Olijfbomen. Al doende leert men.
Ik was blij met mijn 9 olijfbomen zoals ze daar stonden. Dichte kruinen vol vogeltjes, goed verstopt voor de roofvogels. Als het gekwetter verstomde moest je naar boven kijken. Die gevleugelde jagers bleven nooit lang rondcirkelen. Behalve die keer bij Jan en Sandra. Toen waren er 6. Die bleven wel lang genoeg om een verrekijker te nemen. Vale gieren! En vorige week zag Jan 2 lynxen de weg oversteken. Hij was euforisch toen hij het vertelde. Ze waren veel groter dan hij gedacht had en ontzettend snel.
Maar ik dwaal af. Olijfbomen dus. Leo wil graag olijven opleggen en olijfolie laten persen. In het boek ‘Thuis in Portugal’ van Marieke Woudstra (dank u Isolde) las ik dat bij verwaarloosde bomen een drastische snoei nodig is. Dus, contacteerde Leo Manuel, een vakman op dat gebied. Eergisteren om 8 uur, net bij zonsopgang, reed hij met zijn pick up onze landbouwgrond op. Dat vond ik al een belevenis op zich. Voor de eerste keer een voertuig op onze weg van stukgeklopte dakpannen. Even later snorde de kettingzaag. Leo sleepte de afgezaagde takken weg en leerde ondertussen veel bij over olijfbomen. Verschillende van onze olijfbomen zijn ‘vuiligheid’ vertelde Manuel. Ik noem ze liever wilde olijfbomen, niet geschikt voor consumptie. Hij zaagde ze gewoon af en zei, dat we in een lente, in de stam, een tak van een goeie olijfboom kunnen enten. Ik heb nog nooit zoiets gedaan in mijn leven. Maar Leo zegt dat hij het wil proberen. Om elf uur dronk Manuel een koffie en daarna ging hij onze cactushaag te lijf. Die begint namelijk, beetje bij beetje, over de openbare weg te groeien. Het lukte om er stukken af te steken en Leo heeft op dat vlak ook veel bijgeleerd. Volgend jaar snoeien we onze metershoge cactushaag zelf, zei hij.
Op één voormiddag zat Manuel zijn werk er op. Onze berg ziet er nu wel heel anders uit. Er blijft niet veel over van de bomen. Je kijkt er doorheen. Plots zien we huizen van buren, die voordien verstopt waren achter de groenblijvende kruinen. Maar er lagen wel bergen takken. Wat moesten we daarmee? Onze buren hadden die gewoon verbrand in de tuin. Naar we hoorden, moet je dat vooraf melden aan de brandweer. Takken van olijfbomen bevatten olie, ze branden als gek. En het halve dorp zit een dag onder de rook. Hakselen? In de Brico stond een uit de kluiten gewassen hakselaar. We hebben getwijfeld, maar niet lang. Hij doet het goed. We verbranden geen takken, maar wel veel calorieën. We zijn al zo’n twee uur bezig geweest en toen was de benzine op. Oef, ik content. Morgen kopen we benzine en doen we verder. Als we klaar zijn voor Kerstmis vind ik het goed. Leo is ook al helemaal rond geraakt met de bosmaaier. Daar moet nu wel een nieuw mes op. Ondertussen heb ik al 7 van onze zelf gekweekte palmboompjes een plaatsje gegeven waar ze groot mogen worden. Buiten werken, voelt goed.

Geschreven door Afterboat