Gewoontegetrouw zijn wij als laatsten vertrokken uit een wederom perfecte herberg!
Het was prachtig weer, zonder enige vorm van wind. Dan zo beginnen in de vroege ochtenden met de geuren, is echt heerlijk genieten. Ik had als mijn ontbijt jus d'orange en koffie in een bar genuttigd en ging op pad. Onderweg zag ik Michael en Rose nog.
Bij de eerste stop heb ik een stuk tortilla genomen met koffie. Dat was het echte ontbijt. De tortilla's zijn in iedere bar of café verkrijgbaar. Ei, aardappelen met een variatie aan .... kaas / ham / spek.... Ik heb in de loop der tijden ongelooflijk veel tortilla gegeten, maar ze zijn nooit hetzelfde. Bijna durf ik te stellen dat de meest goedkopere, de meest bijzondere waren. Smakelijk en smeuïg, verrassend lauw of anders.
Ik had van deze tortilla met brood slechts de helft gegeten, en het restant nam ik in Cirinuela, bij een golfclub. Een naargeestige nieuwbouwwijk en een ellenlange aanloop daar naartoe. De koffie was echter perfect! Daar ging het ook om, nietwaar?!
Ik was om 14 uur in Santo Domingo, en kreeg een bed in een nieuw deel van het klooster. Het was goed, al waren de slaapzalen wel groot, met veel mensen op een zaal. Ik zat op zaal 5 met 8 mensen, MH op zaal 4 met 16 stuks dus ik bofte nog. Zij had mijn sandalen in haar rugzak, nu heb ik geen idee waarom dat was, waarschijnlijk i.v.m. afgifte rugzak en ze als laatste aangehad. De douche was heerlijk, en daarna ben ik de stad ingegaan. Daarmee bedoel ik geloof ik standaard: terras, schrijven en een wijntje. Maar zeg nu zelf, na een dag lopen is het toch verdiend? Dat ik er van genoot is een absolute zekerheid.
Ik lees een opmerking in mijn schrift over een onderdeel dat ik niet mocht vergeten om over te schrijven. Maar ik moet graven in mijn herinnering om het boven te krijgen.
Het betrof vooringenomenheid.
Daar staat dus geschreven: Emma, Zuid-Korea (kleding etc. - zo aardig) en MH die vertelde over 4 x USA dames die na 9 km een taxi nemen omdat een van hen kanker heeft en dit hun laatste samenzijn was. Dat ze zoveel plezier hadden met elkaar. Om kippenvel van te krijgen.
Ik zag een jongen die stuurs en boos keek en ook boos was, en dit omdat hij zijn grote liefde aan kanker had verloren. En hij liep deze route nu om later weer andere gevoelens te kunnen toelaten. En mijn sceptische kijk op de Oosterse lopers, allen helemaal ingepakt en ook met handschoenen bijvoorbeeld. As een imker. Als je daarmee in gesprek raakt, zijn ze zo ongelooflijk aardig, dat de hele poespas qua kledij je niet meer opmerkt en het simpelweg bij hen hoort.

Na even wat geschreven te hebben ben ik de stad gaan verkennen, heb geld opgenomen en fruit en yoghurt voor het ontbijt gekocht. Toen ben ik naar de kathedraal gegaan, waar Santo Domingo om bekend staat. Deze is werkelijk waar schitterend! Ze houden er nog steeds witte kippen in de kerk, als eerbetoon en herinnering aan de legende.
De korte versie was ongeveer zo, dat een afgewezen, en dus gekwetste jonge dame een jongeling onterecht van diefstal had beschuldigd en hij eindigde aan de galg. Zijn ouders vonden hem aan die galg, nog levend en op de schouders van Santo Domingo. Toen zij dit meldden aan de rechter (die aan tafel net een kippetje zat te eten) die zei "jullie zoon is al even dood als de kippetjes die ik op mijn bord heb" kwamen die kippetjes luid kakelend van zijn bord overeind...
Nu worden de kippen in de kerk om de 3 weken vervangen. Maar de traditie en de legende blijft zo wel in leven.

Daarna heb ik nog een kapel bezichtigd, maar de maag knorde als een gek en ik wilde/moest eten. In een druk en klein restaurantje kon ik om 19 uur aan tafel en nam het menu. Ik koos een heerlijke groenten-stew met een gebakken ei er boven op, bacalao met frites, flan. Brood en wijn werd er natuurlijk standaard bij geserveerd.
In een ander tentje ben ik nog aan de koffie gegaan, en ik zag dat de wijn er voor 60 cent per glas geserveerd werd. Zo kun je wel stamgast worden, nietwaar?
Eenmaal weer terug in de herberg ben ik (zeer comfortabel) in een van de fauteuils gaan zitten schrijven, nog wat gelezen, terwijl mijn telefoon en camera weer oplaadden. En er was internet dus ik was helemaal in mijn nopjes.
Om 22 uur lagen we allen op bed, en ik heb een prima nacht gehad. Wel onderbroken door een klap, omdat iemand uit bed gevallen was! Daar werd niet al te moeilijk over gedaan, dus hij/zij zal wel heel gebleven zijn.
MH en ik hadden afgesproken om 7 uur te ontbijten. Even gezellig opstaan dan.

Geschreven door Kittys.trips