Het is zover.
Ik begin het verslag dat mij en jou per moment zal meenemen naar dat moment...naar de locatie of de gebeurtenis. Naar hetgeen dat gebeurd is, of waar ik mee zit of zit te bedenken. Per dag, meerdere momenten en situaties. Dus de ene keer in tegenwoordige tijd, dan weer terugblikkend in het verleden. Of, toekomend.... geniet, en wandel met mij mee!

Ik zit nu op Schiphol, en ben al achter de douane, lekker buiten op het terras en alles ging vlotjes.
Willem heeft mij vanochtend weggebracht en zette mij hier om 7 uur af. Ik ging weer op pad. Mijn 2de Camino, de tocht naar Santiago.
Mijn nieuw aangeschafte Osprey rugzak weegt precies 10 kilo, en zal mijn maatje worden de komende jaren. Tenminste, dat verwacht ik.
Het is hier in Nederland nu prachtig weer, warm tot heet. Wat ik hoop, is dat het tijdens mijn reis ongeveer hetzelfde zal zijn als vorig jaar. Weinig regen, perfecte temperaturen om te wandelen en een beetje buiten te vertoeven.
We gaan het zien, ik kijk er naar uit.
Om 11.45 uur stond ik buiten op de airport van Bilbao op de bus te wachten. Voor 3 euro, en 20 minuten, later was ik in het centrum aangekomen. Het scheelt dat Ajalah en ik hier al geweest waren, je herkent de weg.
Gelukkig was de rugzak meegekomen, want daar ben je tóch van afhankelijk!
Mijn doel was nu het bereiken van de kathedraal. Daar zou ik mijn éérste stempel krijgen en dat was voor mij een officiële start. Als pelgrim zijnde is deze trouwens gratis toegankelijk. Ja, niet alleen oud zijn loont!
In Casco Viejo bevindt zich deze mooie, intieme kerk. Ik kan mij niet herinneren daar destijds binnen geweest te zijn.
Ik heb er natuurlijk enkele kaarsjes opgestoken. Al zijn het van die kunstdingen die gaan branden als je er geld in doet. Ik vind het nix. Sfeerloos. Ga dat zéker nog vele malen in het echt overdoen.
Maar symbolisch is het wel. En veiliger voor de kerk.....
Even naar het toilet geweest in een bar, daar ook wat gedronken en om 13 uur ging ik oppad. Het voelde goed en onwerkelijk tegelijk. Op de luchthaven had ik de schelp op mijn rugzak gedaan. Die had ik als handbagage meegenomen.
Dat was ook bijzonder om weer te doen. Je loopt nu als pelgrim en zo herkenbaar door een stad die wemelt van de toeristen. En je denkt dat iedereen kijkt.
Ik ben bewust langs de niet-officiële route gegaan, richting Portogaleta. Via het volgen van de rivier aan de rechterzijde. Dat was niet alleen 7km korter, maar het was ook het mislopen van een paar 100 meter stijgen.
Er komen nog genoeg hoogtemeters en ik wilde niets forceren op een eerste dag.
De beide routes zijn niet aantrekkelijk. Gaan door vervallen haven- en industrieterreinen en ik herrinner mij nog goed de omgeving waar Ajalah en ik 2 jaar geleden gezeten hebben. Sesteo. Maar tóch heeft het wat. Je ziet activiteiten en oude gebouwen krijgen een nieuwe bestemming.
Ik heb in een groots gerenoveerde havenloods de meest moderne Lidl ooit gezien. Geheel overdekt parkeren en ultra modern. Omgeving...tja.. vervallen...
Na een tijdje dacht ik: terrasje en koffie. Pats..rechts straatje in en daar terecht gekomen bij alleraardigste mensen.
Een grote koffie én een heerlijk hapje erbij voor 1,50. Ik begin het gevoel weer te krijgen.
En, een leuke babbel in het Spaans natuurlijk...heerlijk. Rond 15.15 uur ben ik weer verder gaan lopen.
Overigens is deze route ook perfect aangegeven met de beroemde gele pijlen, ongeacht de info dat dit niet zo zou zijn.
Portogalete is een plaats met een prachtige ijzeren zweefbrug, en een van de nog weinige opererende ter wereld in deze constructie.
Voor 40 cent heb ik een kaartje gekocht en naar de overkant gezweefd.... met een paar auto's erbij
De roltrappen in de straat kan ik mij goed herinneren, eigenlijk tapis roulant. Zo scheelt het klimmen. De stad, of wijk ligt op een berg aan de monding van de rivier die Bilbao ooit rijk maakte. Nu is dat het Guggenheim - Bilbao effect, zoals ze zeggen.
Ik had thuis al bekeken wáár te verblijven, in aanmerking genomen de komende etappes en accommodaties.
Dat bracht mij op het reserveren van Bida One Albergue via Booking.com
Daar ben ik meteen daartoe gelopen en is TOP.
Op een kamer voor 4 terechtgekomen. De bedden waren met lakens en een deken. Ongekend. Ook super schoon.
Geeft een geweldig rustige indruk. Ik heb even kwartier gemaakt. Nog onwennig, maar bekend tegelijkertijd. Besloten toch meteen te gaan douchen en ergens wat te gaan drinken, schrijven én de route van morgen te bekijken.
Ik heb daar ook een accommodatie besproken, omdat de route lang is en slechts 1 herberg aanwezig is, met weinig bedden én die niet gereserveerd kan worden.
Daarom heb ik een boeking in een pension gedaan, en zo kan ik de hele dag mijn tijd nemen.
Na de douche zat ik in een zeer lokaal barretje, daar heb ik dit verslag geschreven. De witte wijn kostte hier 1,50. Is perfect!
Straks eten in restaurant met menu pelgrim voor 10 euro inclusief 3 gangen en wijn/koffie.
Niet al te laat slapen. Het was best vroeg en morgen heb ik een lange dag.
De rugzak is GEWELDIG. Nu al mijn maatje.
Nou, dit was dag 1 in een notendop. Tot morgen

Geschreven door Kittys.trips