Ook voor de 4e nacht hoefde ik mijn slaapzak niet uit de rugzak te halen, het is een heerlijke luxe om hier- in deze geweldige herberg - een zalig opgemaakt bed te hebben. Neemt niet weg dat ik geen spijt heb van het meenemen ervan. Ja, ik heb nu spullen bij mij waarvan je mogelijk later kunt zeggen: voor niets gesjouwd. Mijn rugzak is zwaar vergeleken bij wat ik vaak bij anderen zie. Maar dat zit 'm bij mij in regenkleding, powerbank etc., toilettasje. Niet in de kleding. Daar maar 3 van, dus 1 onderbroek aan, 2 mee. Zo ook met sokken, shirtje 1 lange, 1 korte. Zijn ook super dun. Het vest is goud, daar zou ik niet zonder kunnen. Mijn dons jasje was gisteravond weer nodig, ook met het vest eronder. Boekje is alleen mijn gidsje. Alles samen heb ik veel gewicht, maar ik kan het hebben. 10 Kilo bij vertrek.
Ik was weer vroeg wakker, om 05.30 maar heb heerlijk geslapen. Mijn kamergenote Eva en haar man in de kamer hier naast, gaan om 6 uur lopen. Ze doen 30 km vandaag. Ze had haar spullen allemaal al bij hem op de kamer, hij lag alleen op een 6 persoonskamer. Nergens last van gehad dus.
Rond 07.30 uur ben ik eruit gegaan. Ik merk wel 2 blaartjes op plekken waar ik ze nog nooit eerder gehad heb, op de middelste teen van beide voeten. Dat voelde ik wel, maar we zien wel. Ik dacht ook even dat mijn telefoon niet meer opgeladen werd, dus een vlaag van paniek. Toen bedacht ik dat mogelijk ook de stopcontacten met het kamer kaartje geactiveerd moeten worden en jawel. Je moet er maar opkomen.
Dat waren de schrik momentjes van de ochtend, maar eerst om 8 uur het ontbijt gegaan. Inclusief de prijs van 16 Euro...heel bijzonder weer. Een keurig buffetje met alles wat je nodig hebt, ook fruit etc. Ik zit in een soort serre, een uitbouw in mooi deel van het gebouw.
Een prachtige vloer, tegels en hout. Verder heeft de herberg leuke kamers waar je kunt zitten, lezen en naar zeggen, een prachtige keuken om te gebruiken.
Ik ga rond 9 uur weer op pad. Straks loop ik terug naar de brug vol geel blauwe vlaggen, en ga dan langs de rivier voor de doorsteek richting Arcos. Dat is ongeveer 10 km. Daarna door naar Pedra Furada. Ik heb daar een bed gereserveerd bij een hostel Albergue Maria en zo plan ik de dagen en afstanden.
Ik bleef wat dralen maar stapte uiteindelijk pas om 09.30 uur de herberg uit. Heerlijke temperatuur, wel bewolkt net als de andere dagen, maar dat is prima. Ik liep in de richting van de rivier en de brug. Daar zou dus de doorsteek naar de Central beginnen en mij naar Arcos brengen. Via de Camino Ninja app kon ik die route ook heel makkelijk oppakken en blijven volgen. In het parkje net voor de brug, stond het vol met tulpen en ook op meer plaatsen in de stad. Onder de brug waren openbare toiletten, 2 stuks dus voor de heer en de dame. Het waren 2 ronde bogen in de brug. In de opening van de dames zat de oudere toiletjuffrouw, rustig op een stoel en op haar telefoon. Zo komisch om dit te aanschouwen, want het deed mij denken aan het weerhuisje van vroeger, en het wachten was op het moment dat het vrouwtje naar buiten zou komen.....
De route is niet mooi, loopt langs of op de erg drukke regionale weg, maar het kan mij niet schelen. Ik ga lekker van de kust af en zie al genoeg groen om mij heen.
Ik word zo blij van al die kleine barretjes, cafeetjes, bakkerijen waar alle lokale mensen samenkomen. Om 11 uur kwam ik weer langs zo een bakkerij en koffietentje en besloot dat, na anderhalf uur gelopen te hebben, het lang genoeg was om even te zitten en een kop koffie te nemen. Er liep trouwens nog een pelgrim langs en dat vind ik nooit prettig omdat ik wil vermijden dat ik ongewild in gesprek moet en samen oplopen. Geen zin in.
Na een minuut of 20 ben ik opgestapt, en.... een grapje van OLH die dacht: ik zal je beethebben, dus even later stond hij net van een bankje op en was klaar om zijn weg te vervolgen. Hij en ik zwaaiden vriendelijk naar elkaar en liepen vervolgens weer als gansjes achter elkaar aan.
Maar ik zag een mooi klein kerkje uit 1713. De deur stond open, dus dan ga ik er naar binnen. Dat was echt een mooi en intiem altaar en plafond.
Toen ik weer doorliep zat de man ergens een broodje te eten, dus weer even vriendelijk naar elkaar gelachen. Het is gewoon komisch.
Ik kreeg het plan om ergens in Pedro de Rates warm te gaan eten. Het dagmenu. Dat zou nog wel een uurtje of 2 lopen zijn, maar het is het beste moment van de dag om te eten. Ik zag overal bordjes met "Diaria" oftewel dagmenu. En voor belachelijk lage prijzen als 7,50 en dan heb je soep, hoofd, couvert, drankje en vaak koffie.
Iedereen eet hier warm eten tussen de middag en in de avond vaak koffie, broodje, zoet. Plus pas na 19 uur dat je weer terecht kunt.
De 10 km route die ik moest overbruggen tot aan de Central, was niet fijn. Het zijn kamikaze coureurs, op wegen zonder stoep en weerszijde muren. Er kan anderhalve auto breed doorheen en ik schat dat ze minstens 70 rijden. Maar, het stoorde mij eigenlijk helemaal niet.
Ik kwam eindelijk in Arcos aan. Mijn route sloot daar aan op de Central en ik bevond mij tussen het groen. Heerlijk! In Arcos waren een paar hotels of onderkomens, maar je zou hier echt niet willen verblijven. Niets te doen, behalve een oud kerkje bezoeken die mogelijk (n)ooit opengaat.
Pedro de Rates is slechts een kilometer of 5 vanaf Arcos en qua afstand op 3/4, plus etenstijd.
Ik moet wel zeggen dat ik ook wel aan eten toe was zo rond 13.30 uur, en in een bijna verlaten straat vroeg ik aan 2 heren waar ik een restaurant met een goede diaria kon vinden. En daar zit ik nu! Casa Antonio. Even van de route af, op een plek die je dus niet ziet als je de route loopt. Er kwam een heel stel werkers naar buiten, die hadden al gegeten en ik ben het café restaurant in gegaan. Heerlijk lokaal, moeders achter de bar en bediening daar buiten. Op het terras zaten mensen te eten, maar zelfs binnen is het frisjes. Een aardige jongen sprak Engels en zei dat het menu ook gebakken vis had. Prima! Ik heb nu voor mijn neus een 1/2 liter witte wijn, een mandje brood, schaaltje olijven, een bord gemengde salade, een schaal met 2 enorme visfilets, waar naast frites en een soort verse spinazie. Plus extra: een grote fles water. En oh ja, dat terwijl ik aan een heerlijke groentesoep zit. Straks nog koffie, want dat zit erbij...
Ik ben benieuwd.
Ondertussen is er een gigantische ruzie gaande tussen een klant en de dame achter de bar. Het kan natuurlijk ook een mooie discussie zijn. Ik zal het nooit weten.
Ik ga zo eens aan de koffie, want de wijn is op. Jawel. De 6 km die mij resteren loop ik fluitend. Daarna zien we wel weer verder. De rekening bedroeg Euro 7,- !!
Ik heb Maria geïnformeerd dat ik er aan kom en ik word verwacht. Ik wil haar ook om advies vragen of Barcelos de moeite waard is om daar te verblijven, of dat ik doorloop naar de veel geprezen herberg van Fernanda. Dat is 32 km.
Dat zie ik later wel.
De route die volgde na mijn lunch is dat waar ik zo blij van word. Land, bossen met eucalyptus, bloeiende brem, geiten en koeien en heuvelachtig. De prachtige muurtjes van platte stenen, ongelooflijk veel werk en vele, vele kilometers lang denk ik. Wat ook vele kilometers was, de koppelstenen op de grond. Het lijkt wel of de Romeinen hier alles aangelegd hebben. En ja, dat hebben ze. Maar, gaat gelukkig goed.
De brem staat ook in de bloei, prachtige struiken. Ik maakte de fout om te willen ruiken en wist niet dat er versies met doornen bestaan. Een zat in mijn neus en al bloedend ben ik weer verder gegaan. Niets geroken, dus mogelijk is dit geen brem of een gevaarlijk gezinslid ervan.
Ik kwam zo rond 16.30 uur bij Casa da Maria aan. Een prima plek aan de weg, maar gelukkig is de slaapzaal achter het huis, aan de tuinkant. Met een aantal opgemaakte bedden!! En handdoek. Een badkamer naast de door mij uitgekozen bed, ik ben spekkoper. Er is nog een dame, in het meest verre bed en er komt er nog 1.
Eerst even betalen, 15 Euro, en de stempel in mijn paspoort. Daarna heerlijk gedoucht en andere kleren aan.
Ik wilde naar de bakker om te zien waar deze is, koffie te drinken en te weten komen hoe laat deze morgen open is.
De fout die ik maakte, is dat ik mijn jas niet aangetrokken had en alleen mijn vest aan had. Maar goed. De bakker is best een eindje lopen, op de weg en op de route. Om 7 uur open. Daar heb ik 2 koffie gedronken en een pastel de nata. Lekker als zoetje en voorlopig weer even genoeg.
Het is nu bijna 19 uur, en ik ben een aardig eindje van de herberg vandaan. Het is nog licht, maar gezien de rijstijl, waanzinnige snelheden, het ontbreken van verlichting langs de weg: ik besloot terug te lopen naar het restaurant café dat dichtbij de herberg ligt. Minder kans platgereden te worden in het donker.
Mijn kamergenote zat er te eten, en was al aan het dessert. Ik nam er een wijntje, en de rest zie ik nog wel.
Een uurtje geleden heb ik een reservering gemaakt voor mijn overnachting van morgen. Casa Fernanda, 25 km hier vandaan. Je zit daar half pension, eet mee met elkaar. Dus dat lijkt mij super. Deze herberg wordt door iedereen aanbevolen, en Barcelos is mij nu te dichtbij. 9 km of zo. Ik ga morgen lekker op tijd ontbijten, en dan op pad. Daarna gewoon zien hoe of wat. Nb: ik zie dat het ruim 30 km is...oops... nou, we gaan 't meemaken.
Ik nam 'n broodje kaas en nog een wijntje, en dat was het wel voor vandaag.
Uitrusten voor morgen.
En, dan overnacht ik sowieso op zaterdag in Ponte de Lima. Ik zie daar ook een herberg die open is, plus mogelijkheden op Booking.com.
Tot morgen!

Geschreven door Kittys.trips