Om 6 uur kraaide er vast een haan, maar anders zal het door de aanwezigen op zolder gekomen zijn dat wij vrij vroeg opstonden en aan het ontbijt gingen. Om 07.30 uur liep ik buiten in een ontwakende wereld, prachtig met de zon en op deze hoogte en het uitzicht. Verstild als alles nog was. Ze dachten dat het zou gaan regenen, maar wat ik mij kan herinneren is het droog gebleven. Het was heerlijk warm en prachtig lopen door de kleurrijke omgeving zo op hoogte. Bloemen in overvloed en dan besef je dat je die eigenlijk niet veel gezien had. Het was veel akkerbouw, veeteelt en dorre landschappen geweest. Maar de variatie is daardoor zo opmerkelijk en daarom geniet je er dubbel van. Onderweg kom je op een bijzondere plek, Cruz de Ferro. Op ruim 1500 meter hoogte staat en (nu een replica) eikenhouten paal. Daaromheen een enorme berg stenen, maar ook allerlei persoonlijke dingen. De neergelegde stenen zijn vanaf huis meegenomen en symboliseren de last die ze hier achterlaten, de reden om te pelgrimeren, te boeten of.... ieder heeft zo zijn eigen verhaal. Het is een uiterst sobere plek, maar de wetenschap wat hier allemaal ligt en de onbekende verhalen daarachter, maken het tot iets indringends. Ik zag er foto's en urnen, je kunt je dus voorstellen wat hier plaatsvindt.
Ik ben er niet al te lang blijven hangen, ik had geen steen en hoefde eigenlijk niets achter te laten. De tocht was een grote ontdekkingsreis voor mij, geen boetedoening of soortgelijks. Het was 250 m stijgend en 1150 m dalend vandaag. En dat merk je best, ook als het van die kleine rollende steentjes zijn, en je neigt naar verkramping. Gevolgd door onverwachte slip partijtjes die je maar net kunt opvangen, en je verkramping alleen maar erger maken. Na 3 uur lopen kwam ik in El Acebo, een bijzonder dorp op de helling. Daar zag ik op een bankje de Italiaanse dame uit de herberg in Logrono, toen wat afstandelijk maar nu toegankelijk. Ze zat te wachten op een taxi, want had een enorme blaar. Ik heb haar aangeraden om meteen naar de hulppost van de medische zorg te gaan, om een dokter te raadplegen. Je moet er niet aan denken dat dit gaat ontsteken, dan is het einde oefening. In Spanje is de medische zorg gratis, op vertoon van je Europese verzekeringsbewijs. Het was een leuke ontmoeting.
Ik ben verder het dorp in gelopen, een beetje uit de eerste drukte waar iedereen neerploft bij aankomst. Daar een willekeurige bar in gegaan en eenmaal gezeten, aan een broodje ham, komt MH binnen. Nauwelijks verbaasd. Zo gaat het nu constant, dat is echt heel bijzonder.
Hierna zijn we weer apart verder gelopen en in Molinaseca een appel gekocht en een biertje genuttigd. Het is een leuk plaatsje en menigeen stopt hier voor de nacht. Ik ben doorgelopen omdat wij een reservering hadden in Ponferrada, dat was nog 7 km verder en langs een vreselijke weg. Eerst in de zon en net voor een enorme onweersbui met bliksem en een bak regen, een bar in kunnen vluchten. Wat een mazzel weer en daar maar noodgedwongen aan het bier ha ha!! Ik was er nu toch bijna.
Om 15.30 uur was ik in onze Albergue Guiana, een 4 sterren top accommodatie! MH kwam 15 min later en ondanks dat ik moe was, ben ik de deur uitgegaan want er is wel e.e.a. te zien. Het kasteel van de Tempeliers is een enorm complex dat het beeld van de stad domineert. Heel interessant natuurlijk, en er van genoten. Verder is de stad niet zo bijzonder. Ergens heb ik een drankje gedronken en ben daarna terug naar het hotel gegaan. Later zijn MH en ik gaan heerlijk gaan dineren op het terras en naast ons zat een Nederlands echtpaar, zij deden de Camino op de fiets. Leuk om elkaars verhalen te horen. Om even 21 uur waren wij weer op de kamer en na een super de luxe douchebeurt, ben ik lekker gaan dromen in het 4 sterren bed. En bijzonder.... in de nacht werd het raam automatisch gesloten i.v.m. de regen. Als dat niet het bewijs van luxe was..... :-)

Geschreven door Kittys.trips