Wat is het toch heerlijk om uitgerust en stressloos wakker te worden! Om 08.30 de oogjes open.... de dag kan beginnen!!
Toen ik hier in 2017 mijn eerste Camino eindigde, in Santiago, verbleven Willem en ik ook in PR Mexico. En, ik ook in 2018. Het eerste wat wij in de ochtend deden was beneden ontbijten, in een tentje hiernaast. Altijd afgeladen vol met mensen die naar het werk gingen. Maar ook in de late avond was het er stampvol. Dat bar-cafeetje werd door een ouder stel gerund, dag in dag uit. Van vroeg tot laat.
Nu zit ik er weer, en het stel is na 40 jaar buffelen met pensioen. Het is ze gegund!! Deze nieuwe eigenaar is er sinds 3 jaar. Arme man, met 2 jaar Corona.... om te beginnen!
Mijn americano met een complimentary cakeje smaakte natuurlijk goed, al zal dit cakeje opeten een van de uitzonderingen zijn. Is niet mijn ding, maar vandaag ben ik thuis!
Zoals verwacht en er op ingespeeld, het regent! Een beetje miezer, en genoeg om goed nat te worden. Daar hebben we de kleding en plu voor. Ik ga straks nog even de stad in, en denk te weten wat ik ga kopen voor de 3de Camino. Eerst even kijken en ik zal het nu moeten doen, omdat niet alle winkels open zijn op de dag dat ik hier weer kom, a.s. zondag.
Ik blijf het zeggen, het is hier thuiskomen voor mij. Wel bizar was het feit dat ik nu voor de zoveelste keer door een straat liep, maar het prachtige café restaurant mij nu pas opviel! Daar ga ik zondag nog even kijken. Ik had nu een missie en ik liep al window shopping door de nog rustige straatjes. Het was nog voor 10 uur, dan gaan de winkels veelal open en komen de stromen de eerste pelgrims binnen. De eerste, voor mij zeer bekende gezichten, de bedelaars zaten er alweer. In de regen. Ik zou oprecht liever gaan werken, dat moet hier toch volop beschikbaar zijn lijkt mij.
De kathedraal was open en natuurlijk ben ik daar weer even ingelopen. Het is en blijft prachtig! Het orgel, aan 2 kanten, het totaal schoongemaakte altaar... ik blijf het fantastisch mooi vinden. Het staat voor zoveel voor mij. Het eind van de vele reizen, de geschiedenis, gewoon alles!
Ik heb geen 3de schelp gekocht, maar een kleine zilveren heilige Santiago medaillon gekocht. In dezelfde grootte als de 2 schelpen. Je kon 'm ook in goud krijgen, was 100 Euro, deze 7. Wie weet koop ik nog eens iets anders, maar vooralsnog ben ik hier helemaal content mee. Het is nu niet dat ik nu vooruitgelopen heb op het afmaken van deze Portugues, maar meer het symbolische van de tochten.
Ik hoop dat de Via de la Plata ooit nog voor mij is weggelegd, al zal dat waarschijnlijk na herstel 2de heup zijn. Is toch 1000 km. Maar, jong en vitaal en tijd genoeg, moet kunnen.
Ik liep terug naar het hotel, want ik had bedacht om toch wat spullen achter te laten om deze zondag weer te kunnen gebruiken. Nu meteen in de lange wandelbroek gegaan, en de reisbroek plus wat schoon spul achter gelaten. Het is meer om het volume als om het gewicht in deze kleine rugzak.
Op het station kocht ik een kaartje bij Moonbus, mijn bekende redding al die laatste dagen in maart.
Het was nu 11 uur, de bus gaat 12.15 en dat wist ik al omdat ik dat gisteren bij aankomst gevraagd had. Zonder mij vast te leggen. De schokkende prijs van 5 Euro 50. En als je wilt weten hoeveel km dat hiervandaan is: 65 km. Ontzettend goedkoop!
De grote koffies ook, 1.20-1.50 ofzo.
Gisteren kostte een groot biertje, plus mijn menu inclusief halve fles prima wijn: 14,20
Daarom zie je de terrassen etc. ook vol zitten, ook met de lokale mensen, dat is de levenswijze hier. Betaalbaar.
Vanochtend kreeg ik nog een bericht van mijn herberg voor vanavond, hoe laat ik dacht te komen. Ik had zijn WhatsApp natuurlijk nog van maart, dus heb ik rond 13-14 uur afgesproken. Daarna ga ik eten, ik hoop in hetzelfde tentje als in maart.
De bus bleek de bus naar Porto te zijn, bomvol. Dubbeldekker. Ik zat boven, prima uitzicht en prima chauffeur. Onderweg hozende miezer, voor zover dat bestaat.
Maar goed, dat weet en wist ik, dus geen probleem. Ik bedacht weer hoe fijn het is om alleen op reis te zijn, zeker op de Camino. Er zat een Nederlandse man in mijn buurt, te oreren.... hij was de enige die praatte, en "Jan" gaf spaarzaam antwoord. Het was zo een bekakte, soort van bereisde type. Dat zul je als wandelmaat hebben!
Jan zat achter hem, maar de dame naast hem... geen woord uit gehoord. Mogelijk hoorde zij niet bij hem... en, even wennen... mondkapjes op. Niemand die het niet deed, en daar ben ik ook zo positief over, geen discussie... dit is het, kies maar.
Klokke 13 uur aangekomen op het busstation, gloedje nieuw en pas half uitgepakt.Het rook naar vers beton. Ik bleek 550 meter van mijn hostel te zijn.
Met de rugzak in zijn hoesje, ik ook met paraplu was de regen geen punt. De temperatuur is prima, windstil, en lekker!
De maestro was mij bekend, een leuke vent. En, mijn oude bedje was bezet, maar nu een prima ander onderbed gekregen. Ook in een hoek, nu bij het raam. Het boven bed was bezet, en het gordijntje dicht. Ik ben meteen na de betaling etc. naar het straatje gegaan waar ik wil eten, en ik kwam nog in de verleiding een eerder restaurant te nemen. Prima menu, 13,50 maar wilde even zien wat de vertrouwde locatie bood. Daar ben ik natuurlijk naar binnen gestapt, en heb er absoluut geen spijt van. Een typisch Spaans restaurant, met de eveneens lokale mensen. De stoelen en de afwas stonden hoog opgestapeld voor en op de bar. De mensen uiterst vriendelijk en het menu heerlijk. Of dat nu aan mij ligt, geen idee, ik vind het allemaal gewoon lekker! De salade, ik houd ervan. De vers gebakken visjes met lekkere piepers... het super lekkere brood... de entourage. Ik geniet!
Over lokale mensen gesproken. Een dame had haar menu c.q. maaltijd net op, en zat lekker voor 't raam. Toen ze klaar was, liep ze naar de keuken en het personeel, en zei "hasta manana!" Oftewel tot morgen. Die komt hier echt iedere dag. En waarom ook niet? 10 euro... en super lekker. Een hele fles wijn wordt voor je neus gezet.
Ik heb zitten smullen! Flan als dessert, natuurlijk.
De zon begon ondertussen te schijnen! Het is gewoon zo leuk om alles weer te ervaren.
Rond 15 uur was ik uitgegeten, had het verslag wat bijgeschreven, en de zon scheen. Ik ga mijn bed opmaken en daarna de stad in.
Dit tentje is slechts open tussen 13-16 uur. Daar ben ik dus in maart als tip aan gekomen door mijn gastheer.
Bed opgemaakt, en ik heb de indruk dat ze vol zijn. Veel gordijntjes dicht.
Ik ben daarna de straat opgegaan en ervoer weer het Spaanse fenomeen: siësta tot 16-17 uur. Maar dat is een serene stilte, en geeft de kans de stad zelf te zien.
De kerk voor de pelgrims, daar ben ik weer in gegaan en misschien ga ik om 19.30 naar de pelgrims mis. Als ik in de buurt ben.
Ik liep eens een andere kant uit, en alsof het op mij lag te wachten: het museum van Pontevedra, open tot 21 uur.... gratis... wat is dat toch anders dan thuis! Ik heb daar ongeveer 2 uur in ongeloof rond gelopen. Ontzettend groot! Strak modern, maar met van alles en nog wat. Wat ik geweldig vond, dat waren de foto's en bijbehorende kleding etc. uit rond 1924, uit deze streek. Gemaakt door ene Ruth Mathilda Anderson. Zo bijzonder mooi en apart!
Maar het hele gebouw, liever gezegd, 2 gebouwen naast elkaar. Elk 4 etages, het is een ongelooflijk groot museum. Van archeologische vondsten tot de huidige kunstenaars.
Erg van genoten.
Terug in het echte centrum was de deur van een van de kerken open, dus daar even een blik geworpen. Op het plein ervoor komt iedereen langs, kreupel, soepel, normaal.... duiven bij de vleet. De stad ontwaakt vandaag weer voor de 2 de keer.
Hier zit ik weer op een terras tussen de lokale mensen, zij die iedere middag elkaars info / roddels aanhoren, want dat is wat het is.
De zon schijnt, de regen is even weg alsof het er nooit geweest is. Morgen naar verwachting de eerste wandeldag, 22 km, en jawel... cape en regenbroek nodig. Maar, dat maakt mij niet uit. Ik ben er, dus daar gaat het om.
Om half 8 was ik in de pelgrimskerk. Bomvol, en zeker de helft was lokaal. De priester was heeeeel uitgebreid, en wat ik er een beetje van begreep, had met de Ukrainse en Russische ellende te maken. Maar, dat is mijn interpretatie.
Na de mis ben ik wat appels en yoghurt gaan scoren, voor nu en morgenochtend.
Tijd om het verslag af te maken, en maar weer eens het gevoel te krijgen een pelgrim onder de pelgrims te zijn!

Geschreven door Kittys.trips