De muggen: dit was HET onderwerp tijdens het ontbijt want iedereen had er last van gehad. Dit was voor mij de eerste keer deze reis dat ik last van muggen had gehad, dat besefte ik nu pas. Ik had een prima ontbijt met extra kaas besteld, lekker! Goed ontbeten en nog wat mee voor onderweg, want er zou dus niets te krijgen zijn op de laatste 15 km tot het eind van de wereld, zoals Finestere bekend staat. Mijn waterfles is nooit meer gevonden, dus kocht ik een fles van 1 1/2 liter, wel zwaar in de rugzak maar ik moest water hebben. Het was mistig met zeedamp. Wel heel erg mooi om hier doorheen te lopen, mystiek. Het was windstil en daarom liep ik al gauw in mijn shirt.
Wat ik nu wel anders moest doen i.v.m. de mist was de route. Ik nam nu niet de kustroute, want qua uitzicht zou het toch niets geven. Ik weet niet wat ik gemist heb maar de route die ik wel liep was geweldig mooi! Er was onderweg nog wel een donativo stalletje en daar heb ik even gezeten, ook een appel en een sinaasappel gekocht, tevens opgegeten. Onderweg kwam ik (deze naam was ik eerder vergeten) Dianne de partner van Elisabeth tegen. Een van de twee Costa Rica dames. We hebben de laatste 3 km samen opgelopen en ook nog koffie gedronken. Dat was in Las Rocques, net voor Finestere. De zon brak een beetje door en dat maakte het wel een mooier entree. Dianne liep vrij snel door want Elisabeth zou op haar wachten in het gehuurde appartement aan het begin van het dorp. Ik had dus een enkele kamer gereserveerd in Cabo Finestere en daar was ik vrij snel. Een zaligheid! Het lag rustig, ik had een groot bed met eigen badkamer. De boeking was voor 2 nachten, maar ik heb er meteen een derde nacht bijgeboekt. Ik wilde nog een stukje lopen, terug langs de andere kant, naar Cee.
Vandaag was het zondag en die rust hing er ook. Ik heb er een heerlijke slentermiddag van gemaakt en tijdens dat rondlopen kwam ik bij de haven waar Elisabeth en Dianne heerlijk hadden gegeten. Zij konden dit restaurant van harte aanbevelen, dus zou ik er in de avond het diner gaan gebruiken. En, weer bizar: ik liep te slenteren en toen klonk er een paar maal "Cathariiiiiiiiiina..." ik dus want op de Camino is Kitty lastig plus dat je paspoort ook met Catharina is ingevuld. Kortom, dit waren de 2 dames die ik in Dumbria in het restaurant had ontmoet. Zij zaten in een restaurant en hadden mij gezien, ze liepen vervolgens naar buiten en brulden naar mij.... Finestere is net als de zee, uiteindelijk komen de wandelaars daar terecht, zoals het water uit alle rivieren.
Ik moest een wijntje met ze drinken terwijl zij aan de kokkels en andere zee lekkernijen zaten. Hoe hartelijk en gezellig deze ontmoeting weer was zal mij altijd bijblijven. Al met al, na allerlei ontmoetingen en omzwervingen was ik om 19.30 in het restaurant. Het menu was er een met veel keus en ik nam de vissoep, gebakken vis en cheesecake. Dit was allemaal meer dan lekker! En natuurlijk een fles witte wijn erbij :-) Om 22 uur lag ik dan eindelijk en als een prinses in mijn grote schone bedje. Luxe!

Geschreven door Kittys.trips