En het werd Calzadilla de los Barros. Hoe?
Laat ik bij het begin beginnen door te zeggen dat ik heerlijk geslapen heb, de kamer met 6 was muisstil. Ik lag bij het raam, heerlijk met frisse lucht. Om half 6 was ik al wakker. De kamer was nog rustig, en ik lag heerlijk. Langzaam begon men op te staan, te vertrekken. Ik ging ontbijt maken door te kijken wat er in de koelkast lag plus beschikbaar. Cornflakes en melk. Plus mijn thee. En een sinaasappel uit de koelkast.
Als laatste ging ik de deur uit... zoals altijd. En nog in het donker, maar met een heerlijke temperatuur. En, omdat ik naar de hostel Extremadura ging, was het niet de directe route naar de Camino. En werd er in het donker gefluisterd SSTTSTT ...dat ik de andere weg moest nemen. Hem e.e.a. uitgelegd en bedankt.
Ik was vroeg, te vroeg bij de auto. Had Enrique een bericht gestuurd dat ik er was en koffie ging drinken, wachtend tot ze zouden komen. Dat was al vroeg. De koffie had ik op en al was het nog donker, bijna licht, ik ging op pad. En ik had de route gezien, en eenmaal daarop, was deze geweldig mooi. Puur natuur. Al waren het volgens mij boerderijen, want de varkens en koeien liepen onder de geweldig mooie oude eikenbomen. Ik was ademloos door de mooie natuur...tot.... ik een stiertje zag. Een jong kalf, luid loeiend. Ik begreep het niet tot ik zijn moeder zag, stijf liggend met de poten omhoog, dood. Ik moest er gewoon van huilen. Zo hartverscheurend zielig. Dat was ook het moment dat ik Cinzia en Enrico weer tegenkwam, en enige tijd later ben ik weer verder gegaan. Enrico gaat veel sneller dan Cinzia, en dat is voor beiden niet fijn. Ik genoot van de natuur en het lopen zonder rugzak was wel heerlijk.
De rode draad voor vandaag was zonnepanelen.
Ik was gefascineerd door de zonnepanelen in aanbouw die ik zag, lette vervolgens niet op de route, en kwam er te laat achter dat ik volledig verkeerd zat. Ik had ergens rechtsaf gemoeten.
Maar maps.me liet mij zien dat ik ook op deze weg, parallel aan de route, naar Fuente de Cantos liep. Teruglopen, heuvel op, was voor mij geen optie. Ik ging door. Weinig verkeer, dus prima. En, op een moment kwam er een auto aan... stopte... het was Enrique coche! Hij ging zijn maten ophalen, die waren wel klaar met het lopen. En, hij vertelde mij dat Fuente vol zat, en zij dus ook naar Calzadilla de los Barros gingen. Ik wilde dat ook, en liep de hele dag heerlijk, ondanks de 26 km.
Kortom, ik ben uiteindelijk in Fuente de Dia supermarkt ingegaan, heb een lekker zoet broodje, water en bananen gekocht en Enrique coche geïnformeerd dat ik ook doorliep. Waarop hij antwoordde dat ik mij t.z.t. moest melden waar ik was. Wat een luxe!
Vanaf Fuente de Cantos is het nog 6.5 km naar Calzadilla de los Barros. En dat is best pittig in de hete zon, zo einde dag. Ik zag Geoffrey lopen en we gingen samen naar het centrum. Daar op het gemeentehuis hebben we een sleutel opgehaald en betaald. En toen doorgelopen naar de herberg. Nieuw, mooi, ruim, goed geoutilleerd en met allemaal losse bedden. Perfect en, zelfs met beddengoed. 10 Euro. Ik ben daarna meteen naar Pension Rodriguez gelopen, best nog een eind, en heb daar prima het menu gegeten, wat aangepast met het hoofdgerecht. Heerlijk met een fles wijn erbij. De 5 mannen hadden hier ook een kamer gereserveerd, en na het eten kwamen zij binnen met mijn rugzak. Luxe! Terug naar de herberg gelopen en douchen etc.
Ik heb tot de avond gedacht dat ik de lucky bird was. Tot er Koreanen op de fiets aankwamen, die wat Engels spraken. En dus bij mij op de kamer kwamen. Ik heb gevraagd hoe laat ze op wilden staan, 6 uur. Prima. Maarrrrrr geen gesodemieter met plastic zakken etc!
Dat geprobeerd duidelijk te maken. Ja. Kwam binnen. Ze moesten ook uit de koelkast blijven, ik moest ze uit de damestoilet halen etc. Hun fietsen wilden ze op de kamer, ging niet door. Bijzonder volk.
Om 19.30 uur heb ik mijn yoghurt gekocht, en ben weer doorgelopen naar Pension Rodriguez. Met Geoffrey en later kwam er een Diario erbij, plus Enrico. Zij zouden gaan eten, ik niet.
Het grappige is dat de 5 mannen mij per Whatsapp vroegen om mee te gaan naar Zafra. Ze hebben een relatief kleine auto. Hoe dan?? Heb ik niet gedaan, ik wilde even wat rust, en ga morgen met ze ontbijten. Mogelijk dan weer de rugzak meegeven.
Nu ga ik dit verslag afsluiten en bedenk later wel wat ik had willen melden.
Kortom, tot morgen!

Geschreven door Kittys.trips