Zitten we nu in putteke winter? Het is onze eerste winter in de Alentejo. En zoals het tot nu toe was, zijn we best tevreden. Er is wel een verschil met de Algarve. In Albufeira ging de temperatuur gedurende die zes winters nooit onder nul. Hier is dat al 3 keer gebeurd. Rond het vriespunt weliswaar, maar ik heb die nachten toch de palmboomkes afgedekt. Voor de komende veertien dagen zakt het ‘s nachts niet onder de 6 graden en overdag schommelt het van 15 tot 19 graden. We kregen al heel veel zon. Ik vermoed meer dan normaal. Die zon zorgt er voor dat de zonnepanelen en de batterijen hun werk kunnen doen. We verwarmen ons houten huisje met de airco en dat lukt aardig. De voorbije maand brachten de 4 zonnepanelen 140 KW op en dat was bijna voldoende voor ons hele verbruik. Leo heeft twee keer elektriciteit genomen van edp (onze leverancier van elektriciteit) omdat de batterijen anders te laag zouden gaan. We kunnen ook zien hoe de installatie in België het doet. Daar brachten de 16 panelen maar 45 KW op.
Samengevat de nachten zijn hier fris, maar na de middag werken we in de tuin zonder jas. En op mijn wandelingen, ook zonder jas, zorgen de vele bloemen ervoor dat het eerder lente lijkt. Sommige oudere mensen, zitten de hele dag buiten, voor hun huis, in de zon. Soms vind je ze ook op café, bij de kachel of de airco. Centrale verwarming zagen we hier nog nergens.
De olijftakken, die zijn allemaal gehakseld. We hebben dat werk verdeeld over drie dagen.
En Leo zorgde voor een dakgoot aan huis 2. Dat werk was ook verdeeld over een paar dagen omdat ze in de Brico in Beja niet al het materiaal hadden. Als Leo op zijn beste Portugees vroeg wanneer de volgende levering zou komen, dan was het antwoord meestal ‘proxima semana’. Soms moet je geduld hebben. Maar de stukadoor, die in januari zou komen, is nu al aan het werk. Alles wat los zat, had Leo al weggeklopt. En nu zien we de muren stilaan veranderen. Wat ben ik blij dat we dat werk laten doen.
En dan nu de grote verrassing. Leo droomt al maanden van een tractor. Toen hij er de eerste keer over sprak, dacht ik dat het een grap was. Maar we gingen er uiteindelijk één bekijken in Almodovar. Die werd het niet. Daarna gingen Jan Van Hex en Leo samen zoeken op market place. Ze vonden er eentje bij Castro Marim en Leo vroeg in een berichtje om de tractor te kunnen zien. De opmerking van Jan vergeten we niet meer: Leo, zet daar eens ‘please’ bij, ‘t is niet omdat je een tractor koopt, dat je je moet gedragen als een boer!
En Castro Marim werd een succes. Om te beginnen werden we verwelkomd door een Groenendaler, maar die was niet te koop. De verkoper heette Leo, sprak vlot Engels en had meer dan één tractor. Er was een grote werkplaats, een depannage wagen… kortom mijne Leo voelde zich in een speeltuin. Het voorschot werd betaald en één van de volgende dagen brengt men onze tractor. Ik ben al op internet gaan zoeken wat de gevaren zijn van rijden op een helling met een tractor. Leo laat dan een diepe zucht.

Geschreven door Afterboat