Het meest bijzondere nieuws hier, je ziet het zelfs op tv, is dat de primavera kouder en natter is als gewoonlijk. Wij klagen niet echt, want we hebben al heel mooie periodes gehad. Maar regendagen zijn natuurlijk niet leuk. Ella is gewoon binnen en buiten te lopen, ze springt in de plassen, graaft in de grond met natte poten en de rest hoef ik niet te vertellen. Eén keer is ze tijdens een wandeling in een greppel gesprongen die zo diep was dat we haar niet meer zagen tussen al het onkruid. Leo kon haar er aan de leiband terug uittrekken, goed nat. Maar je moet niet denken dat ze nu voorzichtiger is met greppels, grachten en rivieren. En hoe harder het waait, hoe wilder ze te keer gaat. Zoals ze over de rotsen springt, lijkt ze wel een berggeit. En dat gaat allemaal zo vlug dat ze geen tijd heeft om te zien waar ze haar poten zet. Ze probeert ook hellingen of hoogtes waarvan wij denken dat lukt niet. Maar ‘niet lukken’ staat niet in haar woordenboek. Alles moet ze proberen en vaak zijn we stomverbaasd over wat ze allemaal al kan. In en uit de auto springen kan ze al heel galant.
De regendagen zijn nu gelukkig voorbij, geen modderpoten meer binnen. We hebben weer mooie opklaringen en vanaf volgend weekend zou het echt warm worden. Terug rokjesweer. Maar dan rijden wij richting België zoals we de familie beloofden. We zijn onze Mus aan ‘t klaarmaken en Ella heeft ondertussen een chip en een internationaal paspoort. Ze mag dus mee op haar eerste lange reis. Zonde, zeggen de mensen hier, want de primavera vinden ze de mooiste tijd van het jaar.
Walter en Christine, onze buren uit Affligem, kunnen nog enkele weken van het mooie lenteweer profiteren. Ze staan met hun caravan ruim 50 km van hier en waren eergisteren te gast met hun hond Marau. Vorige week waren Tom en Tilly ook al te gast. We zijn heel blij met gasten, want Ella moet socialiseren. Heel benieuwd waren we, om te zien hoe Ella zou reageren op de voorbeeldige Marau. Ze was in het begin wat te hevig en Marau had geen zin om zot te doen met een puppy. Dus moesten we Ella kalmeren, we hielden ze wat gescheiden, maar er waren toch ook mooie momenten. Gelukkig maar, want tijdens onze wandelingen ziet ze vooral luidruchtige waakhonden die hun terrein verdedigen. Benieuwd hoe ze het zal doen in ons Mus en in Affligem.

Geschreven door Afterboat