Hoe mooi kan het zijn om een col te beklimmen met dezelfde naam als die van je kleindochter. Noor Feline. Daarvoor moeten we nog wel even de Col de Buis bestormen, in de laagst mogelijke versnelling. Beide cols hebben in ons boekje een rooie streep en een dubbel uitroepteken. We zijn gewaarschuwd. Kennelijk hebben we inmiddels best redelijk kracht in de benen en dito opgebouwde conditie zodat we redelijk makkelijk dit soort cols op kunnen fietsen. Naar schatting zitten de stijgingspercentages tussen de 10 en de 12%. Daar hadden we in de Pyreneeën groot ontzag voor. Maar dan krijg je er wel wat voor terug. Schitterend uitzicht over de Alpen en een adembenemende gorge! Hoe krijgt de natuur het voor elkaar om een soort spleet te creëren waar mensen met hak en breekwerk een weg doorheen hebben geknutseld. En midden in de weg zit ook nog een kapelletje. Boven op de Col de Buis spreken we een Fransman en hij vertelt dat God Frankrijk heeft geschapen als het mooiste land van de wereld. Zijn vrouw zit op een matje net een zonnegroet te doen. En als straf zegt hij: "Heeft God de Fransen erin gezet". En verontschuldigend: “Ik ben Fransman, maar dat is niet mijn fout “. We kunnen er hartelijk om lachen. We dalen af naar Entrevaux en bekijken het stadje, dat is ingericht en versterkt door maarschalk Vauban, de man die vele vestingen in Frankrijk heeft ontworpen en ook als inspirator diende voor Nederlandse vestingwerken. We belanden op de camping in Puget, op loopafstand van het dorp, erg leuk ingericht en een fantastische sanitaire voorziening.

Geschreven door Jena.reisverhalen