De groep bekenden wordt hoe langer hoe groter. De kamer die ik had, was met 6 bedden en Timo, Marijke, Victoria en Diana en ik lagen erop. 1 Bed vrij.
De laatste 2 meiden zeiden gekscherend dat ze de Koninklijke familie waren, waarop Timo zei... nu zoeken we nog een Elizabeth!
Zij zijn de meiden uit Lithouania, die ik onderweg de tip voor de herberg had gegeven.
Ook leuke types, en ze hebben na 2 dagen wel last van het lijf, maar dat is normaal. Gaat vanzelf over.
Ik moest enorm plassen, zo om 05.30uur, en dan is het bovenbed toch een lastige. Maar ik had zelfs gedroomd dat ik in een lange rij voor de enige wc van een dorp stond. Dat overtuigde mij dat ik er tóch maar uit moest gaan.
Van slapen kwam niet veel meer, maar is geen drama.
Zo rond 07.30 uur aan het fantastische ontbijt van een pot dikke yoghurt, granola en vers fruit. Een bak vol.
En toen door het nog stille dorp de natuur in. Om 08.15 uur was het nog was frisjes, maar al snel ging het dunne jack van Ajalah uit. Dat ding draag ik echt iedere dag. Goud waard.
De route was prachtig, een nat smal pad met klei, keien en met mooi uitzicht. Naast een beek en onder een enorme brug waar de snelweg overheen liep.

Zo rond 10.30 was ik in een plaatsje halverwege de route, waar voor vandaag de enige koffieplaats zou zijn. Daar zat ook letterlijk iedereen.
Weer de naam van een bekend gezicht gehoord en handje geschud: Mercedes. Meer Merce dan volledig genoemd.
Ik had haar in de herberg in Grade ontmoet, naast mij in het stapelbed, en is sympathiek.
Na mij kwam Marijke aan, en het was een komen en gaan van mensen. Iedereen zat te drinken, eten en kletsen. Dit was ook de enige bar die open was in dit dorp. Tevens supermarkt.
Ik had 2 koppen koffie en een broodje met ik denk 1 ons kaas. Veel te veel kaas. Wel erg lekker van smaak.
Marijke vertelde dat zij haar boek vergeten was in onze herberg. Die van de route etc.
Ik belde meteen met Nicolas en ja, die had hij. En iedereen was al weg. Maar taxi Camino was een optie voor 5 euro brachten ze je rugzak naar de volgende herberg. Zoals op de Frances. Perfect.
Dit aan haar doorgegeven en ze was blij.
Tijdens het wandelen werd ik gebeld door Nicolaas. De taxi Camino was er nu en kon gratis meegegeven worden naar onze plek, Palacio de Meras.
Hóe geweldig is dit!

Wij liepen echt door mijn type landschap. Het boerenleven, akkers en weilanden.
Heerlijk. En wat ben ik blij dat ik hier loop, en niet de Norte.
Ik kwam koeien met kalfjes tegen die nog bij moeders drinken. Dat zie je in Nederland niet meer.
De geuren...
Het was wel bagger waar we doorheen gingen! Man,.. veel, vaak en lang. Maar de schoenen doen het goed.

Om 14.30 uur waren we in de herberg, een super de luxe albergue onder in een 4 sterren hotel.
Timo, John, Danielle stonden voor mij in te checken en ik heb bed 6.
12 euro en geweldig. Alles per 2 bedden en 4 per cabine.
Eerst vullen ze de onderbedden op. Daarna boven, tot 54.
Goede douches, gewoon heerlijk.
Ik ben daarna even gaan kijken waar er de voetbalmatch Duitsland - Mexico gekeken kan worden, en eventueel wat te eten.
Het dorp is nog even dood. Zondag en vroeg in de middag.
Ik ben op een terras gaan zitten, biertje erbij en even in afwachting van Timo en de wedstrijd.

De eerste helft was natuurlijk niet zo fijn voor ons als supporters.
Maar goed, nog 45 minuten. Dat heeft niet gewerkt helaas en Timo was wat triest.
Besloten om dan maar te gaan eten in bar Tineo dat de énige optie was hier.
Helemaal GEWELDIG!
En, allemaal bekenden daar, dus wij hadden het prima naar ons zin.
Groententerrine met tomatensaus warm vooraf.
Kipfilet met frites en huisgemaakte flan. Koffie toe.
Weer nieuwe mensen ontmoet: Rich en Chanel.
Nu moe, de zon schijnt nog volop maar 21 uur toch naar bed.
Tot de volgende keer!

Geschreven door Kittys.trips