Heerlijk, het eigen grote bed, en het liggen!
Tot een uur of half 7 geslapen, en even het journaal gekeken op de telefoon.
Ik hoefde mij niet te haasten want de eerste bar cq. bakker was pas om 8 uur open.
Er was nog een appel en nog een restant broodje kaas over, dus die eerst opgegeten.
Neemt niet weg dat ik om 8 uur voor die bakker zijn deur was, met nog iemand die op haar collega mét sleutels stond te wachten.
Die kwam te laat, en had niet veel geslapen. Dat was ook wel te zien maar ja, de zaak moest geopend worden. Maar even later kreeg ik mijn koffie mét een stuk zoet brood. Dat is de gewoonte. 1,30 hè...

Om 08.15 uur ben ik op pad gegaan en liep door een verlaten burchtstad met de sporen van een lange feestnacht.
Ik had behoorlijk last van mijn bilspier en hoopte dat het eruit zou gaan. Gisteren ook al, gevoelig, misschien iets te snel gelopen want zonder bagage ging Marijke iets sneller. Ik loop gestaag en niet extreem snel.
Maar dit gevoel had ik nog niet eerder gehad.
Ik kwam onderweg Dennis tegen, die had in de lokale kerk geslapen. Daar kwam hij op dat moment uitgekropen.
Ook liep daar net ene Caroline die uit Tsjechië kwam. Die kletste mij veel te veel.
Druk, en tussen alles door, ik kreeg meteen irritaties.

Gelukkig dat ik met Dennis een ander tempo had, veel sneller dan dat zij kon. Zij was 39..ha!
Zal door haar kletsen komen, wie weet.
We waren haar snel kwijt.
Dennis vertelde over zijn reizen, hij werkt een poosje en gaat dan op reis. Is loodgieter, maar heeft van alles gedaan. Is absoluut niet lui of profiterend van enig systeem.
Hij heeft geen huis maar van de afgelopen 5 jaar was hij 8 maanden thuis. Of bij een tante, of vriend etc.
Hij is makkelijk. En vrolijk dus ik snap wel dat hij welkom is.
Hij is morgen jarig. Ik hoop hem te zien.

Na ongeveer 10 km konden Dennis en ik in een bar wat drinken. Caroline kwam na een minuut of 20.
Het was een vunzige bar, maar ik kon even zitten en na 2 Aquarius ben ik doorgegaan. Profiterend van het feit dat zij nog zat.
Dennis zat lekker te roken en was ook op zijn gemak.
Nog 10 km tot de volgende stop, waar ik wat wilde eten.
Dat waren óók pittige kilometers. En ik had verwacht dat er meerdere bars of accommodaties zouden zijn, bar etc. Niéts van dit alles.
Een smoezelige herberg waar ik gelukkig niét hoefde te zijn.
Daar wel een salade met veel brood genomen. Het was daarna nog 8 km tot mijn herberg.

Marijke liet weten dat in de schoonvader van haar dochter de afgelopen nacht was overleden. De euthanasie van morgen is niet meer nodig.
Zij zal op tijd zijn om haar dochter verder te helpen.

Ik zit nu in een bar op mijn eindbestemming naast een door de Camino samengestelde groep, met een hoge doses USA en een verschrikkelijk dominant figuur.
Zo irritant maar ook dat is het leven op de Camino. Accepteren wie er is.

De laatste dagen hebben we afscheid genomen van de bergen en lopen nu in de hoge heuvels. Dat ging geleidelijk, opeens realiseer je je dat.
Wat ik nog moet melden is dat het hier in de winter op de heuvels en hogere gebieden ook sneeuwt. Ze hebben stokken naast de weg om aan te geven waar de sneeuwschuiver moet gaan.
Plus, de borden met informatie of de weg open of dicht is.
En ook wij liepen over die wegen. Maar dat was nu een paar dagen geleden.

Dan over het weer van vandaag: heet.
35 graden, en het was een héle uitdaging deze 26km.
Het venijn zat in de staart. En die was groot en lang. Over zinderend asfalt 80% en de rest waren boswegen.
Het was een mooi maar uitdagend traject. Veel meters omhoog gedurende de laatste 5km.
De herberg is goed. Op een kamer voor 7. Met een eigen prima badkamer.
Victoria en Diana zijn er ook.
Na het ultieme genot van de perfecte douche heb ik de was gedaan en in de zinderende zon gehangen. Die was zo droog.
Daarna naar de bar ernaast. Biertje. Zitten. Benen omhoog.

Ik heb ingetekend voor diner en ontbijt, maar had ook hier in deze bar kunnen eten.
Deel van die luidruchtige groep gaat ook in de herberg eten. Om 19.45 uur.
Morgen om 8 uur ontbijt, als laatste ploeg. Prima.
Ook in Melide heb ik een herberg gereserveerd.

Dan hebben we nog een Holger. Een Duitser van ongeveer 150 kilo die hier ook loopt. Of waggelt, maar hij doet het toch maar!
Hij vertrekt vroeg, en iedere dag loop ik hem voorbij en komt hij na mij binnen. Dat zijn hart het houdt!
Hij doet er alles aan om niéts aan gewicht te verliezen. Drinkt liters Coca-Cola. En kilos eten en snaaiwerk.
En een fles wijn. Dus ja, hij is wel een figuur.
En ook bij hem heb ik een allergie.

Diner is om 19.45 en salade, vis paella uit Valencia en dessert etc.
Gemeenschappelijk. We moeten dat ook eens meemaken.
Morgen weer meer keus.

Het proces van het maken van de paella was leuk!
De smaak ook. Maar het is niet een favoriet gerecht van mij.
Dus was prima voor vanavond. Met bekenden aan tafel.
Nu heerlijk in de tuin met aangename temperatuur. De zon zakt en het is 21.15 uur.
De herberg gaat 22 uur dicht.
Het is heerlijk, krekels en in korte broek na vandaag. Ik hoop en denk lekker te slapen.
Een bovenbed, al opgemaakt.
Niet teveel vocht meer innemen!!

Geschreven door Kittys.trips