Vorig bericht begon ik met ‘Het is hier fris voor de tijd van het jaar’. Nu negen dagen later schrijf ik ‘Het is hier heet voor de tijd van het jaar’. Het weerbericht op mijn smartphone waarschuwt voor extreem hoge temperaturen. 38 graden. Met de airco laten we het binnen koelen tot net onder de 30. We kunnen het frisser maken, maar dan is de schok te groot als je buiten komt. Leo zette vorige week ons zwembad en daar genieten we alle dagen van. Ella hebben we niet verder aangemoedigd om in haar badje te spelen. Ze is vorige donderdag gesteriliseerd in de dierenkliniek van Castro Verde. De vrouwelijke arts daar, is heel vriendelijk, ook voor de dieren. Het waren een paar moeilijke dagen. Ella moest een beschermkraag dragen. Dat vond ze niet leuk. En Leo vond het helemaal niet leuk. Dus deden we die regelmatig af, maar dan moesten we haar constant in de gaten houden. En ze mocht ook een paar dagen niet lopen, niet springen, kortom niet zot doen. Ze heeft dus heel veel aan de leiband gelopen. Nu is ze weer ok, maar het is in de namiddag veel te heet om buiten te lopen. We leren haar siesten.
Over ons huis is er niet veel te vertellen. Dat komt omdat de grond zoveel aandacht nodig had. We hebben al het ‘gewas’ plat gekregen. Je kan dat geen onkruid meer noemen. Het stond allemaal zo hoog dat we onze boompjes nog maar met moeite zagen staan. Zo kon het gebeuren dat Leo met de bosmaaier ons citroenenboompje onthoofdde. En toen we één van de eerste dagen gingen controleren of onze sinaasappelboompjes en palmboompjes nog water kregen, merkten we dat er ook een waterdarmpje was ‘doorgemaaid’. Extra werk dus. Leo heeft dikkere waterdarmen gekocht en ook al geïnstalleerd. Ik ben bezig die onder de grond te steken.
In de omgeving van de mondjes die water sproeien zie ik regelmatig hagedissen wegschieten. Dat ben ik al gewoon. Maar gisteren zag ik vlakbij ons terras een wormhagedis. Dat beestje lijkt op een kleine slang. Hij of zij deed verwoede pogingen om in de grond te kruipen maar dat lukte niet. Zo kon ik een foto maken om op te zoeken wie er zoal in onze buurt woont. Ik wilde vooral weten of Ella dat op haar menu mag zetten. Want ze eet alles wat beweegt.
En dan zijn er de laatste dagen nog wat onverwachte klussen op Leo zijn schouders gevallen. Deze voormiddag gingen we met onze Fiat (van de vorige eeuw) naar de schouwing en hij is afgekeurd. Achteraan remt hij, links en rechts, niet even hard. Leo gaat kijken wat er aan te doen is. En dan is er de pergola. We vinden dat er te weinig wolken zijn. Dus moeten we zelf voor schaduw zorgen en daarvoor hebben we bij de Brico een bouwpakket voor een pergola gekocht. Daar wil ik Leo nog wat bij helpen voor ik weer naar België vlieg. Ella wil natuurlijk ook de hele tijd helpen. Volgende dinsdag laat ik Leo en Ella alleen. Ik vlieg dan naar België. Voor het eerst sinds vier maanden terug een leven zonder hond. (en zonder man)

Geschreven door Afterboat