Ja, EINDELIJK!
Wat heb ik hier veel zin in, om de Camino Portugues te gaan lopen.
En wat is er veel gebeurd, de afgelopen 4 jaar. In 2018 liep ik mijn 2e Camino, dat was een combinatie van de Norte, Primitivo en Frances. Plus een deel van het laatste stuk naar Finestere. Heerlijk!
De plannen voor een derde Camino waren gauw gemaakt, dat zou in september 2019 zijn, met dezelfde route zoals nu gepland is vanaf Porto. Maar, de situatie was toen zo dat ik zeker 5 dagen lang amper thuis was i.v.m. de organisatie van de WARR, de World Airline Road Race, in combinatie met het jubileum KLM 100. En, mijn allerliefste Minoush, had die dagen niet gegeten en amper gedronken. Zij was hartstikke ziek. De dierenarts deed wat ze kon, Minoush ging een dagje ter plekke aan het infuus in de kliniek en mijn beslissing was meteen: ik ga niet weg. Dat was voor het Popke blijkbaar het teken om beter te worden, maar voor mij was het ook goed om thuis te blijven. Ik had heel veel administratie bij te werken en de nodige andere klussen te doen. Dus zeker geen spijt van gehad en Minoushje is nog 2 jaar bij mij geweest, gezond en wel tot 15 juni 2021. Dat was en is nog steeds vreselijk qua gevoel, ik mis haar enorm.
Maar goed, ruim 19 jaar voor een poes is best oud en ze was op, ze heeft gelukkig niet geleden want ik was er op tijd bij.
Na het afgelasten van deze vrij korte Camino maakte ik plannen voor een echte klassieker, tevens lange, de Via de la Plata. Van Sevilla naar Santiago met ruim 1000 km. Dat zou in maart 2020 aanvangen, na eerst een deel van de Semana Santa in Sevilla meegemaakt te hebben. Dat is de Heilige week met allerlei processies etc.
Het was in februari 2020 dat het duidelijk werd dat de wereld te maken kreeg met Corona, een pandemie en zoiets hadden nog maar weinig mensen eerder meegemaakt. En, wat al helemaal niet bekend was, hoe lang het zou gaan duren....
We kijken nu terug op 2 jaar van leven met beperkingen, een wereld die op slot ging en sluitingen van alles dat je je kunt voorstellen. Een tijd waarin heel veel mensen zich diep in de schulden moesten storten om te overleven, of juist kansen zagen door de nieuwe situatie. Maar ook veel mensen die overleden, al dan niet na een (lang) verblijf op de IC in het ziekenhuis. Een wereld waar kinderen niet beter weten dat mensen mondkapjes dragen, en je overal je handen gaat desinfecteren alvorens naar binnen te gaan. We hebben allemaal de persoonlijke ervaring wat dat met onszelf gedaan heeft. Om 2 winters door te komen zonder uitzicht op...heb ik ongeveer alles in het huis opgeknapt, geschilderd of gereorganiseerd. Maar dat kun je achteraf pas in één zin opnoemen. Toen was het leven van persconferentie naar persconferentie, altijd hoopvol, maar zelden dat het zo uitpakte want de cijfers en aantallen wezen anders uit.
Er is in die tijd wel een geweldige serre aangebouwd en de tuin is aardig vernieuwd. Kortom, ik heb mijzelf op een rustige manier uiterst nuttig gemaakt. En, last but not least, een nieuwe heup gekregen. Dat was op 18 mei 2021 en wat een wonder der techniek en wetenschap is dat!
Ik was gelukkig een voorbeeldig patiënt, moest geregeld afgeremd worden en had maar een ding voor ogen: mobiliteit is vrijheid en buiten zijn is mijn levenslust. Dus, de vraag kwam op: zal ik ooit weer met mijn oh zo geliefde Osprey rugzak op pad kunnen.....?
En dat gaan we nu dus weer proberen. We gaan weer terug naar het plan uit 2019, de route uit de lade halen, deze afstoffen en in gang zetten. Ik heb iedere dag gewandeld, doe alles zoveel mogelijk lopend en dat gaat goed. Mijn oude heup laat zich af en toe gelden, maar daar kan ik nog mee omgaan. En 20-25 km is bewezen haalbaar, dus ik ben best voorbereid.
Om de 2e winter ook geestelijk wat beter door te komen, heb ik spontaan een retourtje Porto geboekt. Ik kocht een fijn vooruitzicht, kon plannen maken en mij verheugen op dat wat misschien weer zou kunnen. De EUR 128,- zou mijn grootste strop niet zijn!
Maar, heel fijn, de restricties in de wereld werden grotendeels losgelaten. De vaccinaties deden vaak hun werk en de economische belangen gingen nu ook meespelen, versus het beperken van het reizen. Lees inkomsten toerisme en het zakelijk verkeer.
Dus, vandaag reis ik naar Porto, na het regelen van de nodige formaliteiten om te kunnen reizen.
De afgelopen week kon ik rustig wikken en wegen wat ik mee zou moeten nemen in de rugzak, om in deze vroege periode van het jaar niet te koud, warm of nat te worden. Het bizarre is dat, ongeacht of je 2 of 8 of 12 weken weggaat, je altijd hetzelfde nodig hebt.
Dus betekent dan feitelijk 10 kilo. Het grote voordeel is wel dat ik nu wat spullen kan achterlaten in mijn hostel in Porto. Daar verblijf ik nu 2 nachten en kom er op 4 april weer terug. Ik heb dus o.a. lagere wandelschoenen mee voor in de stad die ik daar tijdelijk achterlaat. Dan hoef ik mijn bergschoenen pas weer de 15e aan te trekken, en met een erg heuvelachtige binnenstad is dat fijn. Cinema Rivoli Hostel was de hostel die ik in 2019 geboekt had, dus nu weer. Centraal gelegen, ontbijt inclusief, een kamer met 2 stapelbedden en ook alleen voor vrouwen. Kortom, we zien wel en ik verheug mij op de stad.
Willem en ik zijn er in september 1999 geweest, met pap en mam, maar dat was heel kort en met beperkte mobiliteit i.v.m. pap zijn invaliditeit. Ik kan mij niets herinneren, of weinig en dat was uitsluitend de portproeverij.
Kortom, nieuwe ontdekkingen.
Trouwens, vorig jaar in september 2021 was Spanje weer redelijk geopend indien je voorzien was van de nodige vaccinaties of testen etc. en toen ben ik alsnog 3 volle dagen naar Sevilla geweest. Een geweldige stad en ik heb er ongelooflijk van genoten. 30 Graden en zon, terrassen, buitenleven en heel veel moois om te bekijken. De zomer in Nederland was wat men zei, "een gemiddelde Hollandse zomer". Ik vond het prut, en vandaar ook de spontane sprong naar de zon, al was het maar kort.
En dan is nu het moment daar dat ik op de luchthaven zit, lekker in de lounge en zit heerlijk aan de koffie, een ontbijtje en lekker dit verslag te tikken. Ik merk weer hoe leuk ik het schrijven vind, en verheug mij dan ook op het maken van de dagelijkse verslagen. En, de foto's!
Ik ga ervaren wat Portugal verschilt van Spanje, en dan heb ik het nog niet eens over de taal. Dat is wel een dingetje, want ik vind het een lastige taal. Kan er niets mee, maar we zullen het zeker redden.
Gisteren, de zaterdag, stond in teken van het laatste wikken wegen wat wel of niet mee, van opruimen en overdragen van informatie aan Trudy, de buurvrouw op 49. Zij zorgt voor de post en planten en dat is echt heel fijn. Ik kon in de ochtend al inchecken, maar door de bepalingen ter plekke, krijg je de boardingpass pas op Schiphol. Nu moest ik mijn rugzak ook inchecken, dus dat was geen punt.
Wat wel het geval is, is de benodigde tijd ter plekke. Het afhandelen van het incheckproces per passagier duurt veel langer. De problemen zijn talrijk, divers en houden enorm op.
Ik had een goede nacht, heb lekker geslapen en de wekker stond om 5 uur. Een klein fruit ontbijtje, de laatste spullen in de rugzak doen, jas aan en gaan... Het is 20 minuten lopen tot aan het station en ik wilde de trein van 06.05 uur nemen. Ruim gehaald dus meteen door naar de incheckbalie en daar ter plekke de rugzak in plastic verpakt. Een riem er omheen en nu duimen dat ik mijn dierbare en onmisbare Osprey in Porto weer op de band zie verschijnen. En ja, inderdaad 10 kilo!
De vlucht is om 09.10 uur, op B18. Spannend!!!

Het is nu 14 uur lokale tijd, ik zit in Porto op het terras van een lokaal tentje en drink een mineraalwatertje. Even de dorst lessen na de prima vlucht, de opluchting dat Osprey mijn trouwe metgezel voor deze reis op de band verscheen, de rit de stad in met de metro, het lopen naar mijn hostel en alles dat tot op heden heerlijk was.
Ik moest even zoeken naar de straat van mijn accommodatie, hostel Cinema Rivoli maar eigenlijk was het heel dichtbij het metrostation. Het is wel komisch als je bedenkt dat deze metro uitsluitend bovengronds gaat, met uitzondering van een paar viaducten door de stad.
Voor EUR 2.60 zit je midden in het centrum.
Ik had wel mazzel, want ondanks dat het pas 12 uur was, kon ik al inchecken en mijn bed is nu de onderste van 2 op een vrouwenkamer van 4. Prima met lakens, een kussen en kluis waar mijn rugzak en rolkoffertje in kunnen. Het ontbijt is inbegrepen en vanaf 8 uur. Je kunt de hele dag gratis koffie en thee pakken, fruit en ze hebben een hartstikke leuk dakterras. Aardige mensen ook. En dat voor EUR 12,- per nacht...!
Ook om een beetje de sfeer en info van de stad te krijgen, doen ze mee aan gratis rondleidingen door de oude stad. Natuurlijk geef je dan een fooi, maar ze doen en bieden dus van alles aan.
Ik had in het vliegtuig en ver hiervoor, al veel voorbereid en gelezen. Dus, vandaag ga ik naar bezienswaardigheden die morgen op maandag dicht zijn.
Het toeval is, dat ik op 4 april terugkom, maar dat is ook op de maandag.
Nou, na het wisselen van sokken en schoeisel ben ik de stad in gegaan. Mijn plan was om eerst over de beroemde brug te lopen, naar het klooster.
De brug is mooi, geweldig zo een constructie. Ponte Dom Louis 1, gemaakt in 1816 !!! door een partner van Eiffel. En grappig, de trams of metro's rijden er ook overheen.
Het uitzicht was geweldig! Trouwens, de temperatuur is plm 12 -15 graden en de verwachting matig, d.w.z. wat regen in de middag. Ik kan nu zeggen dat er de hele dag zon geweest is en het nu om 20.30 uur lokale tijd, regent. Mazzel! Het klooster valt tegen. Slechts een klein deel is toegankelijk, want ze hebben in de andere delen van het complex, een actieve militaire basis.
Maar goed, daar ben ik nu geweest, daarna naar beneden gelopen en zo kwam ik op dat terras terecht, waar ik deze terugblik mee begon.
De kade bij de porthuizen is echt een toeristische trekpleister, met de daarvoor bestemde terrassen en restaurants, boottochten en port proeverijen. Volle terrassen en de zon, dat maakt het tot een echte zondagmiddag.
Ik kreeg honger, en nam ergens een bord soep, broodje en rood wijntje. Daar knapte ik zeker van op, en ging nog even bij Sandeman kijken. Daar zou een interessante galerij zijn over de historie van het porthuis. Nou, nee. Niet echt. Trouwens, even daarvoor kwam ik in een hele bijzondere tent, waar ze van die kabeljauw pasteitjes maken en verkopen. Dat met een glaasje port. Er was veel belangstelling en het gebouw was fascinerend. Maar eerlijk; EUR 15,- voor een snackje met glaasje port??? Neuh...
Ik ben naar de overkant gelopen, dit keer over de onderste laag. Daarna helemaal naar de andere oude brug, Ponte Maria Pia. Die is echt van Eiffel. 350 m Lang en uit 1877. Een groot wonder voor die tijd vind ik.
Daar ben ik omgekeerd en heb verder over de gezellige kade Cais de Ribeira gelopen richting mijn hostel. Mijn telefoon was bijna leeg en ik had geen oplader bij mij. Toen kwam ik langs een restaurant waar ze een menu hadden met soep en zalm. Ik had echt trek, dus hup. Dat was een hele goede beslissing, het was heerlijk! Gegrilde groenten, zoete aardappel puree en een zalig gegrilde zalmfilet met kaassaus. Echt lekker. Het was pas 18.30 uur, maar ik realiseerde mij toen dat het 1 uur later is in Nederland. En al een lange dag geweest.
Ik kwam daarna in een hardloopwedstrijd terecht. De Silvesterloop van 26 december 2021. Ook deze was dus verplaatst. Wat een enthousiaste massa! Om 19 uur was de start en de 10 km werd binnen de 30 minuten gelopen! Over de keien en heuvels hier, ongelooflijk. Daarna had ik weinig zin meer en ben naar mijn hostel gegaan. Lenzen uit en typen maar.
Ik begrijp dat alle bedden bezet zijn, dus er komen op de kamer nog 2 dames bij. Deze heb ik nog niet gezien en 1 bed is bezet door iemand die ik ook nog niet ontmoet heb. Ik ga zo afsluiten. Mogelijk lig ik dan eerder in bed, dat heeft mijn voorkeur. Morgen zien we wel, het ontbijt eerst maar eens op mijn gemak tot mij nemen.
Tot morgen!
ps: Het lukt mij nog niet om foto's te uploaden. Geen idee waar dat aan ligt. Later maar proberen.

Geschreven door Kittys.trips