Ik lag heerlijk ter bedde en ben er pas om 7 uur uitgegaan. Als laatste natuurlijk en genoot van de rust en mijn ontbijt. Het was mistig! Maar ook drukkkkk op de route, allemachtig wat een groepen. De eerste 2 uur liep ik in de mist, langs een weg. Er zijn mooiere routes te bedenken maar net als in het leven; het is zoals het is en komt, en het grappige ook nu weer was dat je dit ook gewoon zo doet. Je loopt braaf langs deze weg op weg naar de volgende stop. Mijn eerste koffie, tevens pauze was dus na 2 uur. Rond 11 uur begon de zon te schijnen en juist door dit contrast was deze zo welkom en ervoer je dubbel wat de invloed van warmte, licht en uitzicht heeft op je beleving en welzijnsgevoel.
Ik heb ene Nathalie uit België weer ontmoet. Ik kan mij nu niet herinneren waar ik haar eerder ontmoet zou hebben, maar blijkbaar geen onbekende. Zij had vandaag een slechte dag en moest zich voortslepen, een gevoel dat mij nu bekend was. Onderweg heb ik een linzensoep gegeten, maar was niet echt goed want het smaakte flauw.
Ik was om 14.45 uur in het wederom prima hostel, Albergue Buen Camino. Daar ben ik lekker als eerste handeling gaan douchen, een wasje doen en daarna ben ik naar de kerk gegaan. Daar heb ik ook weer iets heel bijzonders meegemaakt. In de hostel nabij Sarria (waar ik mij niet zo lekker voelde) zaten we met een gezelschap aan het avond eten. Daar zaten ook 2 mannen die met elkaar liepen en wat hier in deze kerk bleek, vader en zoon te zijn. Maar, wat helemaal gek was: de priester die hier zijn parochie heeft, kwam deze mannen begroeten en de jongere ging met hem mee. Die kwam als priester terug en deed de mis! In het Pools, want hij was Pool! Nooit geweten en later hoorde ik dat een priester 1x per ?? de mis moet opvoeren. Het zal wel, ik heb geen idee, maar wat ik wel weet is dat ik in een Poolse mis belande. En, er was een vrouw die in een nis stond, die vreselijk begon te huilen. Geen idee waarom, maar misschien uit weemoed omdat ze heimwee had en sinds lange tijd weer een mis in het Pools kon bijwonen. Dit zijn de door mij verzonnen invullingen aan een hele aparte beleving. En, ik heb natuurlijk een vette kaars voor mam aangestoken.
In een supermarkt nog wat fruit gekocht, terug naar de hostel gegaan en ik kwam onderweg Nathalie tegen. Die had het dus gered, maar vraag niet hoe. Ze had ook last van haar knie, dacht zelf aan een knieband kopen, maar aangezien ik er een bij mij had heb ik die gehaald en aan haar gegeven. Die paste haar prima en ik sleepte hem alleen maar mee. Ik ben naar Tom gegaan en we hebben samen een biertje gedronken, die mij niet echt smaakte. Hij had eerder die dag pulpo (inktvis) gegeten, de specialiteit van deze streek. Het idee kon mij niet zo bekoren op dat moment. Sharon uit Cornwall kwam er ook bij, gezellig en later heb ik met Tom voor het eerst deze trip, gewoon een hamburger gegeten en die smaakte beter dan verwacht. Zou ik op de weg terug zijn? Alhoewel de wijn mij niet smaakte, dus de hoop vervloog snel.
In deze streek is er een andere specialiteit te weten een soort witte kaas met vruchten jelly. Ik wilde het ook wel proeven, net als Tom, dus we hebben een portie gedeeld.
Ik lag rond 21.30 op bed, lekker te relaxen - nu zou je chillen zeggen zo 3 jaar later. De andere kamerbewoners waren een paar meiden en een jongen, allen erg geschikt en rustig. Lekker gaan slapen, een luxe deze herbergen!

Geschreven door Kittys.trips