MH en ik stonden op ons gemak op en troffen een wederom bijna verlaten annex-herberg aan. Het was een koude ochtend, en de verwachting was dat het (wederom) zou gaan regenen. Eerlijk gezegd zag het er ook zo naar uit, kijkende naar de lucht....
Goed aangekleed zijn we naar de overkant gelopen, om ons smakelijke ontbijt van goede koffie, tostades, jam/boter en cake te nuttigen. De cake heb ik weggegeven.
MH en ik wilden onze rugzakken weer laten vervoeren, en zouden deze dus afgeven bij de herberg. De voordeur was echter gesloten, en al telefonerend konden wij contact krijgen en de rugzakken binnen plaatsen voor de koeriers.
Wij gingen los van elkaar op pad en spraken af om elkaar bij de splitsing van de route te treffen, en daarna samen de mooie route te nemen. Ik lees in het verslag dat ik eerst nog een broodje gekocht heb en deze al lopende deels opgegeten heb. Zo lekker als deze bij aankoop al leek, bleek dat dus ook te zijn.
De route ging omhoog, de bergen in. Daar trof ik een herder met zijn schapen, een prachtig gezicht!
Het waaide hard, en zeker naarmate ik bij de top van de heuvel kwam. Overal dreigende luchten, de woeste natuur.
Ik kwam er ook nog Andrea en Sri tegen, de Indische man waar volgens mij menig vrouw een avontuurtje mee had. Not my cup of tea, zo gezegd.
De bui barstte los, al had ik er tijdig mijn cape en regenbroek voor aangetrokken. De cape was oké, maar de regenbroek liet evenveel water naar binnen als dat ik buiten had willen houden. Dat was geen succes, en na 14 dagen meegezeuld te hebben, is deze als een vorm van donatie in een cafeetje achtergebleven. Daar konden mijn broekspijpen weer drogen terwijl ik aan de koffie zat, zo rond 11 uur. Wat gebeurde: een uitgelaten Charlotte kwam er binnenlopen en er was iets in haar veranderd. Zij bedankte ons voor de gesprekken die wij met haar gevoerd hadden, nou prima dus!
Ook zij was lekker nat, maar in tegenstelling tot de andere dagen en keren, had dit haar dit keer helemaal niet negatief beïnvloed. Wat het ook geweest was, dit was wel even relaxter dan die zware nevel die zij tot voor kort bij iedere ontmoeting had laten zakken.
Andrea en Sri wisten mij te melden dat MH een andere afslag had genomen, dus ging ik na deze 30 min koffiepauze ook weer op pad. Langer wachten had geen zin.
De rest van de route tot aan de rand van Burgos was heel erg winderig, regenachtig en saai. Na wat wikken en wegen, en de wetenschap dat mij nog 10 km rechte weg in en door de saaie buitenwijken van de stad restte, of de te bus nemen, besloot ik tot het laatste. Maar, eerst ging ik wat eten in het café tegenover de bushalte. De bus gaat iedere 30 minuten, dus voor 3,30 Euro voor een super tortilla met brood en een grote kop koffie, had ik een prima plek om te wachten.
Toch bijzonder om te zien dat er op dit tijdstip al vreselijk veel wijn en andere sterke drank in de magen van de mannen verdwijnt. Sterker nog, dat begint al bij het ontbijt. Ze drinken gerust een glas sterke drank in de koffie, en gaan aan het werk. Hoe vroeg het ook is!
De serveerster was weer een super aardige dame, zoals ik zoveel vreselijk aardige mensen tref. Het is een lust om contact te maken met de lokale mensen op je pad.
Ik wilde de bus van 13.30 uur nemen, en bij de halte trof ik Andrea met Cliff. Hem was ik al eerder tegengekomen, en hij komt uit de USA. Ik had hem eens met zijn cape geholpen en hij was mij uiterst dankbaar. Hoe fijn om elkaar te kunnen helpen!
De bus kostte 1 euro en de rit duurde 10 km, met als bonus de vele stops onderweg. Laatste busstop: Gran Teatro en dat was ongeveer 50 m van onze hostel af.
MH en ik hadden dus besloten dat 15 euro p.p. voor een gedeelde 2 persoonskamer in een hostel en centrum van Burgos, een heel goed idee was. Ik had de kamer via Booking.com voor 2 nachten geboekt. Wij beiden wilden even een dagje rust, mijn eerste op deze trip en de stad met haar bezienswaardigheden tot ons nemen.
Ik keek even op het briefje dat op de deur geplakt was: vol!
Hoe super dat wij weer een reservering hadden gemaakt.! Na het aanbellen ging de deur open, en nam ik de lift naar de 7 de etage en checkte in. Ongeveer 30 seconden later kwam MH uit de lift: hoe is dat toch mogelijk! Wij rekenden meteen samen af en konden naar de kamer, nr. 11 was voor ons.
Ik was moe.
Wat was ik blij dat ik dat laatste stuk met de bus gegaan was! Al zouden we nog naar Decathlon gaan voor MH. Haar rugzak had het begeven, en eerlijk gezegd waren haar schoenen ook rijp voor de vuilnisbak. Maar beiden waren voor haar een sentiment, want ze gingen al jaren samen op pad, en hadden op vele Caminos lief en leed gedeeld.
De rugzak was echt op....
De bus naar Decatlon zou 3 blokken verderop vertrekken. Wij liepen daar naartoe, maar kregen onderweg een enorme hoosbui en de enige optie was schuilen in een winkel. Daar bleek de bus maar 1 x per uur te gaan. En toen kwamen wij de 2 dames uit Stuttgart tegen die ook naar Decatlon wilden en wij besloten dan maar om samen een taxi te nemen. 8 Euro, dus 2 p.p. en dat was te overzien.
Shoppen dus en ik kocht mijn 3 de paar gamaschen, daar ik de andere 2 paar thuis had gelaten en dacht zo de regen beter te trotseren dan met de lekke regenbroek, die ik niet meer had. Dom dus.
MH adviseerde de 2 dames bij de aanschaf van wandelstokken en kocht uiteindelijk zelf een nieuwe 60 liter rugzak. De kleur vond ze helemaal niets, maar al had het haar droomkleur geweest, de pijn zat nu in het definitieve afscheid moeten nemen van de oude vertrouwde Osprey.
Toch kocht ze hem, plus een paar handschoenen.
Wij namen allen de bus van 17.30 uur terug naar Burgos en bij aankomst gingen wij elk ons weegs. Het was koud en nat op straat, en daar is maar een remedie voor en dat is ergens binnen een wijntje nemen. Ik heb nog wel gekeken hoe het er bij de beroemde kathedraal aan toe gaat in verband met het bezoeken ervan.
Je krijgt een audiogids mee en als pelgrim betaal je 4.50. De tijden zijn 10-19 uur en het bezoek staat voor morgen, op vrijdag gepland.
Ik ben nog wat door de stad gelopen, en heb in een Chinese bazaar een nagelknipper en pincet gekocht. Ik had beiden niet mee, denkende deze niet nodig te hebben. Hoe dom kun je zijn als je 8 weken op pad gaat! 75 Cent per item, en daar kun je geen armoede voor lijden.
MH kocht 2 regencapes, die voor eenmalig gebruik.
Ik heb hen toen gevraagd naar een goed restaurant met een menu en dat adresje kreeg ik. Restaurant Bezana, en de keuken was vanaf 20 uur open.
Wij zouden daar samen gaan eten, maar gingen eerst terug naar de hostel om lekker te genieten van de kamer. Daar aangekomen hebben we wederom wat accommodatie vooruit geboekt voor de nachten van de 14 de en de 15 de. Heerlijk om dit zo samen te doen.
Om 20 uur zijn wij naar het restaurant gegaan, ik viel letterlijk om van de honger en moest echt eten! Dat kwam er helemaal goed met een super gemengde salade, een fantastische tonijn schotel (groot!) maar helaas wel wat te doorbakken. Alles was zeer verzorgd en smakelijk. Een fles wijn erbij, en ik heb veel brood met olijfolie gegeten (is snoepen!) en na mijn toetje met koffie was ik tonnetje rond en helemaal tevreden. MH kiest eigenlijk altijd iets waar ze later spijt van heeft. Nu risotto, veel te veel en vullend. Zeker lekker, maar werd als voorgerecht geserveerd! En daarna cordon bleu met frites.... tja...
Wij waren rond 22 op de kamer en gingen 23 uur pitten.... vreemd, en heerlijk om te liggen in een bed met lakens!

Geschreven door Kittys.trips