hautes de Toulourenc. Dat is een riviertje met hier daar een drup water. Best veel klimmen blijkt achteraf en dus een goede verklaring voor gare benen, of zoals de Belgen zeggen zeeg in de benen. Ik geloof die van mij wat erger dan van Ans. Die heeft geen halve liter gehad, verstandige vrouw. Biologisch eten gekocht en op het zitje voor de winkel opgegeten. Het pak appelsap was een maand of 5 over datum en proeft naar ergens tussen appelsap en appelcider. Twee drankjes voor de prijs van één zullen we maar zeggen! We hebben het met smaak opgedronken. De camping is complet maar gelukkig is er voor fietsers en wandelaars altijd een plekje. Bijzonder het ruikt hier telkens naar Herbes de Provence.

Geschreven door Jena.reisverhalen