Een niet zo grandioze nacht, ik was gewoon af en toe wakker. En niet omdat het bed niet lekker lag. Het kan gewoon gebeuren. Gisteravond ben ik nog even met Enrico en een meisje (Rafaella) naar het café-restaurant gegaan. Zij gingen weer eten (ik moest er echt niet aan denken) en ging mee voor een glas rode wijn, waar ik heerlijke kaas bij kreeg. Dit is werkelijk een geweldig restaurant. Rond 21.30 lag ik op bed en dus minder goed geslapen dan verwacht.
Vanochtend heb ik eerst mijn appel, banaan en yoghurt als ontbijt genomen. Daarna heb ik afscheid van Enrico genomen, want hij gaat vandaag voor de 38 km. No way voor mij dus. Daarna extra gaan ontbijten en een boccadillo kaas om mee te nemen gekocht. Tot het licht wordt zit ik hier prima!
Ik heb er nu ook eindelijk eens aan gedacht om een foto te maken van de Spaanse afwasmachines... in de kast boven de afwasbak. Ze drogen niets af, zetten alles nat en wel in het rek. Klaar.
Het was toch nog schemerachtig toen ik op pad ging. En mistig, prachtig. Geen wind. Ik liep heerlijk en genoot van de natuurlijke omgeving. Dusdanig dat ik op een gegeven moment een wielrenner tegenkwam, hem groette en hij dacht dat ik wat wilde vragen. En stopte. Hij was doof of hardhorend, schreeuwde dat ik dus niet op de goede weg was. Ik ben omgekeerd, en bleek dus een km of 2 verkeerd doorgelopen te hebben... jammer. Onderweg was er nog een auto die stopte en mij vertelde dat ik een hek aan de nu linkerkant moest zien, daar doorheen en ik was weer op de route.
Een uur omgelopen, maar de route was prachtig! Alsof ik weer in Nepal of Afrika liep, al pasten de eikenbomen er niet in. Ik kwam Rafaella tegen, het meisje die ik o.a. gisterenavond met Enrico naar het restaurant vergezelde. Aardig, en nummers uitgewisseld. Je weet nooit wat er kan gebeuren. Zij gaat het hele stuk lopen, tot het hotel en neemt geen transport vanaf Cáparra, de Romeinse opgravingen op 20 km. Toen bedacht ik mij... waarom ren ik om een transport te halen? Het is prachtig weer, ik loop prima, heb de hele dag de tijd... en vanaf dat moment was het relaxter. Genieten. Het eerste halve broodje smaakte fantastisch en ik bezocht de opgravingen nog maar een minuut of 10, toen een man zei dat de hekken dicht gingen. Rafaella was daar ook en we verlieten samen het terrein. Was wel indrukwekkend! Nog 10 km ofzo, dan zouden we in het hotel Asturias zijn. Ik zat dan op ruim 30 km en had het wel gehad. De route bleef prachtig! Geen spijt van gehad. Rafaella en ik liepen de laatste 3 km samen op. Zij loopt deze route omdat zij dat met haar moeder gedaan zou hebben, die overleed in maart. Ze is in tranen als ze dat vertelt, en ik snap dat zo goed. We waren het beiden zat, rond 16.30 uur in het hotel, een typisch wegrestaurant hotel. Een biertje bestellen en zitten. Dat was het enige dat op dat moment belangrijk was.
Ik was de dag in korte broek en shirt met daaroverheen lichte regenbroek en jack begonnen. Die gingen uit om 12 uur, een mooie zonnige middag en prima temperatuur. Na het biertje een heerlijke hete douche, en de kamer rommelig maken met mijn spullen. Lange broek, vest, en met Rafaella naar beneden. De intentie was om wat voor te bereiden, te tikken en een wijntje te nemen. Maar, toen kwamen Barb en Barry binnen! Nooit verwacht. Een gezellig samenzijn en gekletst en we zullen met elkaar gaan eten. 20.45 Gaat de keuken pas open....
Met elkaar gegeten, een redelijk menu en om 22.30 uur mijn bedje ingerold... Morgen op tijd ontbijt, 8 uur, want er komt weer een bak water aan... gepland voor de late middag, avond, nacht...
Ik denk 22 km te doen, dus... moet lukken!

Geschreven door Kittys.trips