Het is vandaag dinsdag 27 september 2022, de dag dat ik weer richting Porto en Spanje reis, om dat af te maken wat ik in maart begonnen was: de Camino Portugues!
Er is onnoemelijk veel gebeurd in de afgelopen 6 maanden. Ik kwam eind maart met een serieuze knieblessure terug, en ging weer het medische traject in. Dus fysio, en dankzij mijn Mieke duurde dat niet langer dan noodzakelijk.
Ondertussen was ik ook lid geworden van 2 oppassites, en voor mij specifiek, op katten/poezen. Dat bracht mij in mei voor een dag of 10 in Hoog Soeren. Een prima plek, mooi weer, veel te zien en doen.
Het was ondertussen 1 jaar geleden dat ik mijn nieuwe heup kreeg, en ik kan wel zeggen, dat is nu het beste onderdeel van mijn lijf hi hi...!
Ik had het voornemen om in de Kroondomeinen, met een zachte ondergrond, weer eens met de hardloopschoenen aan op te starten. Heel rustig, met beleid en vooral met rust daar tussen de sessies.
Sessie 1 was geweldig! Wat had ik dat gemist.... En, nergens last van. 4 Dagen later deed ik sessie 2, eveneens heerlijk, nergens last van. De 3 de sessie begon prima, maar ik voelde halverwege een spiertje of iets in mijn rechter voet. Ik ben gaan wandelen, en dat was ook niet echt lekker.
De dag was eerste Pinksterdag 4 juni, en vanaf die dag had ik dus een mega dikke voet, een kuit die 4 cm dikker was dan de andere en ik kon met moeite wat lopen. Ik was weer terug in het medische circuit, en via huisarts en fysio nog verder gekomen. Er is bloed afgenomen, wel 2x, foto's gemaakt en uiteindelijk nog een Dexa scan. Die meet de dichtheid van de botten. Oorzaak voetprobleem zal nooit duidelijk worden, maar wat wel helder is: osteopenie, oftewel beginnende botontkalking.
Advies: veel beweging, calcium houdende producten eten en 1 pilletje vitamine D combinatie Calcium op 'n dag. Zonder de voet had ik dus nooit geweten dat ik dit nu heb.
De voet was een langdurige kwestie, en ik ben nog niet helemaal van 't gevoel af dat er wat zit. De dikte is niet meer, maar heeft echt heel lang geduurd. Spanje met Len in juni ging ook niet vanzelf! Maar goed, ook dat lijkt weer achter de rug.
Ik ben ondertussen ook lid geworden van een 3de site, Trusted House Sitters, en daar haal ik hele leuke oppasadressen en afspraken uit! Ik had al staan 24-31 oktober Veldhoven, 2 poezen. Erg leuk, omdat dan ook de Eindhovense Dutch Design Week is. Mayke komt 2 dagen, en samen gaan we daarheen. Verder ga ik lekker fietsen of wandelen (Brabants Vennenpad) en musea waar mogelijk. Dan heb ik nog een midweek wandelen met de 5 meiden, een Pyreneeën weekend en heel bijzonder, 2-8 december ga ik naar Washington DC, ook om op 2 poezen te passen in een appartement in het centrum. Ik ben er nooit geweest, en met dat enorme aanbod van (veelal gratis) bezienswaardigheden is dat wel ontzettend leuk! Daar heb ik sinds jaren weer eens mijn IPB geboekt ticket voor gebruikt.
Dan de feestdagen: ik heb er eigenlijk een hekel aan, en nu ga ik 21 december - 2 januari naar Spanje, El Vendrell. 6 Poezen in een leuk appartement in een leuke stad!
Dichtbij het strand, Tarragona en Barcelona. Genoeg te doen dus.
3 februari ga ik naar Frankrijk, en vlieg ik naar Toulouse, dan door met de trein naar een plaats waar ik opgehaald word. Ik verblijf in een 13 de eeuw huis, in Mur de Barroz, en zorg voor 1 poes Dora. Een moppie! n de beschikking over een auto. Dan dichter bij huis, 25 -27 januari in Rijssen.
Kortom, ik kom de winter zo wel door.
Maar, nu eerst deze gave trip. Heerlijk om weer naar Spanje te gaan. Ik ben gek op het land en alles wat daarbij komt.
De situatie op Schiphol was, of liever gezegd is wel 'n dingetje.
Je weet n.l. niet hoe lang het duurt eer je door de security bent. De prognoses die ze geven zeggen niets en je mag uiterlijk 4 uur voor je vlucht komen, niet eerder. Dat was in juni naar Malaga ook zo.. Len en ik waren toen ook in de lange rij, maar dat duurde 1 uur en de vlucht was rond 13.30, dus niet bij nacht en ontij. Dat is nu anders, want mijn vlucht is om 09.05 dus ik moet om 5 uur op Schiphol zijn. De nachtbus van 04.50 en dat je weinig slaapt mag duidelijk zijn. Onrustig, dus om 02.45 uur wakker.
Ik had gewikt en gewogen m.b.t. mijn bagage want ik wilde de kleine rugzak mee. Die kan als handbagage, maar dat betekent wel: geen stokken en heel weinig mee.
Dat de weersverwachting divers is, helpt ook niet echt. Regen de eerste dagen en lage temperatuur, tot 28 graden over 5 dagen. Maar, het lijkt gelukt te zijn en nu is het afwachten.
Ik heb al mijn accommodaties geboekt, per slot van rekening ken ik ze, en dat geeft mij rust. De trajecten zijn maximaal 20 km, en daar kan ik de hele dag over doen.
Als ik straks in Porto aankom is het 1 uur vroeger, en dan ga ik met de metro de stad in. Daar dan misschien even lunchen, en anders is er genoeg te zien. Niet veel tijd, want om 14 uur gaat de Alsa bus vanaf Plein 24 August naar Santiago. Daar kom ik rond dan 19 uur lokale tijd aan op het nieuwe busstation. Dat is een hele verbetering, ik was er natuurlijk al in maart geweest, maar het is voorzien van vele gemakken en heeft een prima café restaurant. En, in het centrum gelegen.
Het zal 10 minuten lopen zijn naar mijn vertrouwde hotel, PR Mexico. Randje centrum en prima.
Morgenochtend ga ik met de bus naar Pontevedra, en ook daar heb ik een bekende herberg geboekt: d' Paso. Ook randje centrum en op de Camino.
Het is een levendige stad en ik zal er gewoon rondlopen. Nu wat makkelijker dan in maart, en dat is wel heel fijn.
Maar ik loop op de zaken vooruit, want op dit moment zit ik nog aan de koffie op Schiphol, dus later komt er meer!
De vlucht was bomvol, een gehannes met de bagage. Ik was bang dat mijn rugzak ingenomen zou worden, dus hield 'm n beetje achteraf. Het blijkt dat als je zone 5 op je instapkaart hebt, de handbagage niet gegarandeerd is. Dat ze deze alsnog kunnen laden. Dit zijn de gereduceerde tickets, dus weer wat geleerd!
Truc gelukt, de tas kon mee aan boord. Ik zat op 23F, raam. Best leuk... en, bij het instappen werd ik herkend door de Purser! Met naam en toenaam en voor haar collega de toevoeging "van Wings of Support!" Je zou er van gaan blozen, en oprecht, ik had even geen idee wie zij was! Genant... dus opletten tijdens de introductie. Marsha Ann Krul... in mijn telefoon staat ze nog! In 2016 was t laatste contact, dus niet verwonderlijk dat ik even niet paraat was. En, haar uiterlijk was ook anders. Maar erg leuk natuurlijk!
Ik zat wat verdiept in het opruimen van overtollige foto's op de telefoon, toen Marsha met een zakje naast de rij stond. Inhoud een flesje lekkers, maar ook even wat gekletst. We zijn op Facebook blijkbaar bevriend, ze wist dat ik veel op pad ben.... maar ik vertelde ook dat ik dus op poezen pas. Etc.
Toen zij weg ging, kreeg ik een heel leuk gesprek met mijn buurvrouw. De foto's van de katten werden meteen getoond. Ze hadden een moeten laten inslapen, en net als ik, nog steeds van de kaart.
Het werd best emotioneel, ik kan nog steeds niets over Minoush vertellen zonder te huilen. En als je mij vraagt hoe dat komt... geen idee! Bizar gewoon.
Maar goed, gelukkig ook nog over andere dingen gepraat dan over het sein voor inslapen nemen en geven. Dus eigenlijk vloog de tijd voorbij, 2 uur 10 minuten. 'T is peanuts om in een andere wereld te belanden. Ik vertrok op de fiets in de regen, en kwam aan in de zon! Te koud in Nederland nu, en boffen hier.
Ik ging direct naar de metro, kocht een kaartje centrum voor 2,60 en was in 30 minuten daar waar de Alsa bus van 14 uur mij naar Santiago zou brengen.
In Portugal is het dus 1 uur vroeger, en ik was er al rond 11.30. Daar, op mijn eindstation heb ik eerst gekeken waar mijn bus zou vertrekken, alvorens de nog redelijk koele cava, broodje vanuit het vliegtuig in de zon, op een bankje te nuttigen.
De busreis was een avontuur apart. De chauffeur was soepel, liet mij meteen op de voorste rij zitten en hup..... gas op de plank! Ik schat in dat hij 80% van de rit, minstens 110 reed waar 80 mocht, de bochten niet met 50-70 nam maar 90.... de stad met 70 doorkruiste. En ja, we waren lekker vroeg in Santiago. 19 uur lokaal.
Zo bekend, zo thuiskomen!
Ik liep naar mijn PR Mexico hotel zonder de plattegrond. Volgens mij had dezelfde kamer 510 als ooit eerder. De rugzak meteen neergezet, hup de stad in. WAT een levendige omgeving, de universiteit is dichtbij, de terrassen zitten VOL en ik word daar zoooo blij van! Via via bij de juwelier gekomen waar ik een 3 de schelp zou willen kopen. Maar, ik zie er geen die ik mooi vind. Dus, laten rusten.
Eten! Mijn tentje, al zo vaak geweest, was open! Restaurante Tarara... nabij het pelgrimskantoor.
Ik voelde zoveel tijdens het er zijn en doorlopen van Santiago. De wandelaars die hier zijn, die hebben gedaan wat ik eerder ook gedaan heb. Dat gevoel dat zij nu hebben, de kameraadschap, de gevormde groepen.... families... ik herken dat zo. En mis dat ook. Maar, op een redelijke manier. Morgen ga ik met de bus naar Pontevedra, en daarvandaan gaat mijn losse eind weer een knoop worden.
Toen ik hier in maart was, rond strompelde, was het wat einde Corona. De sfeer, het alles was anders. Donker in de ochtend, en zoveel anders als dat ik eerder had ervaren. Nu is het september, en ook in deze periode ben ik hier nooit geweest. Het leeft! Ik merk dat ik zo ontzettend geconditioneerd ben door de 2 jaar restricties! Angst opdat deze beperkingen weer terug komen. Genieten optima forma van het nu.... intens.
Nog even wat mij te binnen schiet over de buschauffeur. Hij was Portugees. Ik vroeg of wij een mondmasker op moesten in de bus. Nee, hoefde niet. Maar, wat ik weet van Spanje... in openbaar vervoer, apotheek etc wel. Wat doet dat mopje... zet in Vigo een mondkap op... kin bedekt... dus, met de Spaanse passagiers aan boord, daar opgestapt, en met masker.... boetes???
Zo grappig!
In maart was de benzine in Portugal en Spanje rond de 2.20 de liter. Afschuwelijk duur voor de mensen hier. Nu heb zag ik al prijzen van 1.65 de liter. Een heel verschil!
Mijn restaurant is nog steeds mijn top thuiskomen. 12 euro.... 3 gangen, Inclusief halve fles wijn. Super lekker, vers eten en mega keus. Pimentos de Padron, merluza en flan..... te lekker!
De tent zat vol en bleef vollopen. Iedereen kent het. De verhalen bereiken mij, en toch geeft dat het gevoel van gemis, maar ook.... ik ga weer!
Om 21.30 was ik terug in mijn hotel. Ik had een lange dag gehad, douchen, dit verslag afmaken en slapen! Morgen... dat zien we morgen wel. De bus van 12.15 lijkt mij prima!

Geschreven door Kittys.trips