Om 6 uur werd ik wakker met de gedachte aan gamaches. Die dingen die je schoenen zeer goed beschermen tegen de regen. En ik dacht aan die 2 paar die ik thuis had liggen. Dus dacht meteen aan Decathlon. Er zou er vast wel een in Santander zijn, en dan is het wel dé kans deze (weer) aan te schaffen. Maar een ding is zeker, deze zeiknatte schoenen wil je niet meer hebben.
Alle kranten ten spijt, ze waren nog semi nat, en dat moest ik er maar uitlopen straks.
Ik at wat yoghurt en een sinaasappel, nam beneden een kop koffie omdat het ontbijt pas om 9 uur was, en ben om 08.15 uur op pad gegaan.
Het was gelukkig droog, niet koud en de route begon praktisch voor de deur. Deze week wel behoorlijk af van de beschrijving in mijn boekje, maar de bebording was nieuw én op mijn app klopte het ook.
Het landschap was mooi, maar dat asfalt gaat mij een keer nekken als ik niet oppas. Bergschoenen zijn hier minder geschikt voor, maar de Primitivo route straks vraagt het wel weer.
In Isla begon het weer te spetteren en ik nam geen risico en pakte de regenbroek en cape.
Ik was koud 30 minuten op pad.
Het probleem is wel dat iemand het rugzakdeel van de cape over de rugzak moet trekken. Vind die maar in een leeg dorp.
Tóch kwam Sint Jacobus, verkleed als vuilnisman, meteen de hoek om.
Ik vroeg om hulp en "natuurlijk vrouw!" zei hij.... en trok hem er overheen.
"Het regent hier elke dag!" Zei hij opgewekt, en reed weer verder...
Geweldig dit.
Het lopen was oké maar werd ook weer veel te warm toen het droog werd. Dus hele handel weer uit, maar tot 11.10 uur nergens een bar of winkel gezien.
Ik wilde zitten en wat eten!
Onderweg nog 3 Duitse dames tegengekomen, ook zij hadden in mijn hotel overnacht. Ik had ze 30 min daarvoor zien vertrekken.
De ene liep als een gek, de andere twee normaal. Gevolg was dat de snelle constant moest wachten.
Ik sprak bij het passeren van de twee even met ze, als eerste. Ik vroeg of zij gisteren ook over die K.. berg waren gekomen.
Nee dus, deze was gesloten i.v.m. het gevaar (!!) Nou, dat kon ik beamen, sjonge.
Ik zag prachtige gieren en andere roofvogels boven mijn hoofd.

Ook kwam er een leuke vent met 2 poolhonden voorbij, die trokken zijn fiets. Totdat er iets te ruiken viel, dan moest hij vol in de remmen. Dat was dus pal voor mijn voeten. Er zat nog een kleine hond achterop, en dat was volgens hem "el jefe " de chef.
We herkennen dat.
Het duurde dus tot ruim 11 uur toen ik, na doorlopen en afwijken van het pad, een bar zag en daar voorlopig zat om broodje ham/kaas te eten en koffie. En vooral even zitten!
Ik denk dat ik na 45 minuten weer opstond...beetje krakkemikkig.. en in de zon liep. Meteen warm, maar ohhh zo heerlijk. Het was nog even lopen, en weer een keuzemoment via een ermita (oftewel heiligdom) en de officiële route.
Er kwam een Fransman naast mij lopen, en na de keuze gemaakt te hebben, gingen we beiden de linker kant op.
Hij was niet positief gestemd, over de route etc. en gaf daar uiting aan. Zou waarschijnlijk morgen in Santander stoppen.
Teveel asfalt, klopt. Te commercieel dit alles, maar daar kan ik nog niet écht over oordelen.
Ik hoop echt dat het inderdaad wat meer natuur wordt. Maar voor vandaag eigenlijk eerst of de herberg plaats had.
Ik werd ingelopen door Timo. Een héle aardige Duitser en een van de velen bleek later.
De Fransman was ik lekker kwijt.
De herberg lag bovenop een heuvel en werd door een pater met heel veel vrijwilligers bestuurd.
Ik stond voor de open deur en hup, daar was Paco. Of ik wilde eten. Menig tafel stond gedekt met schalen bonensoep en geweldige salades. En flessen wijn, kannen water. GEWELDIG.
Ja, graag.
Meteen even kletsen, Duitse meiden en ook anderstalig gelukkig. Ik zag later in het boek ook veel Fransen.
Het is een donativo instelling, je geeft wat je wilt. Ongelooflijk.
Je wordt ook bediend.
Na wat vertaalwerk tussen Spaans en Frans hoorden we dat de pater om 19.30 uur spreekt en daarna het diner is.
Ontbijt is tussen 7-8 uur.
We werden door Paco naar de kamer gebracht. Geweldig, 3 etages en een losse voor het raam.
Ik kreeg een beneden bed. Timo ligt aan het raam.

Grote schrik toen ik merkte dat een schroefje van mijn stokken af was. Niets gehoord, kleine grote paniek. De trap een paar maal bekeken, niets.
Daniëlle, een Spaanse naast mij, hielp zoeken en toen ik even opgaf en de inhoud rugzak wilde legen, toen viel het op de grond. Zo blij.. Daniëlle vloog mij om de hals... yes!
DANK!!!

Ik ben gaan douchen, en heb mijn sokken etc. gewassen nu de zon geweldig schijnt. Een prachtige plek, boven op de heuvel.
En nog niet vol. Bijzonder en fijn dat ik zo terecht kan.
Morgen, zondag, heb ik de herberg in Santander geboekt via Booking.com. Ik wil op maandag via Decathlon doorlopen, en anders had ik morgen door de stad gegaan.
Tijd genoeg, dan maar uitgebreid lunchen en de kathedraal etc. Bekijken.
Zondag in Spanje betekent helaas dat alle winkels dicht zijn.
Het is wat het is. En de aangegeven volgende etappe is bijna 40km. Nou, echt niet.
Dat ga ik straks bekijken, nu even genieten van de zon en de rust.
Ik heb een beeld gekregen van de route en accommodaties onderweg. Ook al duidelijk dat wat op de Frances was qua saamhorigheid, hier niet is. Niet erg.
Ik boek de accommodatie waar ik wil, en loop mij niet voorbij.
Tijd genoeg en ik zit niet op een budget, gelukkig.
Ik vertel morgen over de maaltijd etc. Nu verslag de deur uit. Het is 22.35 uur....dag!

Geschreven door Kittys.trips