Wij dachten dat we het hier heel rustig zouden hebben, een beetje zoals kluizenaars. De laatste dagen was het eerder druk. En dat komt zo. Aan de overkant van onze straat zijn grondwerken bezig. Leo vroeg of ze onze ‘koer’ zouden kunnen nivelleren. De boss kwam meteen kijken en wilde weten tot op welk niveau de rotsen weg moesten. Dat moest lukken. De dag erna tegen de middag kwam hij zeggen dat hij ‘às duas horas’ zou beginnen. Leo zette meteen ons Mus een eind verder in de straat en nam de wasdraad weg. Om tien voor twee kwam de man met zijn graafmachine de oprit opgereden. Twee uur is hij bezig geweest om de rotsen weg te breken, bijeen te schrapen en over de muur te gooien op onze ‘landbouwgrond’.
Misschien is het nu het moment om uit te leggen wat ik met onze ‘koer’ bedoel. Ons huis hier, dat zijn eigenlijk twee huisjes. Huis 1 en huis 2 en daartussen onze casa madeira. En tussen deze 3 ‘woningen’, is er wat grond tot aan een muur, maar eigenlijk is grond niet het juiste woord. Eerder rotsachtig terrein. Het woord terras is zeker misplaatst want er was geen vierkante meter vlak. Geen mogelijkheid dus om een tafel of een stoel te zetten. Ooit moest hier dus iets gebeuren.
De rekening hebben we nog niet gekregen. De man kon niet zeggen wat het zou kosten, dat hing af van de tijd die hij nodig had. En die tijd loopt nog. Want hij is ook begonnen aan oprit 2. We hebben nog een oprit even verder, die toegang geeft tot onze landbouwgrond. De poort is breder. Maar we konden onze Mus daar niet zetten, omwille van een stevige betonnen drempel. Die heeft hij dus kapotgeschoten met een pikhamer. De betonstukken moeten nog afgevoerd worden. Dat zal voor na het weekend zijn. Leo heeft wel meteen ons Mus eens op onze nieuwe koer geparkeerd, om haar een flinke wasbeurt te geven. Dat was nodig.
Hij doet ook elke dag een stukje van onze landbouwgrond met de bosmaaier. Toen hij die gekocht had moest hij die meteen proberen. Natuurlijk geen tijd om werkkledij aan te trekken. Dat merk je wel op de foto. De buurman vroeg of hij van plan was een wijngaard aan te leggen. Want onze ‘landbouwgrond’ is een helling naar het zuiden gericht. We houden van bezig zijn, maar een wijngaard, dat is er over. Wel ben ik nog van plan de berg stenen van de graafmachine wat te verplaatsen. De rotsgrond is, voor een stuk, op de kabels van de zonnepanelen terecht gekomen. Die krijgen we daar nooit meer onder uit, zei Leo. Dat woord ‘nooit’, had hij niet moeten gebruiken. Ik voel me meteen geroepen om het tegendeel te bewijzen. Een berg verzetten, dat doe je steen per steen, en met veel geduld.

Geschreven door Afterboat