We wonen terug in Vale de Açor. Gisterenavond, net voor zonsondergang kwamen we toe. Manuel de buurman zag ons en kwam helpen toen Leo de remork binnen duwde. Dat voelde meteen als thuiskomen. Toen de poort toe was mocht Ella los lopen. Ze was extra uitgelaten, snuffelen, rondrennen en springen. Vooral dat springen is grappig om te zien.
Leo had meteen al een klusje. De wifi-antenne moest gecontroleerd worden want hij kon al een week niet meer zien hoe het met de woonbatterijen gesteld was. Ella wilde mee de ladder op, maar dat lukte niet. Dan maar tegen de muur springen.
Ondertussen zijn we maandag. We hebben besloten het rustig aan te doen vandaag. We wilden wel een grotere bench kopen voor Ella. Want ze gaat nog groeien en het begint nu al nipt te worden. Toen we vertrokken met de auto, kwam Lucinda net voorbij. Ella even uit de bench, zodat Lucinda haar kon aaien. En dan op weg. De eerste halte zou de pastelaria worden, maar die was gesloten. Dan maar naar het tankstation. Gustaaf zijn gezicht fleurde op toen hij ons zag. We hadden dat verwacht, maar het was zo hartelijk, dat het ons toch trof. Olga, de geitenboerin, was er ook. Zij begon meteen te vertellen dat er een poes van haar verdwenen was. We kregen verschillende foto’s te zien van de poes, zo mooi. Ocharme de poes. Waar zit ze? Ze vroeg of we mee wilden uitkijken. Er werden telefoonnummers uitgewisseld en Leo heeft een foto van de poes op zijn smartphone.
In Beja kochten we een veel grotere metalen bench die kan toeplooien. Maar Ella is er niet zo op gesteld. We proberen haar er in te lokken met speelgoed en lekkers…
In de Marco Polo, ons Mus 4, kan de nieuwe bench niet staan. Daar moet Ella, ofwel in de oude bench, ofwel vastgemaakt aan de gordel op de achterbank, of op de grond op haar kussen. Dat hebben we allemaal geprobeerd en gelukkig doet ze het heel goed tijdens het rijden. Het enige probleem is dat zij goed uitgerust is als we stoppen, terwijl wij dan net, aan rust toe zijn. Dus, voor het slapen gaan, nog een wandeling en nog wat spelen. Wat het slapen betreft in ons Mus 4.. dat valt best mee, als we het dak omhoog zetten. Ik sliep boven en dat is een comfortabel bed met goede matras. Leo sliep beneden en ik hoorde hem toch nog een tijd sakkeren op Ella, omdat voor haar het spelen niet lang genoeg duurde.
En wat het rijden betreft met onze Marco Polo.. we zijn in onze nopjes. Ze doet het voortreffelijk. Leo reed lange trajecten ‘zonder voeten’. We hebben een automaat en cruise control. Ik heb het ook geprobeerd, maar ik heb toch liever mijn voet op de gaspedaal.
De wagen protesteert als je te kort bij de voorligger komt, en ook als je over de lijntjes rijdt zonder pinken. Het zal tijd nodig hebben eer ik vertrouwd ben met al de lichtjes en geluidsignalen. Maar we kijken vol vertrouwen uit naar nog vele kilometers rijplezier.

Geschreven door Afterboat