Ik was nog behoorlijk wakker om 22 uur, en het duurde even voordat ik in slaap viel. Maar het ligt heerlijk. Lucy bleek niet zoveel geslapen te hebben. Doet ze nooit onder deze omstandigheden zei ze. Maar, ik heb het gevraagd, het lag niet aan mij. Zij was er vroeg uit, daardoor werd ik ook wakker. Ik ontbeet in de herberg met appel en banaan, om daarna in de bar een tostada met koffie te nemen. En, ik ging om 08.15 de deur uit. Zoals je ondertussen kunt voorspellen, de Franse dame kwam mij tegemoet. Zij had 8 km verderop in een prachtige herberg overnacht, ik ben er langs gelopen, maar die lag ontzettend verlaten. Maar dat toeval weer.....
Het was droog, niet koud en de aanloop route naar Santiago is in dit geval heel landelijk en plezierig. Het was toch wel heel bijzonder dat ik deze stad voor de zoveelste keer bezoek, en nu na 4 gelopen Caminos. Dat is nu klaar, en geeft ook een gek gevoel. Maar uiterst dankbaar, want ik voel mij prima!
Ik wilde als eerste naar het plein, om daar DE foto weer te maken en om alle pelgrims te zien binnenlopen. En, ik heb een vrouw gevraagd of ik haar foto moest maken. Ja graag! Andersom heeft ze de mijne gemaakt. Het was 11.30 en ik kon al inchecken in mijn hotel. Hier heb ik eerder gelogeerd en het is perfect voor mij. In het centrum, een kamer met losse, eigen badkamer, heel netjes. En ook een ontzettend aardige man die ik herkende van de vorige keer. Kamer 202, ik mocht kiezen. Daar zit ik niet bij de trap. Even wat uitgepakt, toastje kaas genomen en een klein rugzakje met poncho etc. mee. Heel bijzonder was nog dat ik bij binnenkomst in de stad, John en Krystina zag. Zij deden een stadsrondewandeling met gids. Is gratis, en je geeft een fooi. Even een hug en ik heb ze later op de markt nog gezien en afscheid genomen. We hebben elkaar wederzijds bedankt.
Ik ben gaan zwerven, en heb toch moeite om mijn route weer te vinden. Zoveel kleine straatjes, maar gezellig! Een ansichtkaart gekocht en deze geschreven met een bedankje voor Dr. Rob Sollie, mijn orthopedisch chirurg die het voor mij mogelijk heeft gemaakt om dit te kunnen doen, en mij het leven te laten leiden dat ik het liefste doe. Actief zijn.
De kaart kostte 50 cent. De postzegel 1.70 ! Ik schrok ervan. Maar, is iedere cent waard.
Daarna ben ik naar mijn favoriete restaurant gegaan. Je eet er voor 12 euro, en ik wilde piementos de padron, met linzensoep. 2 voorgerechten. En, oké, de soep is met wat vlees, maar dan is dat maar zo. En flan toe, plus halve fles wijn.
Ik was aan een tafeltje met 2 dames gezet, die er totaal geen probleem mee hadden. De een had net de Portugese gelopen, de ander gaat morgen de ronde Finesterre Muxia lopen. En ze kenden elkaar 30 minuten. Dit was een geanimeerd etentje! Daarna ben ik mijn Compostella gaan halen. Dat ging super rap! En, ik ging naar de Huiskamer van de Lage Landen. Een kamer boven het pelgrims kantoor, waar Nederlandse en Belgische vrijwilligers de pelgrims ontvangen. Daar een leuk uurtje gezeten met 2 vrijwilligers en Femke, die had de Primitivo gedaan, en Jolanda uit Friesland, die had de Portugese binnenlandse gelopen. Ze was helemaal geëmotioneerd bij binnenkomst. Heel bijzonder! Op de foto gegaan en ieder ging zijns weegs. Ik ging weer rondlopen, nu naar het Alameda park, met prachtig uitzicht op de stad. Het had tijdens de lunch ontzettend hard geregend. Nu was het weer droog en zelfs zonnig.
Yoghurt gekocht en terug naar de kamer om mijn spullen neer te zetten plus de telefoon op te laden. Dan weer op hort!
Oh ja, nog wel in de kathedraal geweest. Alvast 5 kaarsen aangestoken, morgen weer. Veel mensen die het kunnen gebruiken, en dankbaar dat ik hier nu ben. Gezond en wel.
In de avond heb ik nog een koffie en een biertje gedronken in een echte lokale bar. Waar niemand je opjaagt, en iedereen lekker zit te kletsen. Een salade en chips erbij, lekker... en gratis... onvoorstelbaar 3.90 tezamen...

Geschreven door Kittys.trips