Het bed was goed en ik lag bij het raam, zoals gevraagd. Lekker wat frisse lucht. Het bed boven mij was echter bezet door een dame die haar draai niet kon vinden.
Je begrijpt....
En ergens op zaal lag er een dood te gaan aan longfalen. Die kuchte haar longen eruit.
Verder was het rustig.
Ik had mijn oogkleppen op en de oorstoppers in, en nogmaals, je hoort het pas als je het hoort.
Gisteravond heb ik nog even naar het Nederlandse journaal gekeken, dat blijft grappig hoor. Ik mis veel, dus niet écht.
Om 07.40 uur was ik wakker en ben maar opgestaan, heb de spullen ingepakt en ontbeten, en ging opzoek naar bus 2 etc.
Daarna zou ik met de zelfde bus terugrijden, en dan op pad gaan. Dat was het plan.

Het ontbijt was goed, al was het niet geheel mijn smaak omdat er veel zoetigheid was, maar het was wel verzorgd.
De gastheer was dezelfde als gisteren, zeer voorkomend. Ik zal vanavond vertellen waarom. Nu heb ik te weinig tijd.
De hele herberg was echt heel sfeervol. Ik voelde mij er meteen thuis.

Ik zit nu aan een vroege lunch, of laat hartig ontbijt in een café van een benzinestation, ergens in een buitenwijk van Santander.
Een afschuwelijke omgeving natuurlijk, maar dat heb je in iedere stad. Het is 11.30 uur en ik ben hier aangekomen na 1 uur gelopen te hebben.
Kortom, ik was om even 9 uur bij de bushalte....velen bussen kwamen en gingen, tot nr. 2 kwam. Ik moest dus nr.1 hebben, zei deze aardige chauffeur.
Dat betekende weer 9 minuten wachten. De rit was zeker 10km lang en zoals je zult begrijpen , niet non stop. Ach, voor 1.30 Euro was het wel een koopje.
Decathlon lag écht buiten de stad en gelukkig waren mijn regenbeschermers ook op voorraad. Gepast en goed bevonden.
Ook een potje vet gekocht, vooral goed voor het moraal.
Jammer dat de deksel al brak toen ik die in de rugzak wilde proppen. In plastic verpakt en alsnog in de rugzak gedaan. Vanavond maar weer eens wat reorganiseren in die rugzak!
Terug naar de bushalte gelopen, en helaas liet de bus even op zich wachten, maar om 10.30 uur stond ik weer daar waar ik om 9 uur ook had gestaan.

Toen ik daar vanochtend stond te wachten, had ik natuurlijk alle tijd om om mij heel te kijken.
Men ging weer naar het werk of school of...
Zo ook de dakloze man, die ik vanuit het portiek zag komen en naar zijn bomvolle en opgebouwde rolkoffer en dergelijke liep, en zijn "kantoor" uitspreidde in de vorm van een dikke laag kussens. Hij ging erop zitten, zette zijn bordje met enig tekst neer en ging aan het werk: te weten....
Hij boog zijn rug, hoofd en ging aan de slag met wachten op dat wat de dag zou brengen......
Wat een triest bestaan. Wie weet wat zijn verhaal is.
Toen ik terugkwam en uit de bus stapte, kon ik de tekst op zijn bordje lezen: ik heb honger.
Dan ben je weer extra dankbaar te zijn wie je bent.

Goed, vanaf daar ben ik weer op pad gegaan..
Het boekje had al gezegd dat het een onaantrekkelijk weg zou zijn: dat klopte.
Ook dat er hiaten in de bepijling zou zijn: dat klopte niet gelukkig. Prima te vinden.
Nu ben ik dus al een half uur aan de koffie, zit wat eten, gebruik de WC en dan kan ik weer verder.
Het was de beste tortilla tot nu toe, sappig en smakelijk. De koffie ook.
Het onderdak op de volgende stop is besproken, dus ik hoef niet te rennen. Nog iets heel belangrijks: tot nu toe is het droog. Laten we hopen....

Om 14.30 uur was ik in Mogro. Op een bijzondere manier. En wel op de aangegeven route, maar illegaal over een 100 meter lange spoorbrug.
Er gaan iedere 20 minuten lokale boemels overheen, maar er is wel enig ruimte voor voetgangers, al is het niet echt lekker.
Nou, veel anders zat er niet op dus ik ging maar. En jawel hoor, halverwege en aan mijn kant van het dubbele spoor: de trein.
Nu gaan ze niet hard, en kun je steunen tegen de reling, maar het wel een apart gevoel om de trein langs je heen te voelen gaan.
Dat ik wel op de goede weg was bleek aan de gele pijlen en het bordje Mogro op het verlaten station.
Eerst even gaan zitten, in de lokale kroeg tevens restaurant op de hoek. Alcoholvrij bier van de tap. En de rugzak even af sinds 12 uur.
Volgens mijn gidsje was het nog 2 uur lopen tot Cudon.
Prima.
Op het moment dat ik naar de buiten gelegen WC ging, regende het. Dat was perfecte timing en kon ik op mijn gemak de beenbeschermers omdoen en de aanwezigen om hulp vragen met mijn cape, om deze over de rugzak te trekken.
Er zit een krappe uitsparing in de cape, en die moet aan de achterkant over de rugzak getrokken worden.
Deze cape heb ik jaren geleden gekocht, ik denk in 1991, maar kan ook eerder zijn.
Hij is GEWELDIG, en was eigen fabrikaat van de Soelaart winkel in Haarlem. Daar waar ik nog steeds mijn schoenen etc. koop.
De cape is nog nooit gewassen, alleen maar ingespoten.

Ik vroeg een manneke mij te helpen, maar die snapte er niet veel van. Een jonge dame schoot te hulp, en hup...klaar.
Het was onduidelijk of het lang zou blijven regenen of niet, maar dit was perfect met de cape om.
Ik liep via een wederom gesloten kerk, cq. heiligdom naar het centrum en volgens de aanwezige info zou het nog inderdaad 2 uur lopen zijn tot Cudon. Prima.
Overigens was het landschap ná de koffie wonderlijk genoeg meteen landelijk geworden.
Asfalt nog steeds voor 100% helaas.
Maar ik zag de zee en ook de brug waar ik overheen gekomen was.
Op een bepaald punt keek ik even op mijn app en hup... out of the blue stopte een auto met leuke vent erin, en zei dat er nu 2 opties waren.
Ik vertelde van mijn reservering en de conclusie was: rechts af!
Dank u wel!
En ja, zo na weet ik veel hoelang, kwam ik in Cudon. Zag een bar, ging erin en bestelde een grote bier. Heerlijk om even te zitten.
Die bar is ook een restaurant en heeft vanaf 20.30 uur een kaart. Dat wordt dus voor mijn eten vanavond, want de Posada heeft dat niet.
Geen probleem hoor, ik eet overal goed.
Na deze rustpauze was het nog 500 meter tot mijn hotel en dit hotel was prachtig!
Inchecken en naar de kamer..5 sterren voor mij. Sfeervol, aardige mensen. Hoe laat ontbijt..? 08.30graag.. prima.
Schitterende kamer, en dát voor 25 euro! Inclusief ontbijt dus...
Op de kamer de hand was gedaan. Dat is nu prio. Toen mijzelf, heerlijk!
En, nu na dit alles, zit ik in de overdekte serre en aan de witte wijn met pinda's.
Ik ben enig overtollig vet al kwijt, dat zal nog wel meer worden. Dus het kan.
De man alhier vroeg mij waar ik heen ging, en ook of ik niet de hele fles wijn wilde, bij mij op de tafel...
Perfect. Zet maar neer. Hij was stoelen aan het verven, en had dus andere dingen te doen dan mij glaasjes wijn in te schenken.

Even over mijn gastheer van vanochtend. Van de hostel in Santander.
Hij en ik hadden een klik. Beiden waren échte pelgrims, niet per taxi aankomen etc.
Hij was nu 50 en had hospitality gestudeerd in de USA. Had in de beste hotels gewerkt, ook catering etc. en wist hoe het werkte.
Hij kwam tot de conclusie dat door het veranderde gedrag van de gasten, hij steeds verder af kwam van zijn gevoel als gastheer.
De Camino had hij ook gelopen, was ook een paar maal hospitalero geweest, en dat bracht hem ertoe om deze herberg openen.
En,...geheim.. hij weigerde ook wel eens fake pelgrims!
Knipoog. En wij begrepen elkaar.

Nu is het alweer 19.30 uur en ik zit héérlijk relaxt in de serre van mijn super accommodatie.
Hoe goed kun je het hebben? Helemaal alleen, maar oh zoveel bijzondere momenten onderweg en nu ook weer.
Ik ga straks hapje eten en vroeg slapen. Het lijf is moe.
Daar moet ik en zal ik naar luisteren, want dat bepaalt mijn komende mogelijkheden.
Wat ik begreep van de man hier, is Comillas prachtig. Daar heb ik een pension besproken.
En nu ook 5km ná Santillana een aanbevolen herberg. Dat zijn mooie afstanden.
Ik ga nu dit verslag even afsluiten en versturen. Daarna eten, slapen etc. en morgen weer verder.
Tot dan!

Geschreven door Kittys.trips