Ik werd wakker met gezang van Marijke, en daarna van Timo, Angelique en Coby. Dikke omhelzingen.
Toen vond ik een kaartje op mijn kleding van Victoria en Diana. Zó lief, zó persoonlijk, zó ongekend mooi.... ontroerend.
Het feit dat ze dit deden, schreven en dat na zo een korte tijd. Na een paar dagen.
Ik was er ondersteboven van.

Het ontbijt deden we in de bar. Die van gisteren waar de patron ons het perfecte restaurant van gisteren had gewezen.
Grappig dat we altijd op de beste plekken terecht komen.
Zo 08.45 uur zijn we op pad gegaan. Het is PRACHTIG weer, de zon schijnt en het landschap is helemaal mijn ding.
Ik kreeg de ene app na de andere binnen. Pas laat in de middag bekeken en ook op Facebook.
Len heeft mij rond 08.15 gebeld, leuk!
Het was 12 km, 3 uur lopen tot Campiello. Een schitterend landschap waar wij over een heuvel cq. bergje heen liepen.
Er was een oud stel aan het maaien met de zeis, de restanten tegen de afrastering die niet door de machine waren meegenomen.
Ik begon natúúrlijk met ze te kleppen, zó leuk. En ze wezen mij op de bergen met sneeuw, verderop richting Léon.
Ik houd van dit soort ontmoetingen.

Onderweg kwam ik de 4 Vlamingen van gistermiddag tegen die mij toen vroegen "een foto te trekken"...ha!
Nou, natuurlijk gedaan. En ook nu weer.. natuurlijk trek ik een foto! En hij van mij.
Timo, Marijke en ik zaten dicht bij elkaar. Timo bleef wat achter.
Ik kreeg een telefoontje van Mercedes, en de vraag waar ik was. Zij was al bij Casa Ricardo en we zouden daar met elkaar overnachten. Maar óók doorlopen naar een punt, dat ons morgen met de hoge overtocht over de kam, 6 km zal schelen.
Dan zouden we Ricardo bellen en kwam hij ons daar ophalen. En morgen weer terug brengen.
GEWELDIG dus.

Ik zat aan de koffie toen Timo met een prachtig veldboeket aankwam en dit aan mij gaf. Zó bijzonder lief!!!
Hij was in gezelschap van Daniel, de Duitser.
Weer een mooi stukje gaan lopen nadat we ons hadden aangemeld bij Ricardo.
Ik had een enkele kamer gereserveerd voor deze dag. Je bent jarig of niet, nietwaar?

Wij, Timo en Marijke en ik hadden onderweg hele bijzondere gesprekken over het effect van de oorlog in zijn familie.
Ook daar had de oorlog grote invloed op het dagelijkse leven en daarna.
Timo is 40 jaar, de oudste van 4 jongens. De jongste is nu 35.
Hij komt van een boerderij en de 3de jongen heeft deze overgenomen. Deze doet er nog 3 banen bij.
De jongste is ook een homofiele jongen, net getrouwd. Ouders in de 70.
Dit zijn de mooie bijzondere gesprekken.
Wij kwamen bij het kerkje waar we nu opgepikt zouden worden, en morgen weer gedropt.

Zo rond 14.30 uur waren wij weer terug in onze accommodatie en daar hebben we een drankje in de zon genomen.
Douchen en daarna in de wacht voor de wasmachine. Dat doen we weer met elkaar.
Dan ben je 2 EUR p.p. kwijt, en alles is schoon en droog.
Ik ben door mijn berichtjes heen gegaan, heb wat geschreven in mijn verslag en koffie etc. genuttig.
Het werd bewolkt, koelde af en werd zelfs frisjes. Mistvelden trokken voorbij. Morgen toch weer een mooie dag.
Vanavond kunnen we hier vanaf 18.30 eten. Gaan we doen.

Het was een prima maaltijd. Ik koos soep, salade en de beste kwarkflan ooit!
Timo voelde zich opeens niet lekker en tijdens de maaltijd hebben wij hem naar bed gestuurd. Morgen moet hij fit zijn.
Ik had een mooi gesprek met Marijke over haar situatie, scheiding, leven nu etc.

Wat wel mijn andere hoogtepunt van de dag was is dat het hele café voor mij begon te zingen. Alle mannen kusten mij en ik heb met twee van hen gedanst.
Zo geweldig en we kregen applaus van alle mensen aanwezig. En bijna iedereen maakte een video.
De dansers lieten die vervolgens aan iedereen zien.
Ik vond dat zó geweldig leuk!!!
Kortom, het was een van de meest bijzondere verjaardagen ooit!!

Geschreven door Kittys.trips