De krokusvakantie komt eraan en ik vlieg terug naar België. Als we de dagen aftellen wil ik altijd nog één en ander doen. Een lijstje dat in mijn hoofd zit afwerken.
En deze keer heb ik toch wat kunnen afvinken.
We trokken naar de nieuwe speeltuin voor honden in Beja. Wij vonden het geweldig. Ella vond het nog geweldiger. Als ze maar bij andere honden kan zijn, is ze in haar element. Zeven speelmaatjes had ze. Eentje had een muilband op en dat was nodig. En dan was er nog een pitbull van een half jaar die regelmatig moest gecorrigeerd worden. Maar zoals gewoonlijk kon Ella met iedereen opschieten. En op de speeltuigen wilde ze wel even haar talenten tonen om ons blij te maken.
We trokken naar de Alcaria Ruiva, de hoogste ‘berg’ in onze omgeving, 370 m hoog. Ik wilde eens op de top staan. We raakten alle drie boven. Ella deed wel drie keer zoveel kilometers. Ze liep constant van links naar rechts, want er was zoveel te ruiken, te horen, te zien. De berg maakt deel uit van het natuurpark van de Guadiana. Maar we zijn er geen lynx tegen gekomen.
We trokken naar de straat achter onze grond om het zwerfvuil uit onze cactushaag te plukken. Daarvoor hadden we een grijper gekocht en die deed het veel beter dan ik dacht. Maar we waren toch nog allebei geprikt.
En we trokken ook naar het hondenasiel in Mertola. Daar kreeg Ella vorig jaar haar vaccinaties, haar chip, haar paspoort. We kregen bericht dat we moesten komen voor de herhaling van haar vaccinaties. Maar die kreeg ze ondertussen van de dierenarts die haar opereerde. Dat wilden we toch persoonlijk gaan vertellen. Het bezoek was zo emotioneel. Er hing een foto omhoog van Emma, het leek wel een zusje van Ella. Er stond een hartje naast getekend. Ze zou naar een gezin in Duitsland gaan. Leo is even langs de hokken gelopen en kwam terug met tranen in zijn ogen. Maar hij legde uit aan de directrice dat we aan één hond genoeg hebben. En zij begon meteen te vertellen dat de honden het goed hadden, dat ze mochten wandelen...
Vanaf overmorgen voor mij een paar weken hondvrij. Leo en Ella hebben dan het kot voor hen alleen.
Geschreven door Afterboat