Het was een koude ochtend! Kraakhelder en ook heerlijk zonnig. Maar ook met een straffe wind en dat merk je meteen.
We hebben heel gezellig ontbeten met MH, ene Paula uit Italië en ik. MH was niet echt lekker, voelde zich niet goed. Bij vertrek liep Paula een stuk met mij op, en daar zat ik helemaal niet op te wachten. Ik loop graag alleen want dan heb ik het gevoel dat ik de omgeving en beleving helemaal voor mijzelf heb. Praten en naast iemand lopen leidt mij af van wat ik had kunnen zien of ervaren. Maar, gelukkig moest zij met haar moeder bellen en zo kon ik ontsnappen.
Ik vond het maar niets dat MH zich niet goed voelde en in El Burgo Ranero heb ik op haar gewacht. Het bleek dat zij onderweg 2 x had overgegeven en ze sleepte zich echt voort. We zijn een restaurant in gegaan en hebben daar een taxi voor haar besteld. Ik ben doorgelopen en het was een heel eind langs een rechte weg. In totaal vanaf 08.45 tot 13.15 uur. Ik denk een kilometer of 20, maar als je de mindset gedaan hebt, is het allemaal prima. De zon scheen en het was nu heerlijk weer. Stel je voor dat je deze weg moet lopen met regen en wind, dat is een heel ander verhaal.
Opeens kreeg ik Reliegos in beeld en daar zaten prinsheerlijk op het terras: Roz en Michael aan een (naar ze zelf zeiden) hele dure lunch. Dit was de eerste tent na deze 20 km dus je begrijpt dat ze dat tot het maximum benutten.
Ik liep bewust door, want ik was opzoek naar een hele bijzondere plek, een bar met de naam Elvis. Dit is een van de beroemdste plekken op deze Camino, en als je binnenkwam, begreep je waarom. Er heerste absolute chaos daarbinnen, waar een man en vrouw achter de bar van alles deden maar er niets gebeurde.
Erg komisch! Ik zat buiten met mijn biertje en een tortilla, en Vivian die hier ook in dit café was, kwam even bij mij aan tafel zitten. Zij bleef in dit plaatsje overnachten.
Zou mij te vroeg en te stil geweest zijn. Ik had een reservering in Mansilla de las Mulas. Om even 14 uur ben ik weer op pad gegaan en 7 km later was ik in de accommodatie, Gaya. Prachtig!!! Nieuw, mooie kamers en goed sanitair en ook nog eens hele lieve mensen die zich om het zieke vogeltje MH hadden ontfermd. Die lag als een vaatdoek op de bank, zonder enige puf. Ze had op mij gewacht. Zij had 2 x een onderbed voor ons kunnen bemachtigen. Slechts 5 Euro per bed, en een donativo voor het ontbijt. Dus je geeft wat het je waard is, of je kunt missen.
We hebben daar onze was laten doen, voor 5 Euro wassen en drogen en je krijgt het opgevouwen terug. Ook echte lakens op het bed, wat een luxe.
Ik ben eerst heerlijk gaan douchen in de luxe badkamer en ben daarna wat door het stadje gaan lopen. Ook opzoek naar een plek om in de avond wat te eten. Onderweg heb ik in de tuin van een andere albergue een wijntje in de zon gedronken en blijf mij verbazen over de mensen die zo vroeg opstaan, om half in het donker te gaan lopen en dan heel vroeg ergens aankomen. Dan heb je niets te doen, je wacht op het eten en gaat weer vroeg naar bed. De hele beleving is zo anders als dat ik doe en ook niet anders zou willen.
Later ben ik met MH ergens een Coca Cola gaan drinken, waarvan ik het idee had dat dit haar wat zou kunnen oplappen. Het leek te helpen, ze hield het in ieder geval binnen.
Zij at niets, ik nam het prima menu bestaande uit heel vers eten: een bijzondere salade, merluza in folie uit de oven en als dessert een soort vloeibare flan, prima dus.
Tot mijn schrik was het al 21.30 uur en om 22 uur ging de tent dicht! We hebben het gehaald, maar eenmaal binnen zagen we dat er nog niemand naar bed was. MH was moe en wij hebben die nacht beiden goed geslapen. Iedereen hield zich rustig en dat scheelt al de helft!

Geschreven door Kittys.trips