Wat een heerlijk bedje! Ik heb vanaf 21.30 uur tot 06.30 uur geslapen. Heerlijk en super rustig op de kamer tot die tijd. Het echtpaar dat er gisteren later in de middag bij gekomen was, vertrok rond 7 uur. Ik zag op de weerradar dat het na 9 uur droog zou worden, dus ik heb geen haast. Straks ga ik hier wat ontbijt maken, om daarna naar een hele bekende bakkerij te gaan, dit althans volgens mijn gastheer. Koffie en misschien een tostada con tomates.
Ik heb eerst BZV afgekeken en sta weer verbaasd over sommige van de keuzes die gemaakt zijn. Hoe Maud ooit heeft kunnen schrijven op deze boer en andersom, hoe hij haar uitgekozen heeft! We gaan zien hoe het afloopt. Ik krijg bij sommigen wel een gevoel van, oké... dat zou wel leuk passen.
Mijn Argentijnse kamergenote was rond 07.30 uur opgestapt, ik was nu lekker alleen. Uiteindelijk ben ik om 8 uur opgestaan, wat tuttelen, ontbijtje en hopen dat de knie het gaat houden vandaag en de komende dagen. Rustig aan = het motto nu.
Om 9 uur stond ik gepakt en gezakt buiten, droog! Dat had ik nog niet kunnen zien, want we sliepen in een vrij afgesloten ruimte. Dus ging ik op mijn gemak naar de bakkerij, al passeerde ik meerdere gelegenheden die ook al open waren. Het is inderdaad een prachtige winkel en plek waar men geniet van een goede kop koffie en wat lekkers. Ik nam een dubbele cortado en je krijgt er nu een stuk cake, croissant achtig iets bij, met pure chocolade erop.
Buiten zag ik weer paraplu's voorbijgaan. Om 09.15 zou het echt droog zijn en blijven. Dat zou fijn zijn, want ik heb dan wel mijn cape etc. bij mij, het blijft een gedoe.
Ik besloot tot een 2e kop koffie. Deze is ook perfect en ik heb alle tijd.
Wel grappig om te melden is dat ik gisteren een afspraak kreeg voor 12 mei, 08.30 uur, bij Annatommie. Dan is het ongeveer 1 jaar geleden dat ik de heup kreeg. Eerst een röntgenfoto en dan het gesprek met Dr. Sollie. Benieuwd, al is het wel weer rete-vroeg.
De informatie die ik over de komende route had gelezen, zei dat het veel langs autowegen en over asfalt zou gaan. En, een pukkel van een berg plus idem afdaling. Ik was dus voorbereid en als gevolg daarvan, viel het mee. Naarmate de route vorderde kreeg ik meer last van mijn knie. Niet dat ik niet kan lopen, maar is uiterst onprettig en ook het vooruitzicht natuurlijk. Het voelt uiterst stroef van binnen.
Ik liep rustig en heb toch kunnen genieten van het landelijke om mij heen, want dat is het zeker. Ik besefte dat ik weinig gezeten had. Na de koffies bij aanvang, dus helemaal niet meer. 2 x Een bankje gepakt, maar ik wilde ook nog het middageten meepakken in Redondela. Dat bevalt mij het beste. En, eerlijk gezegd had ik onderweg ook geen behoefte aan iets. Ik keek halverwege op mijn informatie en zag dat de pukkel omhoog nu aan de gang was, dat viel dus mee. Maar, die afdaling!!!! Ik heb ooit 12% gedaan op de eerste Camino. Ik denk dat deze 15-20% was. Ik moest echt achterover hangen in mijn schoenen. En het was geen klein stukje. Dit was het stuk tussen Padron en Redondela. Rond 14 uur was ik in de herberg, kon na even wachten op andere pelgrims, inchecken en heb een prima bed met lakens. Euro 12,- dus. Toen ik in de rij stond kwam de Zweedse dame ook binnen. Ik wil heel graag alleen eten, zit niet echt op gezelschap te wachten en hoef zeker niet altijd te praten. Bij het inchecken vroeg ik de super aardige man waar ze een menu van de dag hebben. Hij liet mij op een kaartje diverse opties zien. Om de hoek zit A Cepa. Huis kookkunst. Dit is mijn ding. Ik gooide mijn schoenen uit, en ben op de sandalen naar dit plekje gegaan. Volledig gevuld met lokale mensen en heel grappig, de wijn schenk je hier blijkbaar in soepkommen. Alle tafels waren bezet op de een na. Ik heb er weer super gegeten. Heerlijk knapperig bruin brood, verse hete broccoli met aardappelen vooraf, een soort stoofaal met aardappelen als hoofd en heeeeel lekker, een flan toe. Eindelijk! En dus een karaf witte wijn die je uit een kom drinkt. Plus een mineraalwatertje. Maak me gek, zou je zeggen. Ik ga straks eerst douchen en wat uitwassen. Daarna rondlopen. En een knieband kopen. Thuis heb ik menig band liggen, maar nog nooit dit probleem gehad. Als ik kan doorlopen ben ik gerust, happy.
Ik zit nu dus na te genieten van de lunch in een erg lokaal etenstentje, geweldig! Grote consternatie want er staat een rode auto achter een andere geparkeerd. Die andere wil weg. Gaat niet lukken. Het getoeter etc. Dat is zoooo Spanje, zo ook het zo parkeren. Dit duurde zeker 30 minuten.
Ondertussen zitten er 4 mannen naast mij, die als voorgerecht een ongelooflijke berg salade hebben weggewerkt. Ik bedoel dus een aardappel, vlees, groenten huzaren salade. Een BERG. Daarna een half varken of koe met frites en liters wijn. En ja, even gevraagd, ze gaan zo aan het werk. Met vreugde, con alegria.
Het zal rond 15.15 uur geweest zijn dat ik zeer voldaan het pand wilde uitstappen. Op weg naar de douche. De rekening was EUR 13,20. Ik kwam natuurlijk even in gesprek met de 4 mannen naast mij. Het zijn timmermannen. Ik kreeg nog een koffie aangeboden en of ik niet in Spanje wilde wonen. Grappig weer! Lekker, die koffie.
Eenmaal terug in de herberg kwam ik Michael en Mel tegen, gezeten op hun bed! Gezellig gekletst, en... we doen weer een wasje met elkaar! Ieder 2 EUR en daarna weer spic en span. Een heerlijke hete douche genomen en daarna was ik weer helemaal fris. De was was dus geregeld, mijn is bed opgemaakt en ik lig straks luxe! Daarna ben ik op pad gegaan en als eerste gaan kijken naar een apotheek. 100 Meter verder was er een. Een knieband gepast in een soort badkamer achterin en ik had meteen meteen de goede maat. Aangehouden, heerlijk. Advies; 3 x per dag een ibuprofen. Ga ik doen. Ik liep door het historische deel van de stad en zag een schoenmaker. Mijn tasje was een paar dagen geleden kapot gegaan, de schouderband van het tasje was losgegaan. Ik heb dat met een elastiek kunnen oplossen, maar lastig is het wel. Ik vroeg of hij het kon maken en dat kon. Hij heeft 3 dingen gestikt en ik ben er heel blij mee. Ik vroeg wat hij kreeg, maar ik mocht niets betalen! Hij ging in de Heilige week op vrijdag naar Sarria, dan fietsen in 3 dagen via Santiago naar Finestere, en op zondagavond weer naar huis om op maandag weer open te gaan in de winkel. Wat zijn het toch een bijzondere ontmoetingen die ik heb! Ik beloofde hem een kaarsje aan te steken in Santiago, voor hem op zijn tocht.,
Ik ben wat gaan dwalen, rond lopen en heb alvast yoghurt en een appel voor ontbijt gekocht. Even verderop in de straat zitten ontbijt tentjes. En ik kan zelf thee zetten in de herberg.
Dwars over deze stad loopt een ijzeren spoorbrug. Daaronder staan de gebouwen en daar waar ik nu op een vol terras zit, is een speelplaats voor kinderen. Echt wel 100 kids en die zich prima vermaken. De ouders zitten hier op het terras.
Een half uurtje later kwam ik Mel, Michael, ene Jody tegen. Zij zaten te eten op een terras en ik ben erbij gaan zitten. En, naar onze Zweedse dame Kirsten werd een WhatsApp gestuurd, dus zij kwam ook. Om een uur of acht werd het mij te koud en ging ik terug naar de herberg. Straks nog even tv kijken en lekker tuttelen.
Morgen weer op mijn gemak lopen. Ik hoop dat de ibuprofen en band genoeg zijn om verder te kunnen gaan. Vamos a ver, esperamos.

Geschreven door Kittys.trips