Rond 22.30-23 uur ritselen en praten de dames nog gezellig op de al lang donkere slaapzaal. Ongelooflijk dat ze niet doorhebben dat dit not done is, erg asociaal en ook dat ze in de andere ruimtes alle gelegenheid hebben. Toch viel ik in slaap, lekker tot 06.30 en moest toen urgent naar het toilet. Ik weet ook dat daarna alle mogelijke wekkers en mensen afgaan, en dat de rust voorbij is. Wel bizar gedroomd vannacht. Ik reed motor (never ever!) en had Marloes achterop. Zij wilde graag een uurtje bowlen in Groningen. Tuurlijk, spring maar achterop. In de hozende regen. En toch ergens het besef "waarom niet dichterbij? Hier zijn toch ook banen?" ... Grappig....
Om een uur of 8 was iedereen wel weg. In het donker, dus ik zat op mijn gemak mijn appel, yoghurt, en thee te nuttigen en keek naar de grote hoeveelheid rugzakken die men laat ophalen om naar de volgende accommodaties vervoerd te worden. Dat heb ik eerder ook wel eens gedaan met b.v. een hele lange, of hete etappe. Of stormachtig. Maar ook met diverse pijntjes. Toch vond ik dat een amputatie van mijn 2de ik. Ik houd van mijn Osprey, het symboliseert de vrijheid en ongebondenheid.
Vroeger, echt heel lang geleden, als ik mij ergens over opwond of zat was, zei ik altijd dat ik "Swiebertjes neigingen" had. Stok, zakdoek en daarin je spullen... over de schouder en weg...!
Ik denk dat ik straks eerst ergens een kop koffie ga scoren, het is dan normaal licht.
Op zaterdag is hier in Padron een enorme warenmarkt. Maar ze beginnen vrij laat. Daar ga ik nu niet langs, heeft weinig zin. Ik kan niets kopen of meenemen. En ik had deze al gezien natuurlijk. Toen ik hier in maart rond strompelde, kwam ik ook bij een bijzonder café barretje, met het terras recht voor de kerk. De man zat daar zelf ook buiten, sprak mij aan een zei dat hij iedere dag om 5 uur open was. Voor ontbijt, koffie etc. Ik heb er toen een wijntje gedronken.
Gisteren zag ik hem weer, maakte een praatje en hij is nog steeds om 5 uur open. Dat soort mensen en gelegenheden trekken mij aan. Ze ondernemen, zijn het gezicht van de Camino en kleuren deze. Dus daarheen!
Rond 08.30 uur al stampend vol, met een goede doorstroming en ook buiten kon er gezeten worden. Lekkere temperatuur en windstil.
Binnen was super leuk ingericht, een enorme collectie van.... tja, waarvan eigenlijk. Shirts, posters.. dingen...
Bij binnenkomst zei hij " buenas tardes - goedemiddag" dus. Echt een gastheer, hij maakte de sfeer. Big smile!
Het is perfect wandelweer. En de route gaat waar mogelijk door het land, soms even langs de weg, maar net als in het leven: je hebt mooie dagen en wat mindere, zo ook deze stukjes. Ik heb er geen last van.
Na ruim een uur ben ik gaan zitten en heb een kop koffie genomen. Ik heb alle tijd, en met deze korte dag kan ik het opsplitsen.
In Padron zelf, een beetje aan de rand, lag nog een prachtig verzorgd kerkhof, naast een oude kerk. En, overal stonden vazen met verse bloemen op de graven. Ik kwam nog een dame tegen die de armen vol bloemen had, op weg naar....
Als je hier op het kerkhof ligt, weet je bijna zeker dat je niet vergeten wordt. Niet dat dit mijn plan is, maar zo is het hier. De familie blijft altijd.
Om en nabij 14 uur was ik op de plek waar ik zou overnachten, O Milladoiro en het is eigenlijk een buitenwijk van Santiago. Dat was nog 8 km, en die bewaar ik tot morgen. Ik had de enige herberg geboekt die op Booking.com staat, en ik heb daar geen spijt van. Super rustig gelegen, modern en ik had een beneden bed gevraagd - tevens gekregen. Eerst dacht ik dat ze nog dicht waren, zo donker. Maar nee.... gewoon open. Ik werd geholpen, niet te woord gestaan, door een dame die doof was. Dat zag ik op haar uniform. Ze was duidelijk niet van de receptie, en had problemen met het vinden van mijn reservering. Tot het moment dat je in de gaten hebt dat ze doof is, neig je ongeduldig te worden. Je zegt wat.... ze reageert niet. Logisch! Later werden dat duimpjes.
En een big smile.
De eigenlijke receptioniste kwam binnen en daarna was alles snel geregeld, maar ook tijd voor een praatje. Ik vroeg haar natuurlijk ook waar ik een goed restaurant kon vinden voor het menu del dia. Dat gekregen, en na even mijn top bedje gezien te hebben, ben ik op pad gegaan.
Deze herberg heeft dus ook lakens, deken en een handdoek. Te lekker!
De snelle rondgang liet een heerlijk rustige en zeeeeer propere herberg zien. Het rook er mega fris, en naar zeggen waren ze vannacht niet vol.
Het adres dat ik kreeg om te eten was van Cerveceria Gallaecia. En dankzij Google Maps ben ik daar feilloos naartoe gelopen. De omgeving is echt een agglomeratie van Santiago of iedere andere stad. Sfeerloos, nieuw, weinig reuring maar ja... siësta en zaterdag. Dubbel op.
Ik vroeg de ober of er geen vlees of kip zat in menu, vis oké en hupppp... gemengde salade en een parilla van vis werd mij beloofd. Oftewel een assortiment van vis en dat was super aardig. De ober is op en top ober, snel, efficiënt en attent. Geweldig.
Er zaten veel mensen te eten, en ja, ook veel alleen. Dat alleen zijn is hier geen belemmering om een goede maaltijd buiten de deur te eten. Ik geloof dat mijn menu 12 euro is, en met weer een halve fles wijn erbij. Onvoorstelbaar. Ik nam eerst een dorstlessend tapje, en heb daarna zeker goed gegeten. De salade is bekend, maar tonijn is goed voor de botten en de rest vitaminen. Ze hadden een zeer diverse visschotel gemaakt, super. Dessert: ik had al voorkennis.... de tiramisu.... dat zag er fantastisch uit bij de buren. Dus die sloot de deur. Mam zou gezegd hebben: "ik eet nooit meer" om de ochtend daarna te ontbijten met 3-4 sneetjes brood met bruine suiker, appelstroop of honing. Hing van vele momenten af.
Ondertussen heb ik dit verslag even verder zitten tikken. De mensen komen en gaan, eten... drinken wat... en ik zit heerlijk met mijn rug naar de tv. Dan word je niet getrokken naar het beeld wat je thuis ook niet zou hebben.
Ik kijk de zaal in zogezegd.
Na nog een koffie ben ik vertrokken, terug richting herberg, met een tussenstop in een enorme supermarkt. Daar mijn ontbijtje gekocht, maar in de herberg hebben ze ook de vrije beschikking over koffie, thee, toast en alles dat door de pelgrims is achtergelaten.
De receptie had het druk! Er was nu ook een man bijgekomen die de gasten naar hun bed bracht, e.e.a. uitlegde. De dove dame zorgt overigens voor het schoonmaken etc. Prachtig!
Ik ging snel douchen, een super hete douche was het, en daar houd ik van. Grappig was wel dat er een paar vrouwen buiten de douche kwamen luchten en zeiden dat het zo heet was! Ja... klopt!
Daarna heb ik mijn bed opgemaakt en ben na 18 uur een rondje slaapstad gaan doen. Dat is het. Het lijkt op de Bijlmer of Schalkwijk op zondag. Doods. Bij de lokale bakker waar het terras wel gezellig gevuld was, heb ik nog een kop koffie genomen.
Even mensen kijken.
Ik denk dat ik straks, eenmaal terug in de hostel, tv ga kijken en mijn krantjes lezen. Het internet is er prima. En, dit verslag vroeg posten.
Morgen dus de laatste 8 km. En, mooi weer, al zegt men eerst wat mist. Maar er is 0 wind en vandaag was het ook warm met het lopen. Het is alweer 1 oktober vandaag. De tijd gaat snel en de herfst is al begonnen. We zullen zien wat de komende 6 maanden ons brengt, en al is het voor de natuur niet best, ik hoop op weer een zachte winter met zonlicht... we zullen het zien!

Geschreven door Kittys.trips