Zoals hiervoor al vermeld staat, ben ik met sokken en een lange onderbroek aan naar bed gegaan en heb in mijn comfortabele slaapzak heerlijk geslapen!
Wij waren om 7 uur op, hadden het rijk helemaal alleen en gingen op ons gemak ontbijten. Ik lees in het verslag dat ik mijn rugzak weer op transport gedaan heb, geen idee waarom, maar dat zal een reden gehad hebben. Normaal gesproken zou ik dat geen 3 dagen achter elkaar doen.
Ik ging rond 08.30 uur de deur uit, en MH zou later volgen. Ik had op een dag met wat regen gerekend, maar het was de hele dag schitterend weer. Pas in Ages kregen wij een bui. Onderweg ben ik ergens voor koffie gestopt, zo rond 10 uur. Geen idee waar, maar op de route Frances zijn overal mogelijkheden. Bizar veel, en dat merk je pas als je ook een andere route gedaan hebt.
Rond lunchtijd heb ik een stop gemaakt in Villafranca-Montes de Oca, en heb daar (wederom) een super lekkere tortilla gegeten. Daarna volgde een lange, mooie, en alsmaar stijgende weg tot wel 1160 m hoogte, over een lengte van 13 km. Daar trof ik MH aan die bij een Nederlandse vrouw zat die was gevallen en zij lag nu op de grond. MH had zich over haar ontfermd, en zorgde dat zij comfortabel lag.
Er was al een ambulance gebeld, maar leg maar eens uit waar je moet zijn op een bospad in een vreemd land. Geen idee wie er gebeld had, maar het was wel op een plek waar wat verkopers actief waren, dus uit de streek zelf. MH ondersteunde de vrouw, tot zij werd opgehaald door de ambulance. Dit was de 2 de keer dat zij de Camino door een val niet kon voltooien, en vroegtijdig naar huis zou moeten. Ik kan mij nog herinneren dat ik die avond nog met die vrouw gebeld heb. Inderdaad, ze moest eerder naar huis.
Wij liepen door San Juan de Ortega, een plek met een bijzondere kerk en klooster (en hostel) ernaast. En heel veel wachtende mensen! Verder was er niet veel.
Ik was blij om daar geen boeking te hebben of een overnachting gepland, want slechts 5 km verder was Ages. Een allervriendelijkst plaatsje, en wij hadden naar zou blijken, daar een super goed onderkomen. Bij aankomst in het dorp Ages was ik zoekende naar de ingang van de herberg, en kwam per ongeluk in de keuken terecht, aan de achterkant. Ze waren net met de verse pompoensoep en paella bezig en het zag er smakelijk uit!
Voor 10 euro was het verblijf, 10 voor het diner plus 3 voor het ontbijt, was dit wederom een hele goede deal. Wij treffen het!
Ik ben wat gaan rondlopen, na het genot van de luxe badkamer en dito douche. Het is een klein, schattig plaatsje. De kerk is echt oud, en was helaas dicht. Overal zitten er ooievaars op de torens en met vele nesten. Zo bijzonder. Dat herinnert mij ook aan de uil. Iedere dag -ochtend- hoorde ik een uil, en dat was voor weken achter elkaar en ik zat er gewoon op te wachten als ik van start ging. Prachtig!
Er kwam een hele, hele donkere lucht aan en ik zorgde ervoor om ergens binnen te zijn ten tijde van de ontlading. Nou, de bar was open dus dat bleek makkelijker dan verwacht.
Nee, dit keer even geen wijn maar een groot glas vers sinaasappelsap genomen. Toen ik aan dat tafeltje zat - en een poging deed om de Spaanse krant wat door te bladeren - kwam er een wielrenner naast mij zitten ("ja hoor, die stoel is vrij" in...een andere taal) Dat was Peter uit Rotterdam. Dat hij Nederlander was, dat hoorde je meteen. Dus wij raakten in gesprek, en eens te meer ben ik er van overtuigd dat je de Camino moet lopen en niet fietsen. Waarom?
Buiten het feit dat hij 3 dagen pech had met lekke banden en ander ongein, voelde hij zich alleen. En dat is logisch. Als fietser krijg je geen roedel om je heen omdat je per persoon, iedere dag andere afstanden aflegt. En daar kunnen veel kilometers verschil in zitten. Dus de kans dat je de hele trip enige bekenden ziet, is minimaal.
Als je loopt kom je vroeger of later, dezelfde mensen tegen. Je loopt ongeveer dezelfde kilometers, en stopt op de bekende plaatsten. Is ook dat wat het zo bijzonder maakt. Voor mij is de Camino per fiets een toertocht, en zou nooit mijn keus zijn.
Peter had die dagen dus heel veel pech gehad, want ook niemand wilde of kon hem helpen, en zijn vertrouwen in materiaal en mens had een deuk opgelopen. Daar moest natuurlijk op gedronken worden, dus ik bood hem een wijntje aan. Dat accepteerde hij. Daarna gaf hij een wijntje aan mij, en tijdens dit gelag vertelde hij dat hij zijn vrouw en kinderen miste. Zijn vrouw liep nu Porto - Santiago (goede keus!) en ze zouden dan samen (tegelijkertijd) in Santiago aankomen. Hij kon niet wachten volgens mij. Ik ben nog op een rush naar de kerk gegaan, heb daar toch wat foto's van gemaakt, om toch precies om 19 uur hijgend aan tafel te verschijnen.

Aan tafel zaten we met Charlotte en 2 Duitsers. Dat was Hans met zijn dochter. Hans was 80! Het plan was dat hij door zou lopen naar Santiago, en zijn dochter tot aan Burgos, want die moest weer werken. Charlotte is een Deense, en ze is erg depri. Ze vindt het Spaanse eten tot op heden nada nix en ik ervaar haar als een negatieve factor. Ik heb haar vanaf die avond nog vele malen meegemaakt en je werd er niet vrolijk van. Zij is van de hamburgers en de chocolade croissants.
Deze pompoensoep was werkelijk waar weer heerlijk! Daar kreeg ik nog wat extra van, te lekker. Gevolgd door een prima paella, en al is dat nooit mijn keus, nu had ik hem niet willen missen. Gevolgd door natales, de vla met kaneel en biscuitje.
Ik ben best op tijd terug naar de kamer gegaan.
MH had aan tafel gezeten met 2 Duitse meisjes uit Stuttgart en ene Bert. En, zoals eerder verkondigd: die kwamen we later op de route ook weer tegen.
Onze 2 kamergenoten Nancy en Danielle waren klaar voor een rustig vertrek in de ochtend en dat gebeurde ook. MH en ik hebben niets van hun vertrek meegemaakt.
Om 7 uur waren wij uitgerust, na een prima nacht!
Het was trouwens een annex waar wij zaten, met veel kamers en ook de douchefaciliteiten waren prima. Dat was helemaal oké.

Geschreven door Kittys.trips