Na de cols van de Pyreneeën krijgen we nu een aantal kleine cols, zeg maar colletjes. Maar het zijn er wel een stuk of 7 of 8 achter elkaar over een afstand van dik 100 km. De meest hilarische is Col de Py. We hadden er heel wat van verwacht en de helling deed er ook wel toe, maar ineens staan we er. Dat was gisteren wel anders. Het eerste deel van deze dag is nat. Zo’n kledderige motregen. Pas na 11 uur wordt het beter. We treffen standbeelden van 3 tennissers, Federer, Djokovic en Nadal in een Chinees pak. We vragen ons af of ze zelf weten dat ze hier bij een klein tenniscomplex een plekje hebben gekregen. Een eindje voor Limoux verandert het landschap van begroeide bulten naar een glooiend gebied met wijngaarden. Ineens wordt het uitzicht ook veel mooier. Net als in Toscane staan hier veel cipressen, mooi gezicht. En ook de roodgelige daken vinden we vrolijker dan de donkere met leien, die we in de Pyreneeën zagen. En zo komen we in Limoux waar we op een pleintje pasta en lasagne eten. Jammer dat het zo koud is maar de smaak is er niet minder om. We fietsen tegen het verkeer in terug naar onze route. Maar daar is de politie het niet mee eens. We worden aangehouden en moeten een eindje omrijden. Nou als ze dat graag willen doen we dat. Het is vakantie, tijd zat. Ook na de middag golft onze tocht over de heuvels en zijn de uitzichten geweldig. En zo komen we bij Carcassonne waar we ons verplicht voelen om ook even the cité te bezoeken. Veel volk, eetgelegenheden en een kerk. Het gekke is met dit soort dingen zijn we altijd zo klaar. Biertje en naar bed.

Geschreven door Jena.reisverhalen