Het leven op een zeilboot en het leven met een puppy heeft iets gemeen, namelijk onderbroken nachten. Achter ons anker bij flinke wind, dat was voor mij altijd een moeilijke. Een bewegend bed, allerhande geluiden… Leo sliep door alles heen. Nu is hij het, die elke nacht voor Ella opstaat om haar te laten plassen. Maar hij zou haar niet meer willen missen zegt hij. Ik heb vaak heimwee naar de rust van voordien. Zo is onze vrije tijd bijvoorbeeld erg geslonken, want ze vraagt aandacht, veel aandacht. Wakker zijn, is speeltijd. Dus kan Leo minder ‘werken’. Hij was net begonnen, de toekomstige zitkamer te vloeren. Niet prettig, als je aan zo’n klus niet kan doorwerken. De voorbije week was hij al blij als hij één vierkante meter op een dag kon leggen. En Ella wil er altijd bij zijn, maar dat is geen hulp voor Leo. Dan is het dus aan mij om haar te entertainen. En ze heeft voor mij, ook voor heel wat extra werk gezorgd. Ik heb de meeste planten op onze binnenkoer weggedaan. Ze speelt met alles wat ze tegen komt. Spelen, dat is bijten en ze eet alles op: aarde, steentjes, slakken en planten. De jade plantjes (geldboom, vriendschapsboom of geluksplant) waren de eerste die ze te lijf ging. De blaadjes eraf, erop knabbelen.. Op internet las ik dat de plant giftig is voor honden, dus plantjes weg. Met wat spijt in het hart want de jade planten kunnen hier bomen worden. Ik hoopte dat ze van onze drie oleanders zou afblijven. Maar dat waren haar geliefkoosde struiken om zich tussen te wringen. Ze ging er ook graag haar kakskes doen en wat dacht je? Bijten natuurlijk en de blaadjes eraf rukken. Dat de oleanders giftig zijn, weten zelfs de bijen. Die blijven weg van de bloemen. Vorig jaar hadden we al veel bloemen. Daar konden Leo en ik van genieten. Maar nu staan ze verderop, op onze landbouwgrond waar Ella (nog) niet komt. En dat was een heel werk. Je steekt hier niet zomaar een spade in de grond. Eerst het taaie onkruid weg, dan een put maken en hopen dat je niet te veel rotsen tegen komt. Zonder beitel en hamer lukt dat meestal niet. Als ik tijdens een slaapuurtje van Ella, één oleander kon verplanten was ik al blij. En het bleef niet bij de jade planten en de oleanders. Tussen ons houten huisje en de muur aan de straatkant komt er niet veel zon en blijft de grond langer vochtig. Daar schoten overal narcissen en aronskelken op. Massa’s. En volop in bloem. Zomaar mooie bloemen waar ik niets voor gedaan had. Maar giftig!! Weg ermee. Onze druivelaar laten we staan. Het is een hele oude. Hoe we het gaan klaar spelen dat Ella geen druif eet?? Want je raadt het al, niet goed voor honden, zeker niet voor puppies. Kijk maar op internet.
Het is hier kaal geworden. Maar we moeten niet meer de hele tijd achter Ella aanzitten. En ze kan zich nu uitleven in de kuilen waar de planten stonden. Gisteren ging ze haar piepkieken begraven in zo’n put.
De wilde lavendel die ik uit een berm haalde, laat ik voorlopig nog staan. Daar heeft ze nog niet van gegeten. Leo zegt dat alle honden al lang dood moesten zijn met zoveel giftige planten.

Geschreven door Afterboat