Vil de beer niet voordat je hem geschoten hebt. Natuurlijk hadden we er al 100 cols op zitten, maar we zijn nog niet gearriveerd in Saverne. Dank jullie allemaal voor de felicitaties dat we 100 cols hebben gehaald. Echter, de opstellers van de route hebben alles een beetje naar beneden afgerond. 111 cols zijn er 100 geworden, ongeveer 4700 km is 4000 km geworden en 80 tot 90.000 meter klimmen is 70.000 geworden. Dus de laatste dagen zijn we bezig om de restjes vol te maken, zo lijkt het. Vandaag 2 cols die er niet om liegen. De eerste meteen vanochtend met ongeveer 10% gedurende 5 km omhoog en de laatste 8 km met 7 tot 8% op. En zo komen we dus met gemak aan 1300 m stijgen. En dat op de een na laatste dag. Voor een groot deel is het ook weer een mooie tocht om te fietsen, mede door de fraai aangeklede dorpen waar de Tour Féminin gepasseerd is. Ik heb nog een klein gesprek met een motorist; vertel dat ze ons met meer dan 100 km per uur inhalen. Dat geeft hij ook toe, daaraan toevoegend dat we ieder onze ruimte op de weg hebben. Het was hem niet duidelijk dat een snelheidsverschil van 100 km op 2 meter afstand uiterst onprettig is. En het zal hem ook nooit duidelijk worden, helaas. En dat nog afgezien van het geluid! Een inlevingsvermogen van zaadbal zullen we maar zeggen, met uitzondering van de goeden. We proberen ergens een salade te eten en bij het derde restaurant hebben we geluk. Dat zit niet vol en de kwaliteit is top met een heerlijk glas wijn. De camping in Le Hohwald is van de gemeente. Dan geldt vaak de regel, zoek maar een plek en aan het eind van de dag komt er wel iemand die de pegels ophaalt. En die boodschap krijg je dan meestal van iemand die het halve leven al een plekje heeft, links, rechts of achter de receptie. Beste handig. Morgen de laatste etappe en dan is de beer geschoten en mogen we hem villen. Hoe? Geen idee.

Geschreven door Jena.reisverhalen