Zo gezegd, zo gedaan en na een wederom verkwikkende nacht weer naar beneden voor het ontbijt. Ik had niet veel trek meer na het eten van mijn grapefruit en wat yoghurt. Toch nog wat koffie en een snee brood genomen, want anders weet ik dat ik weer heel snel iets te eten moet krijgen. Het grote voordeel nu was wel dat we na het ontbijt gewoon naar boven konden gaan, zonder haast om voor een bepaalde tijd te moeten vertrekken. Tanden poetsen dus en alsnog redelijk op tijd om 08.30 uur door de nog rustige stad op weg gegaan. Het was maandag en het verschil met de afgelopen dagen was ook zichtbaar. Andere activiteiten op straat, winkels die zich klaarmaakten om open te gaan en mensen op weg naar hun werk.
Het was al snel warm en al moest je door de stad lopen, het was geen nare route. In Virgen del Camino heb ik een fles met anderhalf liter water gekocht en alles opgedronken. Daarna ben ik op een terras nog aan de koffie gegaan en daar 2 stoere binken uit de USA ontmoet. Vonden ze van zichzelf. ZO typical, deze 2. Dave en zijn broer. Totaal onvoorbereid gingen ze vanaf hier de Camino lopen. Hadden geen gidsje, geen idee welke kant ze op moesten en hoe de tekens eruit zagen. Krijg ik oprecht jeuk van. Zo van, "doen we wel even"... ha ha! Nou: wordt vervolgd.
Ik ben ze onderweg nog een paar maal tegengekomen. Even vluchtig contact, noem het mijn allergie.
Uiteindelijk bleek later dat ze ook in ons gereserveerde herberg verbleven, omdat een een blaar had. Al na 20 km en dat gepoch over ultra trails rennen etc. en nu lange afstanden doen..... I could not help to smile :-) om even niet christelijk te zijn. Ze hadden het nu al over fietsen huren. Ik hoop ze niet meer tegen te komen, ze beïnvloeden mijn gemoed teveel in negatieve zin.
Het was deze dag heet geweest, ik had zelfs mijn pet opgehad en de route was er een om te "stampen". Dus blik op oneindig, niet denken aan de hitte of iets saai gaan vinden. Dat 2 uur lang. In Chotas de Abajo water en een gekookt ei gekocht. Even wat hartigs en vloeibaars.
Ik begon mij een beetje zorgen te maken over een bekend gevoel in mijn scheenbeen, een oude blessure die soms opspeelt als ik druk ben of overbelast. Het voornemen om aan de Ibuprofen te gaan om eventuele ontsteking af te remmen, en mij straks na aankomst koest te houden.
Op het terras (in de schaduw!) ten tijde van mijn ei pauze, was MH er ook. Zij liep vrij snel door, ook geïrriteerd door de 2 USA pochers. MH is Canadese, een heel ander slag mensen en ik heb er meer mee dan de USA. De Canadees ervaar ik als meer Europees, divers modern en oprechter.
Ik was op 15 uur op de kamer, een luxe tweepersoons met MH samen. 29 Euro half pension en met lakens en handdoeken. Heerlijk! Ik heb mijn Ibuprofen genomen, en het scheenbeen met SRL ingesmeerd, cooling, en ontstekingsremmend. Derhalve ook niet meer het dorp gaan verkennen, dat deed MH voor mij. Op mijn verzoek kocht ze een zak noten, heerlijk. En ik had mij voorgenomen om morgen de bagage te laten vervoeren, want te heet, te zwaar en te ver. Wijsheid vervangt eigenwijsheid al lopende.
Ik heb heerlijk in de tuin gezeten, mij koest gehouden en wat gekletst natuurlijk. Ondertussen mij wel constant zorgen gemaakt over mijn been, want niet kunnen lopen is een horror scenario. Om wat vrolijker door te gaan kan ik melden dat het diner bestond uit soep, salade, paella, dessert, wijn etc. 10 euro (zat bij de 29 dus) en aan een keurig gedekte tafel. Een groot, divers gezelschap en fantastische verhalen gehoord. Mooie gesprekken en memorabele momenten.
Ik zat in de hoek waar een leuk Italiaans stel zat en 2 zusters uit Buenos Aires. Zij hadden beiden het nodige achter de rug en liepen uit dankbaarheid. Een van de twee heeft een zoon, destijds 29 jaar en met een hersentumor. Die is met succes verwijderd, en het gaat hem goed.
De andere zus had haar beide borsten preventief laten verwijderen en dat was pas enkele maanden geleden geweest. Ze hadden dus een behoorlijke rugzak en waren beiden uiterst dankbaar hier te kunnen zijn. Ik vond het ontroerend dat men dit zo maar met je deelt. Dat maakt het alleen lopen op een lang pad zo bijzonder.
We hebben gekletst tot bedtijd, dat zal rond 22 uur geweest zijn.

Geschreven door Kittys.trips