Dit was de minst goede nacht tot nu toe. Wat kunnen mensen rusteloos zijn, 1000 x draaien en herrie maken zonder aan de anderen te denken. Gelukkig werden alleen de onderste 6 bedden beslapen. En dan de plastic goeroes. Wat absoluut no-go is, is het gebruik van plastic zakken. Daarvoor gebruik je stoffen zakken of wasnetten. En geloof mij, die plastic lovers; die mensen, die bestaan.
Maar goed, wat nog leuk en grappig op te merken is (en dat ik eerst niet geloofde) ik hoorde bij Fernanda iemand met een föhn bezig in de badkamer. En gisteravond, op de gang, zag ik dat onze Philip zijn eigen föhn bij zich heeft en gewoon iedere avond of ochtend, zijn haar staat te föhnen. Te komisch, want alle grammen tellen en dan zijn dit soort dingen toch echt niet DE dingen die je meeneemt en waar je niet van buiten kunt. Tenminste, ik spreek voor mijzelf.
Om half 8 ben ik er maar uit gegaan. Ik was zeker niet de eerste, maar ook niet de laatste. Eerst heb ik een fruit ontbijtje met yoghurt gemaakt, een krentenbol gegeten en een kop thee gezet. Het is buiten nog zonnig, al ze verwachten wel bewolking vandaag. In de keuken zit ik met een paar jongens, o.a. Michael en Philip. Die eten bagels met smeerkaas, avocado en sojamelk. Ze doen het goed.
Ik ga vandaag naar Rubiaes, 18 km verder. Daar heb ik gisteren een bed in Albergue Ninha gereserveerd, voor 15 euro inclusief ontbijt. Eens maar zien wat dat is. Dan staat voor morgen Tui op het programma. Dat schijnt ook een mooie stad te zijn, en.... in Spanje!
Ik stond om 08.45 uur buiten. Als een van de laatsten. Er heerste een echte zondagsrust en het was een heerlijke temperatuur. Mijn vest werd al gauw te warm, dus snel uitgedaan. De omgeving is landelijk, lekker om er doorheen te lopen. Na ruim anderhalf uur kwam ik in een klein dorpje, met een café. Dus daar meteen maar neergeploft. Koffie en gewoon even uitrusten. De Zweedse dame, M & P kwamen ook langs, plus nog een paar. Daarom is het altijd fijn om een reservering te hebben in het volgende dorp of halte op de weg.
Het was vandaag een prachtig landelijke dag. Eucalyptus bossen, geen snelwegen of razende coureurs. Wat ik eerder gelezen had is dat er nog een klim is, voordat je afdaalt naar Rubiaes. "Klim" was een rekbaar begrip, het was een ware puist. Heel veel meters, constant en af en toe steil en pal omhoog. Ik had wel gezien dat er vrij veel hoogtemeters in zaten voor vandaag, maar dat die op een deel geconcentreerd zaten, dat hebben we ervaren. Maar, wat is het fijn dat ik dit weer kan, qua lijf, en ook conditie. Ik heb er gelukkig geen moeite mee gehad en het weer kunnen voelen wat echte inspanning is, dat is zalig!
Er zijn meer mensen op pad dan dat ik eigenlijk dacht. of verwacht had. Ik zag niet alleen maar bekende gezichten.
Rond 14 uur was ik in Rubiaes en vond de herberg makkelijk. Het is echt een gat, dit dorp.
De herberg ik leuk om te zien, historisch gebouwd. Ik kon met Mel een wasbeurt delen. Dan wast men je kleding, daarna in de droogtrommel en alles bij elkaar kost 5 Euro. Dat was een goede zet, dus eerst douchen onder een heerlijk hete douche en de gedragen kleding allemaal in de was. M&P kwamen aan. Nog wat mensen, en ook de Zweedse dame. Ik bewonder haar wel, rond de 80 en met een rugzak die tochten maken, respect.
Om 15 uur wilde en moest ik echt eten. Dus naar het restaurant iets verderop en daar voor de verandering aan de soep, vis etc gegaan. Lekkere rode wijn!
Het is nog vroeg in de late middag, dus we hebben nog alle tijd om wat te lezen etc. Ik hoop vannacht wel wat beter te slapen. Het bed dat ik uitgezocht heb is niet op de gemeenschappelijke kamer, maar net boven de keuken. Het hoofd moet ik laag houden, i.v.m een laag plafond. Maar daar heb ik zeer waarschijnlijk de minste last van de anderen.
Morgen gaan we dus naar Tui. Daar zag ik diverse herberg accommodaties met een hoge beoordeling. Na enkele sites bekeken te hebben, besloot ik om Albergue Palanes een WhatsApp te sturen. Meteen antwoord gekregen en daar gereserveerd. Bizar, ik had geschreven dat ik dacht rond 14 uur aan te komen. Waarop hij vroeg: Spaanse tijd?
Nooit bij stilgestaan. Portugal is een uur vroeger dan Spanje. Dus ik zal een uur later aankomen.
Ik zat na de maaltijd weer buiten. En M&P kwamen eten, en vroegen of ze aan mijn tafel konden zitten. Natuurlijk! We hebben daar uren zitten kletsen. Zo leuk om met hen over de toekomst te praten. Hun visie, plannen. Philip is 21 en Michael 23. Overigens geen stelletje, maar goede maatjes. P heeft een vriendin.
Ik mocht wel horen over het scheiden van de ouders van M, wat dat met hem deed en gedaan had. Hij was toen 3. Ook hoe P zijn familie samengesteld is. Dat hij leert anders om te kijken naar dingen door M. Prachtig.
Het gaat te ver om alles op te schrijven waar we over gepraat hebben. Het was ook een komen en gaan van bekenden, al een Camino familie.
We liepen rond 20.30 terug. Ik was er vanaf 15 uur geloof ik!
Het was erg gezellig in de herberg. Mel had het vuur in de kachel aangemaakt en het was er heerlijk warm. Gezellig met elkaar gekletst. Mel had de was al uitgezocht en de mijne stond naast mijn bed. Luxe! Mel is Engelse, woont in Canada nu op Vancouver Island. Eerst Calcary. Zo leuk dit alles. Morgen gaat de Duitse familie nog 1 dag naar Tui, dan naar de kust. En daarna naar huis.
Het was weer een dag met een uitdagende route en klim. Mooi landelijk. En een lekker onderkomen, een mooie middag en avond. Gewoon onverwachts en derhalve waardevol.

Geschreven door Kittys.trips