Wat een super herberg, lekkere bedden, rust!
Zo rond 6 uur moest ik erg nodig richting de badkamer, maar ik kroop er nog eens heerlijk in.
Rond 8 uur gaan ontbijten, dat was vroeg genoeg. Lekker mijn fruitje en yoghurt genomen, al is de herberg voorzien van veel spullen die men voor anderen achterlaat. Sandwiches, drankjes, kruiden. Plus ze leggen toast, melk, boter, jam klaar. Je kunt koffie zetten, of thee. De herberg heeft een uitstekende zitruimte, tafels, boekenkast, keuken...
Echt de beste van de 4 deze trip, maar ze waren allen perfect.
Op mijn gemak gezeten, en het voordeel was dat de check-out pas om 10 uur was. Ik heb mijn bed even afgehaald en stond in dubio voor de korte broek of de lange.
13 graden tot ongeveer 11 uur. Maar dan zou ik ook in Santiago zijn, dus kon daar alsnog wisselen. Ik zal mijn rugzak alvast in het hotel achterlaten en dan zie ik daarna wel verder. Het was frisjes, maar heerlijk om 9 uur.
Een rustige route, het was zondag in de buitenwijk....
Ook best nog wat landelijk, al weet je dat deze plekjes nu aan Santiago geplakt zitten. Rond 11 uur kwam ik bij een koffiebar en ik ben daar op het terras, in de zon, gaan genieten van een goede kop koffie. Daarna de naar mijn inschatting wat rustige route genomen, er was n.l. een keus. En, die route liet fraaie muurschilderingen zien.
Ik kwam Santiago op een bekende weg binnen, en liep meteen richting het Pelgrimsbureau. BOEM... ik liep een oud lounge collega tegen het lijf, Paula Kools. Ik zag haar, riep PAULA en ze draaide zich om. Was uiterst verbaasd, en het was hartstikke leuk elkaar te treffen! Zij had voor de laatste etappes de bus genomen, een knieprobleem. Tja, tell me about it. Ook zij had 160 km gelopen, via de kust, en moest toen afhaken. Had het geweldig gehad, en baalde zo verschrikkelijk. Ook dat is bekend.
Foto gemaakt, zij ging ontbijten en ik naar het Pelgrimskantoor voor mijn Compostella. Nu de 3 de die ik hier ophaal en die als compleet gelopen voelt.
Dat ging razendsnel, met een QR code die je op een pagina brengt, deze invult en je krijgt een nummer. Vervolgens mag je naar binnen en ik was meteen aan de beurt! Nu deze Compostella ook nog inlijsten en een gaatje in de muur aan de buurman vragen. Beton, dus je begrijpt, daar komt zwaar materiaal aan te pas.
Ik ben daarna naar het hotel gelopen, heb mijn rugzak daar achtergelaten en ging terug het drukke centrum in. Op een bekend plekje, rustig gelegen, een verse jus d'orange gedronken, heerlijk in de zon.
Straks ga ik naar het grote plein, voor de kathedraal en mensen kijken.
Dat was echt weer een feest van herkenning. Ik herken het euforisch gevoel en de uiting daarvan als je voor het eerst aankomt, na een lange of kortere maar eerste tocht. Je bent er!
Dat euforische had ik ook, in 2017. Daarna was het gewoon fijn en bekend er weer te zijn.
Ik wilde na deze beelden van het plein bij mijn tentje gaan eten. Het was rond 14.30. Maar: gesloten!
Dat was uitermate ongebruikelijk en vreemd. Ze zijn altijd open, behalve op woensdag, dat weet ik. De buurman vond het ook vreemd, wist verder ook niets van hoe of waarom.
Wat nu... alle tafels buiten in de buurt waren vol. Meestal tot eind etenstijd. In een tentje waar ik ooit eerder was geweest ben ik gaan kijken, gevraagd tot hoe laat ik kon eten, want ook hier zat binnen en buiten vol. Om 15 uur kwam een tafeltje binnen vrij, en ik kon gelukkig terecht.
Eindelijk mijn tortilla, super en een groot voorgerecht. Vis natuurlijk, en de gebruikelijke flan. Rood wijntje en echt ongelooflijk lekker brood erbij. Ik vroeg de buren om hun olijfolie en zout, en zo kwamen we in gesprek. Zij gaven mij de tip voor een concert in de San Miguelkerk, naast het seminarie. Om 19.30 uur. Daar ben ik even gaan kijken, om te zien waar het was en ben vervolgens terug naar het hotel gelopen om in te checken en lekker te douchen.
Heerlijk!
Schone kleding aan en daarna ben ik om 18.30 uur weer naar het centrum gelopen. Door het schitterende, meer eigenlijk om het prachtige Alameda park heen. Uitzicht op het enorme complex van de kathedraal en haar bijgebouwen. Indrukwekkend!
Grappig weer: vanochtend heb ik een van mijn yoghurtjes aan een mede pelgrim gegeven, in de herberg. Ik sta voor de winkel waar ik eerder mij Santiago medaillon gekocht heb, staat ze naast mij. Blijkt ze Nederlandse te zijn! Vanochtend was dat absoluut niet te horen, en nu begonnen we ook eerst in het Engels. Zij had de kustroute gedaan, had meer natuur verwacht en vond het druk. Tja.
Ik ging naar de kerk, vond nog 'n zitplaats en na anderhalf uur van hoogstaand middeleeuwse, een soort Keltische muziek en gezang verder, stond ik weer buien. Zeker mooi, niet geheel mijn smaak, maar de entourage en het enthousiasme was prachtig.
Het was een stuk kouder, 17 graden, donker maar het plein was samen met de maan: magisch!
Een biertje op het terras genomen waar ik voorheen veel gezeten heb en straks naar het hotel en bed....
Op maandag zou ik dus om 09.30 met de bus naar Porto gaan. En, ik ga op het perfecte station eerst lekker aan de koffie. Heerlijk om de weg te kennen!
Tot morgen

Geschreven door Kittys.trips