We zien op tv hoe cycloon Boris te keer gaat, met ongeziene overstromingen. Hier in de Alentejo is het nog altijd wachten op de eerste druppel regen, dat zal dan de tweede lente van het jaar zijn. Nu is alles super droog. Op de Portugese tv geven ze code rood voor brandgevaar en we kregen een folder in de bus met richtlijnen, in geval van brand.
Hier zou meer water dus welkom zijn. De rivier (Terges e Cobres) waar Ella in de lente nog kon zwemmen staat nu droog. Als het gaat regenen (in september zouden we recht hebben op drie dagen) dan duurt het altijd lang voor het water in de rivieren stijgt. Ondertussen meen ik begrepen te hebben hoe dat komt. De landbouwers hebben hun eigen stuwmeren. Ze leggen een dam op een riviertje en hebben zo, in de zomer, een watervoorraad voor hun olijfbomen, hun wijngaarden, hun schapen, geiten, zwarte varkens… Op google maps zie ik zo verschillende stuwmeren in onze buurt. Toen we hier pas woonden, probeerde ik vaak naar zo’n stuwmeer te wandelen. Maar die zijn allemaal op privé terrein.
Om bij het thema water te blijven. Leo heeft ons zwembad terug geplaatst. Met een zwart afdekzeil er op wordt het water vlugger warm. 34 graden is het nu! Soms zitten we er na zonsondergang nog in.
‘s Namiddags is het hier nog heet, vandaag tot 36 graden. Volgende week zouden we onder de 30 blijven. Oef. Dat zal dan wat aangenamer zijn om te ‘werken’. Leo is dus bezig met de grondwerken voor onze toekomstige badkamer. Hij ontdekte dat de vloer in die ruimte gewoon op de grond ligt. De vloertegels lagen heel ongelijk. Maar dat ze, zo maar gewoon op de, weliswaar rotsachtige grond gelegd zijn, vonden we wel straf. Daar moet beton komen. De betonmolen is besteld. Ik vroeg Leo of de muren dan toch wel een fundering hadden. Ja, ja, want door die fundering had hij dus gaten moeten boren, voor afloop en aanvoer van water. Zware klus. We zijn al even bezig met het plannen van de inrichting, van die laatste kamer van ons huis. Ik hoop maar dat Leo het rustig aan doet. Geduld is niet zijn sterkste kant. Geduld was in optie, en hij heeft dat destijds niet gekregen, beweert hij altijd. Gelukkig hoeven we niet te stressen, want we hebben alle comfort hier, in ons houten huisje.
Toch blijft er wel wat spanning in ons leven. Ella terug bij ons lokken vb, nadat ze een hele tijd los heeft mogen lopen. Want ze houdt heel veel van rennen in springen in de open ruimte. We hebben al van alles geprobeerd. Hondensnoepjes interesseren haar dan niet. Ze kijkt wel vaak of ze ons nog ziet. En als Leo en ik het op een lopen zetten, weg van haar, dan komt ze meteen aangerend. Water om te drinken wil ook wel eens helpen.
Dit bericht is al lang genoeg. Over enkele dagen vertel ik over een wagen die onze fiat gaat vervangen. Ik kan al wel zeggen dat het gene gewone zal zijn.

Geschreven door Afterboat