Na mijn lekkere ontbijt van de bekende yoghurt, fruit, toast en kaas ben ik wederom op de boulevard aan de koffie gegaan alvorens op pad te gaan. Ik realiseerde mij toen pas dat ik de avond ervoor mijn zakje met muntgeld naast de pc in de herberg had laten liggen. Ik ben teruggegaan en het lag er nog. Dat is een beetje de sfeer waarin ik nu leef, want als het niet van jou is, dan laat je het liggen. Ik had eerder ook zo een situatie met allemaal kleingeld in een stoel. Die heb ik op de leuning gelegd en zo gelaten. De route was heel goed te volgen en best mooi. Ook vrij kort met 15 km tot aan Lires maar dat is de enige mogelijkheid tot overnachten als je niet in een keer de 30 km tot aan Finestere wilde doen. Ik had er ook vrede mee want ik had er een bed gereserveerd en zou die middag lekker relaxen. Onderweg kwam ik tot de conclusie dat ik mijn KLM dopper kwijt was, onderweg verloren en ik had echt een gevoel van verlies. Die was al 900 km met mij mee geweest en nu was ik hem kwijt. Ik was er aan gehecht. Zo erg zelfs dat ik een stuk teruggelopen heb en de mensen die ik tegenkwam gevraagd had of ze wat gevonden hadden. Helaas. Ook het gemis aan een halve liter water liet zich gelden want pas 3 km voor Lires kwam er een waterpunt. Ik had wel behoorlijke dorst na de wandeling.
Maar zover was ik nog niet want onderweg lagen er 3 honden op het pad, ieder te kluiven op een bot. Een hele grote hond met dito bot nam zowat het hele pad in beslag, maar ze waren niet vals of kwaad gezind gelukkig. Ik liep door en zag na verloop van tijd geen pijlen meer. Maar de voorzienigheid liep mee en ik zag een boertje aan het werk op het land. Die sprak ik gewoon aan, beetje kletsen. Zei hij tegen mij: "ga je naar Muxia? " waarop ik zei, "nee, naar Finestere..."En zijn antwoord: dan loop je verkeerd. Kortom, ik moest terug en het verklaarde waarom ik geen pijlen meer had gezien. Eenmaal terug op de plek waar de honden gelegen hadden, met name de grote op het pad, was nu een grote pijl zichtbaar die mij de goede richting wees. Hoe bijzonder dit weer... ik moest vreselijk lachen om de situatie. Bizar genoeg was ik best moe toen ik om 13 uur in Lires aankwam. Een prima herberg, als onderdeel van een hotel-café restaurant. Ik had een enkel bed, en dat alleen al was lekker. Er waren niet al teveel bedden en slechts een deel zou bezet worden. Ik ging eerst douchen, als goede gewoonte want je weet nooit of dat later nog wel kan het reguliere wasje doen. Het bleek later dat dit ook de enige eetgelegenheid was (als je de tent nabij het strand niet meerekende) en ze serveerden een keuze menu. Tot 15.30 en weer vanaf 20 uur. Nou, tot 20 uur zou ik het zeker niet trekken dus besloot ik ter plekke om te eten. Ik had hier de beroemde Pimientos de Padron als voorafje. Dat zijn heerlijke groene zeer kleine paprika pepertjes die gegrild worden en met zeezout erop geserveerd. Heerlijk! Daarna kipfilet met salade en de natales als dessert. Rode wijn, mineraalwater, koffie voor 13 euro. Heel bizar, ik was moe. Het zonnetje was er af en toe en ik wilde sowieso naar het strand om dat te zien, daar te zitten en wat te schrijven. Daar heb ik geen spijt van gehad want het was super relaxed. Ik zat op het terras, aan de monding van de rivier en je zag de invloed van de opkomende vloed. De rivier liep vol, terwijl het eerder leeglopen was.... Er waren ook heel veel meeuwen, want er was ook een viskwekerij nabij en mogelijk dat er afval in de monding van de rivier terechtkwam. Het was erg gezellig op het terras en gevuld met mensen die net gezwommen hadden of alleen maar zaten te eten. Er was reuring. In de lucht en boven de zee waren een paar met motor aangedreven paragliders, of hoe dat dan ook heet. Ik geloof niet dat ik dit zo snel zou doen, ik heb niet echt de drang. En die helm beschermt ook niet echt als je ter aarde stort.
Ik zat er aan de koffie, deed een poging om wakker te blijven maar ik had echt slaap. Morgen zou ik naar Finestere lopen, een afstand van 15 km en tussen hier en daar was er ook niets qua eten of drinken. Goed ontbijten was dus een voorwaarde, en dat kon in de albergue.
Ik sprak nog wat mensen die uit Finestere kwamen en het er erg leuk gevonden hadden. Zij hadden een kaartje van die plaats en die kreeg ik en ik gaf hen mijn kaartje en tips voor Muxia, want dat was hun doel. Volgens mij begon ik daar het punt te bereiken waarop ik het gevoel kreeg dat ik klaar was en Finestere de bekroning c.q. het eindstation. Mogelijk was het de vermoeidheid, misschien de wetenschap dat er spoedig een eind aan het verblijf in Spanje kwam en mijn tocht erop zat.
Ik werd wat lastig gevallen door 2 Zuid Afrikanen. Van die bla bla figuren, en ze wilden aan tafel komen. De ingeburgerde beleefdheid stond dat toe, maar echt zin erin had ik niet. Min of meer daardoor ben ik vrij snel naar de herberg teruggegaan en zij liepen mee. Gelukkig gingen onze wegen zich op het terras scheiden, zij gingen naar hun groepje en ik kon op adem komen. Dat was kort, want een Nederlander melde zich aan mijn zitbank en was duidelijk verlegen om een praatje. Ik gaf dit keer niet thuis, sorry het was even niet anders. Ik zat er eindelijk rustig en in prima gezelschap van een Deense te relaxen, komt Helen II op hoge poten bij ons zitten. Die was helemaal klaar met de Z-A mensen want ze werd betrokken in discussies en standpunten waar ze helemaal geen zin in had. Ik kan mij nu herinneren dat ze van die apartheid trekjes hadden, en dan ben je hier aan het verkeerde adres. Voor de verandering om 20 uur maar weer aan tafel en wederom van het menu gekozen. Dit keer de Gallische soep (van die groenen taaie bladeren gemaakt ! ) maar smaakte goed, gevolgd door een prima vis met frites en als dessert yoghurt met honing en koffie. dat waren dus 2 menu's op 1 dag! Die avond ben ik op tijd naar bed gegaan, gewoon moe. Wat ik nu weet en toen nog niet is dat er die nacht de muggendans werd uitgevoerd!!!! Veel muggen present, en dat was minder, helaas.

Geschreven door Kittys.trips