En gelukkig had ik weer een goed bed en heb goed geslapen. Per slot lag ik in een eigen kamer met het raam open, heerlijk! Rond 6 uur was ik wakker, en vandaag wil ik wel eerder op pad i.v.m. de hitte. Wat stom van mij is: het spul tegen koortslippen dat ik in Spanje gekocht heb, ligt nog thuis. En ja, koortslip.
Jeffrey blijkt dus Geoffrey te heten. Bij deze dus de transitie die hij ondergaat. Is ook wel wat zorgeloos, of misschien flexibeler dan ik. Voor het ontbijt had hij niets. Wat nam hij dus: de overblijfselen van gisterenavond te weten ham, flan en een glas wijn. Moet ik toch niet aan denken. Ik zat aan mijn yoghurt, appel en banaan. Met thee.
Hij was op tijd op pad, ik ging rond 07.30 de deur uit. Stikke donker maar genoeg lampen op straat dus goed verlicht. Ik had de info dat er wat open zou zijn voor ontbijt maar waarschijnlijk was het feest van gisteren nog in het lijf... alles dicht. Donker zodra je het stadje uit was. En ik vond het koud met 16 graden. Dus wat mij betreft kon de zon opkomen, om 08.15. Het was wel prachtig tussen de enorme eikenbomen en de scharrelende varkens daaronder. Heel speciaal en maar goed dat ze niet weten wat er gaat komen, al hebben ze een prachtig leven. Het zou 12 km tot een koffie c.q. eet mogelijkheid zijn. En, je houdt het niet voor mogelijk, maar ik zat even een plasje te doen, al tijden niemand in zicht,... een loper. Liep snel, alsof hij aan het langlaufen was. Met stokken. Fernando nr. zoveel en hij is Spaans. Vertelde dat men de kwaliteit van de hammen achteruit vond gaan en ze hadden nu minder varkens. Even gekletst en daar ging hij weer...!
Ik was vandaag niet erg snel. Traag wel, maar het lijf doet het fantastisch. Zooo dankbaar en blij daarom. Ook geen spierpijn ofzo. Ik weet bijna zeker dat de combi trainen en stokken voor mij goud zijn.
Katrien, Maria en Geoffrey zaten op 12 km te eten en drinken en ik ging er ook voor zitten. Nam verse jus d'orange, koffie en broodje kaas. Deels opgegeten, rest reserve. Aan een tafel naast ons zaten 5 heren. We hadden elkaar bij binnenkomst al begroet, wat woorden uitgewisseld en wij vroegen ons af of ze ook pelgrims waren. Hadden geen bagage. Op een gegeven moment sprak een van hen ons aan, in Engels en zei dat als we dat zouden willen, zij onze rugzakken konden meenemen. Zouden ook in Monesterio overnachten en een van hen was de chauffeur. Daar hoefde ik niet over na te denken, nam zelf mijn water en het kleine rugzakje, we wisselden telefoon nummers uit, en ik ging licht op pad. Heerlijk om de laatste 10 km zo licht te lopen. Warm zat. Cynthia had het zwaar, maar ze redt het toch weer iedere keer! Zij had op een moment geen water meer en was wat wanhopig. Een jeep stopte, klep gaat open en gaf haar water. Ze heeft een uur gehuild van ontroering. Ik kan mij dat ook zo goed voorstellen.
Ik kwam nabij Monesterio nog een kudde schapen tegen, de grote hond leidde ze, en 2 honden liepen erachter. Prachtig! Monesterio is bekend om de hammen. En dat zie je overal terug, in het monument en op de borden.
Ik was van plan om mijn rugzak in de hostel van de mannen op te halen, en liep in hun richting. Maar, ze hadden mij gezien, zaten in de auto te wachten tot ik langskwam, en vroegen of ik mee ging eten. Nou nee, helemaal geen honger. Maar wel vanavond wat drinken.
De kans is groot dat ze mijn rugzak morgen ook meenemen. Zou super zijn!
Bijna bij de herberg Moreras kwam ik Geoffrey en Enrique tegen. Enrique gaat er met de dag magerder en vermoeider uitzien. Zij gingen eten, en waren zeer te spreken over de herberg. Ik ook, want de kamer is ruim, genoeg ramen en de douche en wasruimtes zijn perfect schoon. Ik heb mijn wasje gedaan, heerlijk gedoucht en zit nu op de bank in de huis- eetkamer, tevens enorme keuken met alle faciliteiten, en ben aan het tikken. Het is buiten nog bloedje heet, en op zondag is alles dicht. Straks ga ik wel wat rondlopen.
Trouwens, ik ga niet meer voor 8 uur lopen. Ik wilde, maar kon ook bepaalde foto's niet maken i.v.m. de donkerte.
Ik ging rond 17.30 op pad, kreeg n bericht van Katrien dat zij ergens zaten... of ik ook kwam. Tuurlijk. Eerst nog even naar de kerk gegaan, bijzonder gerestaureerd, en toen gezellig bij hen aan een wijntje. Heel bijzondere verhalen weer. Marie haar moeder wilde moeder worden op 25 jarige leeftijd. Had nog geen man, werkte in het ziekenhuis en daar was een knappe dokter uit Syrië. Resultaat was een tweeling. Haar moeder is getrouwd toen de tweeling 2 jaar was en ze wisten dat ze hun biologische vader niet als vader hadden al op 10 jarige leeftijd. Toch was hun huidige vader, echt hun vader. Hun moeder overleed 4 jaar geleden, zonder de juiste naam van biologische vader gegeven te hebben. Uiteindelijk hebben ze dat toch via via gekregen en vorig jaar hun biologische vader in Damascus ontmoet. Heel goed, bijzonder en ze hebben nog 2 halfzusjes. Zo bijzonder om dit soort verhalen te horen.
Ik kreeg ook een bericht van Enrique coche dat ze ergens zaten om 19 uur. Ik ben daar naartoe gegaan, heb n paar wijntjes met ze gedronken, wat kletsen, en morgen om 8 uur nemen ze mijn rugzak mee naar het volgende plaatsje. Dan kan ik beslissen of ik 6 km verder loop naar de herberg of in Fuente de Cantos zelf accommodatie zoek.
Rond 21 uur ben ik nog ergens een bar ingegaan om wat te eten, dat was er nog niet van gekomen. Dan snel naar de herberg! Een klein bordje frites en 'n broodje. Morgen zien we wel weer. Maandag is een betere dag qua openingstijden. Ik heb wel gehoord dat er een lang vrij weekend aankomt! 12 Oktober ontdekte Columbus Amerika, in 1492 volgens mij, een heilige maagd heeft op vrijdag de 13de haar dag, en hup... 4 dagen vrij. Dit betekent wel dat ik moet anticiperen qua accommodatie. De 12 de heb ik al.
Nu eerst even afsluiten, en morgen op tijd opstaan. Al krijg ik de indruk dat ik weer de laatste zal zijn..... vamos a verle!
Ps Enrique heet nu officieel Enrico en Cynthia Cinzia omdat ik geen idee qua spelling had.

Geschreven door Kittys.trips