Waar zal ik beginnen?
Eerlijk gezegd, ik heb uuuuuren de tijd gehad om te bedenken hoe ik dit verslag zou beginnen.
In eerste instantie zou dat in lounge 41 zijn, op Schiphol.
Dat pakte anders uit.
Ik weet niet precies wanneer ik deze kattensit aanvroeg en kreeg. Wel dat ik ongelooflijk veel zin had om naar Washington DC te gaan, want daar zijn heel veel bezienswaardigheden, en zeker musea. 5 Nachten, 4 volle dagen en in een appartement midden in het centrum.
2 Poezen, Max en Little One. En, ik kon eindelijk mijn jaarlijkse IPB geboekt gebruiken op de benodigde data 2 december heen en de 7 de terug.
De situatie op Schiphol was wel nu zo dat ik als oud KLM er, met spanning afwachtte of er verandering in mijn boeking zou komen, noem het een onderbuik gevoel hebben.
Ik had al ruim van tevoren bedacht om alleen met handbagage te reizen, te weten met 1 setje kleding om in te reizen en 1 ter plekke. Dus de wandelschoenen aan.
En, ik wilde eigen brood, kaas, knackers, koffie en thee mee. Dit alles in mijn trolley en dat paste.
Op donderdag 1 december heb ik ingecheckt, stoel 25G, aan het gangpad.
Dat ging gelukkig goed. Het regelen van de ESTA had ik allang gedaan, want het is een hele bevalling. Toen dat gelukt was, voelde ik grote opluchting. Mijn Corona vaccinaties waren ook goed in de App. En, contactadressen konden van tevoren ingevoerd worden, dus ook dat was gedaan.
Vrijdag, vandaag ben ik om even voor 7 uur opgestaan, heb de laatste dingen gedaan, ontbeten en ben naar de bushalte gelopen. Ik was rond 08.30 uur op Schiphol. Te vroeg, maar met alleen handbagage en geen rij bij security, dacht ik echt ruim de tijd te hebben voor het beginnen van dit verslag. De paspoortcontrole was wel behoorlijk druk, maar ook dat ging vlot.
Eenmaal binnen in de wachtlounge was de kerstverlichting enorm aanwezig, en het was druk. Ook bij lounge 41 stond een rij wachtenden. Ik vroeg of mijn kaart ook in de rij moest, maar nee.... ik mocht door. Maar, ik ben nooit binnen geweest omdat ik op dat moment een hartverlamming kreeg bij het lezen van het bericht op mijn telefoon. De vlucht KL651 was geannuleerd, techniek. Ik moest KLM benaderen maar hoe... waar... en als de donder naar transfer 6 gegaan. Daar was het gelukkig nog niet druk... en ik trof de reddende Engel voor mij, Sylvia Aland.
Vraag niet hoe, maar ze begon van alles voor mij te proberen. Mijn ticket laat naar zeggen alleen blauwe staart vluchten toe, dat is vrij vertaald alleen op KLM. En, ook de vroege New York was geannuleerd. Bizar genoeg werd ik automatisch omgeboekt, en wel op - houd je vast - zaterdag naar Reykjavik en door naar Washington!
Hoezo???!!
Toen Sylvia dat zag, kon ze mij om boeken via New York, op de Delta, en met 7 uur wachten op JFK, 21.25 - 23.00 naar Washington DC. Ik stond OK op de 2de vlucht, wachtlijst op de 12 uur. Dat met de kans om de eerdere vlucht te proberen. 14.55 Uur lokale tijd.
Ik kreeg inderdaad een stoel en kon op 38H plaatsnemen. Ondertussen had ik ook wel behoorlijke trek gekregen, en ook al is het eten absoluut veel minder als dat bij KLM, ik heb alles opgegeten. En meteen weer de Amerikaanse maten.... witte/rode wijn wordt een volledig plastic frisdrank glaasje vol geschonken. En, dat zit in mega plastic flessen. Koffie is ook niet in een Haags kopje :-)
Het service niveau crew is prima, gedrild ook lijkt wel, maar de inflight entertainment absoluut veel minder. Maar, heel blij om mee te kunnen.
Net voor de landing kregen we nog een warme snack, matig, maar natuurlijk opgegeten.
Ik was heel snel bij en door de immigration, en dat omdat ik nog probeerde of ik op de eerdere vlucht kon. Daar was minimaal 1 uur voor nodig, dus helaas. En ja, de rijen voor security zijn ook lang, dus oké prima.
Ik zag de zon buiten schijnen, en na een vlucht die na ijskoud gelukkig warm eindigde, plus een hele warme terminal, ben ik even een frisse neus gaan halen.
En, ook de wifi van de luchthaven aangezet. Contact met Arielle gehad, die schrok zich een ongeluk, want zij had de onheilsboodschap van vanochtend nog niet opgemerkt.
Maar, alles afwegende zou ze mij komen ophalen rond 23.15 uur. Dus een langere dag dan eerder gedacht. Maar, ik zag nog een eerdere vlucht naar Washington DC, een om 17.30 en naar Reagan airport. Ik liep richting de verre gate, B55 en tevens laatste, en kwam langs een Delta balie. 2 Alleraardigste jonge meiden zaten daar, en geen passagiers. Ik vroeg of ik - indien er plaats was - ook op deze mee zou mogen. Plaats ja, dus ik heb ruggespraak gehad met Arielle en dit was een prima alternatief!
Toen begon er een stress situatie want de nieuwe reservering van de 21.30 vlucht had geen ticketnummer. Dat kwam natuurlijk door de ID staff. Ik werd zo ontzettend nerveus, dat er allerlei problemen bij kwamen en ik niet kon vliegen. Ik moest een ticketnummer opvragen bij KLM. Maar ik wist meteen dat die er nooit zou komen... dus...
Toen vroeg ik wat een ticket zou kosten, 400 dollar. Dat was te gortig, tot ik bedacht: ID Travel! Plaats genoeg, en terwijl ik gewoon op de grond zat omdat ik dacht flauw te vallen van de spanning, en het water van mijn gezicht droop, kon ik op de telefoon en met creditcard via Travelshop mijn Delta ID ticket kopen. WAT een opluchting!
Ik was weer redelijk hersteld en bedankte deze meiden ook uitbundig voor hun lieve hulp!
Een uur voor vertrek was het ondertussen en ik kwam bij de gate. Genoeg plaatsen vrij op de vlucht en ik heb Arielle meteen op de hoogte gesteld.
Plan is nu: bij aankomst een metro Smartrip kaart kopen, de metro tot overstap L' Enfant, en op de groene lijn naar Columbia Heights.
Kort voor aankomst een sms je naar Arielle, dan komt zij mij halen.
Gelukkig....
Heel benieuwd naar alles!
Plannen genoeg, en even afwachten hoe mijn tijdsverschil mij opbreekt, met min 6 uur.
Wat wel gunstig is, de musea etc. zijn allemaal vroeg open. En ik wil toch op tijd 's avonds terug zijn. De poezen moeten en zullen alle aandacht krijgen.
De vlucht was keurig op tijd, en lang niet vol. Gelukkig!
Ik had een raamplaats, en het uitzicht boven Washington bij nacht was prachtig! Alle grote gebouwen staan in de schijnwerpers, en we hebben lang gecirkeld! Genoten van dit voorproefje. Om 19 uur stonden we aan de gate, ik kon mooi wat plattegronden van Washington meekrijgen, en meteen naar de metro. En jawel, op een bijna verlaten perron bij de kaartjes automaat sta je te kijken van "hoe werkt dit" en dan sta je naast 2 meiden die in het Nederlands met elkaar praten, de een die hier duidelijk woont en mij geholpen heeft om de kaart te kopen. Ik heb vandaag de hele Engelen hemel op bezoek gehad!!!
De metro die ik moest hebben kwam na 15 minuten, overstappen was ook makkelijk omdat ik 'n vragende blik had en meteen werd geholpen door een jongeman... en op Columbia Heights stond Arielle te wachten!
Het is denk ik 5-10 min lopen naar hun appartement. Een prachtig oud pand, en ook de straat is heel gezellig. Toen ik uit het station liep, rook het naar Amsterdam... als je de hint vat.... coffeeshop... maar wen prima sfeer!
Met een button kom je het huis binnen, trap af en het appartement is op de benedenverdieping. Niet in de kelder, want om het huis in te komen, heb je een behoorlijke trap omhoog.
Onderweg vertelde Arielle dat ze vanaf Thanksgiving veel familie in huis hadden gehad. Dat was merkbaar aan de koelkast, vrij vol met etenswaren en ik mag gebruiken wat ik wil. Ontzettend aardig en gastvrij en ook John is dat. Grappig, ze zijn beiden klein van stuk. Zeker een halve kop bij mij vergeleken.
We hebben eerst al mijn vragen besproken, voordat ik in zou storten en belangrijke dingen zou vergeten. Voeding, kattenbakvulling, afval, elektrisch koken, verwarming, licht etc. Ook de sleutel doorgenomen, en waar deze te laten op de 7de. Zij komen in de avond aan, mijn vlucht staat op 17.45... aub !!
We hebben nog wat gegeten, ik een soort groente ui taart, erg lekker, een kop thee en toen ben ik mijn bed in gedoken. Het zal rond 22.30 geweest zijn.
Heerlijk! En, een eigen badkamer! Nooit verwacht, luxe hoor!

Geschreven door Kittys.trips