We zijn weer terug thuis in Portugal. Het laatste wat ik ‘moest’ doen in België was een bezoek bij de oogarts op 29 april. Daarna was het Mussen naar het zuiden. Tijdens de stops kon Leo deze keer echt rusten, want ik entertainde Ella. De wandelingen waren korter als gewoonlijk, maar nieuwe geuren zijn leuk. De eerste nacht sliepen we voorbij Blois aan een meer. Had ik Ella losgelaten dan hadden we eend kunnen eten. En in de Landes, in de zandgrond, komt er altijd graafwerk aan te pas. Maar ze kreeg geen konijn te pakken.
Op 1 mei, in de late namiddag, kwamen we toe in Vale de Açor. Dat was net op mijn verjaardag. Bij wijze van geschenk heb ik een stuk gereden met ons Mus. Dat doe ik te weinig. Leo had het al vroeger aangeboden, maar ik vond mijn rijschoenen niet. En met de dikke zolen van mijn wandelschoenen voel ik de pedalen niet zo goed.
Onze thuiskomst bleef niet onopgemerkt. Manuel, de buurman, kwam meteen helpen. Leo had heel wat werk met ons ‘wagenpark’. De tractor stond op ons terras en moest naar onze berg. De pick up moest ook uit de weg… Toen alles op zijn plaats stond kreeg Leo een uitleg van Manuel. Ik herkende verschillende keren het woord ‘joeda’ en toen viel mijn euro. Ajudar is helpen. Manuel wil blijkbaar op één of ander manier helpen met het maaien van onze brousse. Als Leo met tractor en kettingsmaaier rondrijdt wordt alles vermalen tot pulp. Manuel zou het ‘hooi’ kunnen gebruiken? Ben benieuwd. We zijn gisteren in ieder geval begonnen met het gewas rond onze zonnepanelen al weg te trekken. En Leo heeft met de kettingmaaier de oprit naar onze landbouwgrond gemaaid. Toen hij er met de tractor op reed zag hij de weg niet meer. Ik wil ook wat onkruid weg rond mijn boompjes. Die zie je niet meer staan. Over de rotspartij naast ons terras ben ik wel tevreden. Het kruipplantje, eigenlijk is dat ook onkruid, heeft alles mooi bedekt. De lavendelplantjes die ik ging struikroven hebben het niet allemaal gehaald. Maar die het wel gered hebben, staan mooi in bloei.
Eén ding staat vast, we hebben geen deadline. We doen het rustig aan.

Geschreven door Afterboat