Dit verslag van zaterdag 13 mei 2017, schrijf ik vandaag 29 oktober 2020. Ruim 3 jaar na dato.
De hele reis ben ik ook maar recent begonnen op te schrijven, in maart van dit jaar, en het verslag dus 3 jaar niet aangeraakt te hebben. Maar dat is nu alweer een paar maanden geleden. We zitten nog steeds in de wereldwijde Corona pandemie, en nadat deze ellende voor ons in Nederland op 12 maart begon, is er nog maar weinig licht aan de horizon. Na een werkelijk prachtig voorjaar, heerlijke zomer, duiken we nou weer de donkere dagen van herfst en winter in. En daar wordt niemand vrolijk van. De besmettingen blijven hoog, de ziekenhuisopnames stijgen, al zie je wel een verschuiving qua bezetting IC versus gewone bedden. De IC is nu 25% van het totaal, en dat was in het voorjaar 75%. De medische wereld weet meer over de tijdige, effectieve bestrijding, en blijkbaar heeft dat effect.
We zitten weer in een zachte Lock-down en laten we hopen dat dit effect heeft, want anders gaan we weer naar die deprimerende situatie van winkels en andere zaken dicht. De horeca is dat nu ook alweer, en naar het zich laat aanzien duurt dit zeker tot in december. Je zult maar een eigen horeca bedrijf hebben, afschuwelijk. De economische ellende is groot, maar zal nog groter worden tot er een wereldwijd vaccin is en de landen en alle activiteiten weer kunnen opstarten.
Naar zeggen zal dat niet eerder dan voorjaar 2021 zijn. Een jaar nadat het allemaal begon.
Ook ik heb Corona (gehad), en kreeg dat in Portugal op 10 september en had van het ene op andere moment geen reuk, geen smaak meer. Het leven is dan niet leuk, je eet maar ervaart niets. Je loopt ergens, je ruikt niets. De hele beleving stopt.
Bij thuiskomst op zaterdag 12 september, heb ik de GGD gebeld en kon de 13 de getest worden. Dat doen ze met een wattenstaafje in de neus en in de keel, beiden niet fijn, maar kortstondig. Op 15 september kreeg ik een telefoontje dat het inderdaad Corona was, en ik dus thuis moest uitzieken. Ook mocht ik geen contact met mensen hebben, maar dat had ik al bewust vermeden vanaf thuiskomst. De boodschappen die gedaan moesten worden, lees vers producten, die haalden anderen voor mij. Mijn voorraad is groot, en de diepvries moest ook eens leeg. Dus daar kom je een heel eind mee.
Mijn energielevel was heel laag. Maar ook dat veranderde op de zondag daarna, en was opeens terug. Nooit koorts gehad, of verkouden geweest. Milde klachten dus.
Gelukkig was het mooi weer en kon ik op mijn gemak in de tuin werken, en heb toen vele bomen getopt. Een beetje vroeg, maar terugkijkend ben ik daar heel blij mee.
Nu had het niet fijn geweest, want de werkzaamheden voor het plaatsen van mijn serre en de tuin zijn in volle gang.
En, het is prutweer. Kortom, ik moet mij nu op een andere manier vermaken, en de binnenklussen oppakken.
Dus: verdergaan met het verslag, waar ik ook echt weer moet inkomen, de flow ben ik wat kwijt. De herinneringen staan op papier maar zullen ook wel weer gaan dagen, daar ga ik vanuit.

Goed, het is dus zaterdag 13 mei en ik krijg weer het beeld van de kamer, waar wij om 7 uur opstonden en na het uitchecken opzoek zijn gegaan naar een ontbijttentje. Die vond ik nabij de rivier en het was er gezellig druk, maar na een tostada en de inmiddels vertrouwde koffie ben ik snel op pad gegaan.
Ik kwam een Australische pelgrim tegen bij een beeld van een vrouw in een rolstoel. Gwen heette zij, en zij vertelde dat haar zusje gehandicapt was. Na even wat met elkaar gepraat te hebben, ben ik weer doorgelopen.
Het was heerlijk weer, perfect om te lopen. Onderweg kwam ik een Nederlandse tegen, Inge en met haar heb ik koffie gedronken in Tardajos, zo rond 10.45 uur.
Het bleek dat zij nog geen onderkomen voor die nacht had, dus ik bood aan om (in het Spaans) te proberen een bed in onze herberg te regelen. Dat lukte gelukkig, omdat ik vertelde dat zij met mij liep. Want ook hier in dit plaatsje, was het gewoon erg druk en veel was er vol. Zij was heel erg blij!
Wij kwamen er op de kamer te liggen met Tom, een gepensioneerde Amerikaanse airline piloot en wij zouden tot in Santiago met elkaar in contact blijven. Ook nog daarna, middels zo af en toe een mail. Hij was recent weduwnaar geworden en had zijn vrouw de laatste jaren thuis verzorgd. Nu was hij alleen op pad. En, door het wandelen al vele kilo's afgevallen! Plus geen junkfood.
Dat zei hij zelf, dus prima!
Na de verdiende douche ben ik even lekker aan de thee gegaan, heb wat gewassen en ben in de zon gaan liggen. Op een lekkere stretcher in de tuin. Heerlijk ontspannen. Daarna ben ik wat door het rustige, deels verlaten dorp gaan lopen en kwam daar Andrea tegen, met nog een heel stel meiden om haar heen. Ze hadden een fles wijn die in ieders glas geschonken werd, en ik heb er een 2 de fles bijgekocht. Super gezellig dus!
We hebben daar tot 19 uur gezeten en MH en ik zijn in een eenvoudig restaurantje gaan eten, en daar hadden we geen spijt van! 23 Euro de totale rekening 2 personen, en het was een heerlijke groentesoep, merluza en als dessert yoghurt met honing. Plus wijn en brood, en koffie. Dit alles was heerlijk!
We waren rond 22 uur terug op de kamer, waar Tom hele bossen aan het omzagen was. Daardoor wat minder vast geslapen dan de andere nachten, maar ach....

Geschreven door Kittys.trips